Alle inzendingen over petra

Enkel,ik Petra, doorzag haar doelloos trachten en bleef tussen al het tumult overeind staan. Geen macht die me aan een leugen bond. Na de prijs kwam de beloning van een waarachtig licht. De intentie der schijnwereld brak ik, door dwars in haar te kijken.…

Ik, Petra, werd vernoemd naar 'rots in de branding' terwijl ik nu al langer weet, dat het zal stormen om me heen. Ik, geoefend jongleur, liep langs vele touwen en diepte; altijd trachtte ik te volharden, fier, in houden van. Dat wat ik kon. Wat ik kan. Alleen God weet hoe.…

De ziel is sterk, maakt werk van haar taak, wat ik ook meemaak.…

Kleindochter Petra Hermans dacht hier toch allemaal héél anders over en dat geluk heb ik. Al was het om de volgende opmerking éven goed te kunnen maken: "Daar komt Miet Weijters aan, met de kinderen van onze Jan". Ik geloof, dat ik dit wel genoeg zou hebben gevonden, maar wìe ben ik ten opzichte van het zo machtige Rome?…

In de haven van Antwerpen liet de hoer Ambra of Petra, het maakt ook niet uit... welke naam, haar lippen zien: zij opende zich vol verve om het water te laten binnenstromen. In elke haven elke man een hoer elke hoer een heroïneshot, maar de weg terug is achterhaald.…

En neen, ik geef de moed niet op, zowaar ik Petra Hermans heet: een gegeven, dat ieder zal weten, waarmee elk mens gaat kennismaken! Wanneer ik vrij van geest zal zijn zal ik vrij in mijn ziel zijn... en dat kan hier aangezien ik op de hoogte woon, gelijk de vogels. Ik ben vrij als de vogels... wát ik altijd wilde!…

Petra Hermans gaat de toekomstmentaliteit veranderen, vanuit een sterke persoonlijkheid! Ik ben de vrouw die veel van zichzelf houdt, alleen al omwille van het voortbestaan van de aarde. Niemand zal mij evenaren; ik wil mijn eigen vruchten baren. Zo zij het geschreven en ben ik altijd gebleven. Laat me geven!…

Zij, Petra, ze logeert bij hen: de mensen op aarde. Ze voelt zich er érg thuis door haar diepe connectie, met Al dat leeft en Al dat geeft. Ze komt thuis en haar huis is een thuis voor ieder mens. Haar diepste wens zou de wensen veranderen, zodanig, opdat mensen gaan geloven in haar geloven... en niet in een oude belofte.…

Als ik mijn ogen sluit zie ik dat kleine kind zo wonderlijk, zo mooi zo lief en zo bemind Nu mijn lieve engeltje kijk ik in de nacht naar een mooie ster die op mij wacht Want ooit kom ook ik daar ver weg bij de maan dan zullen we samen stralen en als sterretjes aan de hemel staan *peetje*…

Bewegingsloos. Wachtend in het niets staat hij daar. Golven van klanken bereiken langzaam het diepst van de ziel van de danser. Langzaam ontwaakt hij. Wolken van tonen tillen hem op, laten hem zweven onwerkelijk mooi. Zijn lichaam, vederlicht, beweegt zich voor mijn ogen door een eindeloze ruimte Lichaam en geest schilderen een…

Je hart verscheurd Een muur om je heen. De ratio spreekt Je zachtheid verdween. Nooit wil je meer voelen Dat gevoel van verdriet. Door liefde bedrogen, Nee, dat wilde je niet. Een hart vol met angsten. Door niemand gekend. Je gevoel kan niet stromen Wordt telkens geremd. Maar misschien is het onzin, Verbeelding, gewoon. En ben…

Lopend op de weg van mijn leven Zwevend in de zee van tijd Moet ik geven en nemen Door het lot geleid 2 wegen die elkaar kruisen Dat moment vergeet ik niet gauw Een afdruk van de zon in mijn ogen Zo is die herinnering aan jou 2 wegen die hun weg vervolgen Hun kruising was slechts één moment In liefde was ik verzwolgen Ik ben blij…

uit liefde ben je geboren, je eerste kreet was goed te horen. Daar was je dan op aarde, voor ons van grote waarde. We zullen alles wat we hebben geven. Liefde,warmte,genegenheid enz... dat mag je zeker van ons beleven. We zullen ons geven zoals een vader en moeder dat behoren te doen. Maar! Ook wij maken geheid fouten, maar doen zeker ons…

Ik kan niet meer, wil soms ook niet meer. Laat me toch, want het enige wat ik wil is mijn gezondheid weer. Maar ik heb alleen nog maar angst en verdriet verborgen achter een masker, zodat niemand het ziet. Mijn leven brokkelt steeds meer af. Ik weet dat ik steeds korter ga naar mijn graf. Zeker had ook ik met mijn gezin mooie dromen…

De stenen van een vriendschap, geformeerd uit laagjes van verdriet en toch om de haverklap, verdwijnt dat weer in het niet. Het zijn gesprekken, onverwachts, een lach, een traan, een arm, een zin, bemerken het lag niet in je macht. Je raakt de roos nooit midden in. Zo moeizaam opgebouwd verloren. Hier vindt je wat, en daar raak je…

Waarom ben ik ooit geboren? Zomaar of moest het zo horen? Waarom doe ik mijn geliefde pijn? Ben ik zo of moest ik zo zijn? Waarom loop ik op deze aardbol rond, Moet het zo? Ik zak door de grond met deze verwarde gevoelens. Ga door de hel als iedereen? Ik geloof het niet, ik ben alleen met herineringen. Alleen met geluid, alleen met mijn…

Laat de dag van morgen zijn als de nadagen van de geboorte. Stille verwondering en vrede. Laat mijn ziel zich koesteren aan dampende kringen in de ochtend. Geef mijn bestaan de inhoud die ik eraan zou geven, Geef het lichaam terug aan de geest die verward is en vol van pijn. Laat de tranen het levenswater zijn van een nieuwe dag.…

Einde van een nog te leven leven, Einde van een nieuw begin. Einde van dit veelste korte leven, Geschreven door een beginneling. Begin van het einde, Nog niet dood maar herinnering. Het komt overeen met het ander, Het vers einde en een vers begin. Ga nu weer opnieuw het leven in. Ik hoop dat ik niet zal leven op enkel en alleen een…

Liefde zit niet of ligt niet zoals een steen, Het moet worden gemaakt als brood of koekjes, Neem er de tijd voor, Anders mislukt het zowiezo.…

Buiten schijnt de zon, Maar je ziet het niet. Je hart lijkt wel van beton. Je hebt heel veel verdriet, Mensen praten tegen jou, Maar jij hoort ze niet. Rondom je is alles koud, Omdat hij je achter liet. Men klopt troostend op je schouder, Maar je merkt het niet. Je voelt je jaren ouder, Omdat je nu geen toekomst ziet. maar je…

Blikkend door de donkere nacht vallen sneeuwvlokken langzaam in alle rust als gedachten op hun plaats. Ik voel de koelte op mijn huid als strelende vingers die mij raken betoveren zij de wereld in en om mij heen. Stil en geluidloos los ik op in de warmte van je lichaam als een druppel laat ik me meevoeren op de golven van het zijn.…

Zwarte letters op het witte scherm Een droom die breekt pijnigt mijn hoofd Mijn ogen staren , doen pijn, verstard. Weg illusie, dag werkelijkheid, zo hard. Wakker geschud uit een lange droom Hij was van mij, die van jou was mij onbekend. Hier was het antwoord waar ik steeds op had gehoopt Hard, maar onduidelijkheid had mij verder gesloopt.…

blote voeten in het zand stemmen van water die mij langzaam trekken in de zee van eeuwige rust…

Een gevoel bekruipt me Een gevoel van angst en verdriet. Je gaat me verlaten, Niet wetend waar je aan begint, probeer ik je te waarschuwen, maar je hoort me niet Het liefst hield ik je vast, je overladen, met mijn liefde, wetende, dat dit niet voldoende voor jou is…

opeens een explosie diep vanbinnen lichtstralen nu gebroken door de nacht donker overal in mijn hart en dromen waarheen nu? rennen, vluchten in de duisternis geen uitweg de schaduw van jou blijft me omringen…

verwarring als een donkere gloed dat ik zachtjes inadem en wat langzaam mijn ogen vult verwarring wat mijn mond instroomd mijn tong laat spreken zonder taal taal die vol leegte is verwarring als een benauwde warmte wat lichamen laat zweten dat dorst laat drinken drinken zonder verkoeling verwarring als een dichte mist waarin te…

Huil maar rustig uit, ook in het bijzijn van een kind. Huil maar rustig uit, Hoe gek die kleine het ook vindt. Een kind huilt toch ook als het pijn of verdriet heeft? Waarom zou jij dan niet verdrietig mogen zijn. Huil maar rustig uit, een kind moet leren wennen, Dat grote mensen net zo goed verdriet kennen. Huil maar rustig uit,…

Woorden geschreven op papier, Over verdriet en niet over plezier, Gehaald uit mijn gezicht. Dat alles uit het leven bericht. Heel eenzaam en verlaten. Nooit iemand om erover te praten. Rimpeltjes veraden m'n wens, Van dit eenzame mens. Een smeekbede gericht in de lucht, Veroorzaakt mijn diepe zucht. Eenzaam loop ik verder in gedachten, Van…

Nog één keer heb je omgekeken, Toen wandelde je bloemenstrooiend, 't dodelijke wit gezicht geheven, De eeuwige tuin binnen. Buiten ben ik gebleven. Aan vele einders geroepen, Een antwoord nooit gekregen. Jouw bloemen zijn verwoord, In duizend nieuwe strofen, Aan jou opgedragen. Ik leg ze in de eeuwigheid, Totdat ook ik, De tuin wordt…

Laat de dag van morgen zijn als nadagen van de geboorte. Stille verwondering en vrede. Laat mijn ziel zich koesteren aan dampende velden in de ochtend. Geef mijn bestaan de inhoud die ik eraan wil geven. Geef het lichaam terug aan de geest, Die verward is en vol van pijn. Laat de tranen het levenswater zijn van een nieuwe dag. Het razend…