HARBA LORI FA*
gedicht
Zoveel soorten bestaan! Zoveel bevolking
om te lijden en lachen in deze heuvels vol stenen!
De vijgeboom staat gebogen in de richting van het zuiden,
boven ons het zachte snurken van een vliegtuig.
Mijn vriend wacht bij een struik met scherpe doornen.
Hij kent het verhaal van zijn ondergang,
we zien de glans van de zee
tussen galappels en distels…