het zandgeel drijft tegenwoordig overal doorheen
maar ik kon nog steeds geen vlinders
uit de schelpen rapen
en ook zeesterren worden zeldzaam
maar af en toe mag ik samenlopen
met het tijdelijke tij
of in het stofgoud lopen
van een te verre zon
de eenvoud van het alledaagse zien
beleef ik hier zelfbewust
of dromend ...…
Jan staat in het savannegras
ontwaart vaag een gele smoel
met aanzwellend angstgevoel
dissonant in zandgeel gewas
Hij denkt misschien 'n leeuw
de leeuw grijnst 'een denker'
haakt hem met zijn linker
als Jan vlucht in 'n schreeuw
Genen die onze ervaring beheren
waarschuwen voor gevaar
door onze gevoelens die ageren
Moraal van dit verhaal…
Wandelstof kruipt achter me aan… wolkend
Het bos, zwoele warmte, flikkerend zonlicht
Zoemend geluid, muggen die struiken bevolken
Ver geblaat van Drentse heideschapen met graasplicht
Het pad zandgeel, onregelmatig door stronken
Hoefafdrukken van paarden s’morgens vroeg
Ik struikel, wankel verder… bosgeurdronken
Laat in de middag, zon zakkend…
94
Bezig met laden