een zijpad
weg van de groep
waar loopt het heen
jij volgt
de tijd staat stil
er is alleen de rots
een lach
we klimmen
roekeloos hoog
je kust
me een regenboog
ik laat me glijden
langs wanden
van herinnering
en jeugd…
zei hier
de natuur
als een uitnodiging
En ik zag
de gang
tussen rijen bomen
alsof ik thuis was
Het kraakt
wel onder je schoenen
bruin blad, herinnering
aan herfst-2016
Het
is een goed ding
die vanzelfsprekende uitnodiging
je slaat een zijpad in
weer eens
wat anders
als je
van het pad afraakt.…
Het zijpad van hem of haar.
De bezinning op haar hoede.
Warme stenen of glad asfalt.
Opengebroken straten, verlaten.
Waardoor scheiding vervalt.
Verboden plaatsen, bedrukte emotie.
Opklaringen links als rechtsom.
Op asfalt voelt grind als een parodie.
Besproken wonderen illustreren.
Als bijzaak van de realiteit.…
Ik verlang naar het begin van iets
Loskomen van de tijd
Verroeste gedachten
Met andere ogen
Kijken naar de omgeving van
Vertrouwde vergezichten
Zijpaden inslaan, afdwalen
Ontdekken wat jij zag en
Voor mij nog geheim was.…
316
Bezig met laden