wonder dient zich aan;
moeder kijkt naar het geluk;
vader heeft haar bij gestaan;
even zijn de doktoren nog druk
Het kind is kern gezond;
moeder is tevreden;
geschreeuw komt uit zijn mond;
het leed is geleden
De melk spuit in zijn ogen;
het plast direct omhoog;
nog even drogen;
het ging met een boog
Klaar voor de bokkensprongen;
Wouda…
ik ben overleden
in het diepst van mijn zijn
te ver afgegleden
te groot is de pijn
ik ben hier zonder reden
ik hang maar wat rond
zoekend naar een gevoel
dat niemand hier ook vond
vaarwel jij die ik liefhad
het is nu voorbij
treur er niet om
je had toch niks aan mij…
Verlaten geesten dwalend
over verre vlakten.
Dorre weiden die
dorstopwekkend uitdagen.
Enkel dwalende herders
weten waar ze moeten zijn.
Schapen die lijdzaam volgen
naar de bron.
De honden dartelend
naast de mannen die hun dagelijkse routine volgen.
Schreeuwende vogels hoog in de lucht,
arenden loeren naar een lam.
Mist flarden trekken…
Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda
bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven
en aldaar op de wierde nog steeds rust
met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie,
en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht,
achttien en wel - hij reed geweldig trekker
en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -,
dat is hoogstaand voor een verhevenheid…
1.785
Bezig met laden