een roestig ornament
op een witgekalkte muur
getuige van verlating
van een eens bedrijvige cultuur
doorstaan het donderen der kanonnen
gesmolten ijzer blinkt
als bloedstaal druipend nu geronnen
nog uit haar hart het doodslied klinkt
waar in de Notre Dame uw zuster
haar glazen stralen nog immer schenkt
siert uw vergane pracht bewuster…
Ze ziet het ongelovig aan
Ze komen uit donkere stegen
Helaas kan zij zich niet bewegen
Ze zou fel alarm willen slaan
Ze kunnen haar taal niet verstaan
De kruisridder greep ooit de degen
Streed tegen Alláh, nee veel zegen
Bracht dat niet Bijbel versus Koran
Uit roosvensters stromen de tranen
Het lichaam toch heilige tempel
Werd smerig…