Woordengordijn
netgedicht
windstoten
met harde kloppen in de schuimkoppen
maar niets vlucht sneller dan de wind
ik breek het spiegelende watervlak
dat slechts wat rimpelt aan de oppervlakte
terwijl het in de diepte verder stroomt
ik breek de stilte
met een schreeuw
maar de echo antwoordt niet
er rest nu slechts een hunkering
en een speels geweten
achter een woordengordijn…