Alle inzendingen over wasdag

De slopen bollen alsof de kussens zijn geschud de spijkerbroeken gaan op rij wijdbeens boven het gras Wasdag…

Mijn moeder zingt. Zij is alleen en hangt de was op lange lijnen. Achter de schuur zit ik. Steeds weer verschijnen haar handen om de waslijn heen. God is mijn licht, ik wandel op zijn pad zingt zij. De lijnen raken vol. De zon legt om haar hoofd een aureool van goud dat zij nooit eerder had. Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur eerst opengaan…

gisteren zag ik de groene ogen van mijn moeder weer, nog altijd onbewogen achter glas dat elk moment kon barsten ze rook naar gekookte was het moet maandag zijn geweest vader keek naar haar gezicht, strak als de lijnen op het bleekveld moeder zei dat hij op moest schieten werk gaat voor, kom, was uitwringen haar wijzende vinger blind…

Het in zichzelf gekeerde staren in de leegte van een landerige dag, waar op wasdag alle lakens heerlijk wapperen in de zon. En dan datzelfde kijken, zoals ook mijn moeder kijken kon.…

bloeiden de bloemen indertijd met felle vorst van buiten in huis binnen op de ruiten de was ging door zonder respijt voor het stoepje pal op de sloot hakte vader het gat met een bijl rondde dat rillend af met de vijl waarop ma met teil rap toeschoot in tijdelijk water werd met de hand door ma stoer gespoeld en gewrongen ik werd kijkend…

bepaald niet op één oor vertel lief aan die pop ik droeg hardop voor nop in de trein uit eigen werk achter een centenbak gezeten bruikleen van de kerk voor de show moet u weten mooi dat ik ze straks ruil grijze muizen tegen snuiters jonge nog die bijten niet ze likken aan je blote tenen gebruik uit het oude wenen te gek gaaf op maandag wasdag…