Alle inzendingen over willem-alexander

Ik ben een goed mens dat was mijn moeders wens ik heb niet één bekeuring ik heb nooit een ruitje ingetikt er was eens wat reuring over een vaas die ik had gebroken ik heb toen uit spanning heel wat af gerookt maar daar ben ik snel mee gestopt dat alles maakte mij allengs een oersaai mens liever was ik in de alcohol gedoken zou ik echter…

Hier versterft het licht met de stilte het ruikt muf hier liggen zij voor wie het laatste uur al had geslagen hier wachten zij op een afscheid één dezer dagen jij gaat naar huis om de geur van je handen te pellen.…

Je gulheid wijsheid blijheid je kracht wat men ook van je verwacht je lacht.…

Het was de tijd van tropisch hardhout het was de tijd van slagroomsoesjes van meisjes in hun te strakke bloesjes daarvan was het allemaal de tijd het was in een ander leven waarin je jong en onschuldig en bovenal ongeduldig was. je zette de klok vooruit boog de tijd krom en deed hem als een stropdas om en seconden druppelden als water…

De dood staat weer eens voor de deur ga hier toch weg ik heb geen zin in jouw gezeur jij brengt niets anders dan pech intussen laat ik hem staan en ik zie hem al sloffend gaan voor een andere klus zo gaat dat dus open nooit de deur voor die oude zeur het scheelt je jaren en waarschijnlijk ook wat grijze haren.…

Zo treurig staan je ogen wanneer je naar me kijkt lach of dans voor mij dat is altijd beter doe iets wat er op lijkt ga de kamer met goudstof behangen als je goed luistert kun je iemand horen die fluistert ik ben niet meer door dit leven gevangen.…

Achter je ogen kan ik niet lezen ik wil achter jouw ogen de wijde wereld inkijken alleen jij bent daartoe in staat wil ik in je gedachten kruipen ben ik te laat ik wil achter jouw ogen kijken zien hoe het nu echt met je gaat maar zoals altijd ben ik te laat.…

Alleen al jouw lach brengt iedere morgen de belofte dat die dag er één zal zijn waarin ik mij geen zorgen hoef te maken, dat ik de straat kan oversteken zonder mijn ogen open te doen alle stoplichten staan voor mij op groen geen voertuig zal mij ooit raken voor hun staat dat licht op rood en mocht er één het toch eens wagen dat te…

Kan ik je ten dans vragen zou je het met mij willen wagen we zweven samen naar de zon ik weet het wel maar als dat toch eens kon we zouden stralen en brachten het licht met ons mee als we dan zouden dalen we hadden beide op z'n minst een halo en vielen op tussen de grijze allemalen.…

Doe de deur en de gordijnen dicht laat het licht niet de sfeer bederven in het duister luister ik vele malen beter.…

Brand voor mij een kaarsje behoed mij voor de hel brand dat kaarsje alsjeblieft mijn geloof is weinig en stil dat weet ik wel ik heb nooit geweten wat die lieve heer van me wil met elke richting die ik heenging was er altijd even twijfel of dat kaarsje mij nu van de verdoemenis redden zal betwijfel ik dan ook verbrand mij na mijn…

Mijn traan is in een lach overgegaan jij vrolijkt op, jij dartelt op de wind ben jij blij, voel ik me weer kind jij bent mijn tijdmachine in tijden heb ik niet zoveel tijd gezien en jij bent een beetje erotiek jij bent een Mozart en soms wat Bach in elk geval zet jij mijn leven op muziek en dat doe je enkel met jouw lach.…

Mijn teksten zijn zwakker sinds ik wakker ben uit mijn comateuze slaap en er gaat nu geen dag voorbij of ik rol mijn pen in de palm van mijn hand als was ik een miskend talent hoe het ook zij dat gevoel laat mij wroegen en met woorden zwoegen en laat mij nimmer vrij.…

Kaneelstokken, zuurstokken en allerlei suikerspinnen en natuurlijk dat gokken met een grijper die je net niet liet winnen het geluid van een draaiorgel en vroege discomuziek overal felle kleuren en dan dat gerochel van een man uit het botsautopubliek hij spuugde bijna in je nek hij zou het nu niet meer durven ze zouden hem bij de lurven…

Als kind "lekker slapen gaan" hoorde je moeder nog van beneden roepen om dan in dromenland te staan je kon vliegen als dat vogeltje boven de daken om de hemel de zon daarboven aan te raken.…

Ik heb niets op deze aarde gezet een ding heb ik gedaan een gedicht van de ondergang gered ze was zo bevrijd geschreven zij moest gewoon blijven leven lankmoedig is zij een voorbeeld niet alleen voor mij maar voor velen zij kan veel verdragen en bovenal weet zij te delen een pracht van een gedicht zij schittert in het zonlicht maar…

Ik draag je dromen op mijn schouder niemand kan er aan komen ze zijn veilig bij mij ik ben al wat ouder ik kan ze hebben ga maar lekker slapen van dromen vrij.…

Stilaan stop ik in mijn tred ik was vergeten hoeveel ik nog van je hou mijn hart zit in mijn keel en geeft het antwoord op hoeveel jij bent geworteld in mij als dusdanig laat je mij niet vrij jij hebt je geplant in mij als een rozenperk vol in de knop als een rij treurwilgen langs de sloot.…

Dit is zo'n moment dat de klokken even stilstaan dat alle bomen hun bladeren verliezen dat kinderen wenen en niet buiten gaan spelen het is zo'n moment dat niemand weet hoe het te stoppen de bodem is drijfzand je grijpt je geliefde bij de hand drukt hem stevig vast maar hij lijkt weg te glippen het is zo'n moment dat de wereld verstild…

Hier sta ik met afgetrapte schoenen ik kan nergens heen ik heb alle ruiten ingegooid alle bruggen verbrand alle stoelpoten weggezaagd ik ben nu vrij maar geen cent op zak, berooid ik zie wat vogels vliegen zij doen wat hun ingegeven wordt en zingen hun vrolijk lied zij doen gewoon en denken niet.…

Zomaar even geschreven een kort stukje uit mijn leven als kind leerde ik lopen of eigenlijk ging dat vanzelf nu kan ik dat niet meer en mag ik alleen maar hopen.…

Een kind speelt met een ballon ze laat hem los hij zweeft weg op de wind en vindt zijn laatste weg naar de zon.…

Het is donker en koud de avonden worden sneller oud weer meer rimpels in de tijd voor je het weet glij je de hemel in tenminste als je hebt gedeugd onderwijl lacht je jeugd je uit.…

Alles is een gedicht de stoelpoot, de bank (zo eentje waar je op gaat zitten, of even lekker op gaat pitten) mooier wordt het natuurlijk als je de bloeiende heide beschrijft of watervallen die zich naar beneden storten in een maagdelijk fjord je ziet het, het gaat helemaal vanzelf wie zei ook weer "wie schrijft, die blijft" je glimlach…

Op zijn hoofd een hoed aan zijn hand een stok alles zoals het moet hij wandelt zachtjes hij sloft eerder wat hij is niet meer bij machte zijn voeten de een na de ander op te tillen hij mocht het graag anders zien maar hij heeft toch niets meer te willen anderen hebben over hem besloten hij moet hier weg naar zijn idee wordt hij levenslang…

Ik denk maar ik weet niet meer wat ik denk denk ik niet.…

Je naam uit mijn telefoon verwijderd je contactgegevens weg ermee je zou geen antwoord meer geven op mijn tekstbericht jij koos de digitale snelweg niet meer via Google kan ik je nog wel vinden maar dat alles wordt niet meer bijgewerkt Wikipedia schrijft dat je er niet meer bent maar alleen ik schijn te weten dat je een mensenleven niet…

Er drijft een blad in de vijver natuurlijk het is herfst je wordt zo herinnerd aan de vergankelijkheid voor alles is een tijd de zandloper loopt door de natuur is in ruste de dag komt dat de warmte van de zon alles wakker schudt zodat de bomen zich met bladeren tooien de bloemen zich vorstelijk tonen en de boer, hij zal de aardappels…

Het water stroomde naar boven niemand wilde dat geloven geen tel maar dat Hij z'n graf uit liep dat dan weer wel.…

Ik heb met woorden gevochten als was het met de degen kom ik nu gedichten tegen sla ik het boek even open dom van mij om toch te gaan lezen ik weet hoe het gaan zal ik struikel al over het eerste woord poëzie lezen is soms als schermen poëzie schrijven daarentegen is als dansen op je eigen bal.…