Zondagsleed
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 
339
339Hun strakke monden galmen
de dorre, eeuwenoude psalmen.
Hun hart reeds lang verstard
in 't zielloos, strake ritueel.
Hun plichtmatig mededogen
ontwaakt op deze zondagmorgen.
Hun leven zonder echte zorgen
is financiel allang geborgen.
Dit treurige gebouw waar men
op deze morgen slechts terloops
de eigen soort begroet en het
eigen denken…
Bezig met laden