maar na amper één week van samenwonen
daar staat zij al, de koperen echtgenote
van onze geleerde, te oxyderen op een sokkel
te midden het grasperk vóór zijn huis
en telkens hij daar nu voorbij komt
kan de gefnuikte vorser het niet laten
haar toe te voegen: jij,
jij begreep ook niet veel
-----------------------------------
uit…
dijken ‘t land dorpen onbevolkt
we zullen het nimmer meer in tekens kunnen achterhalen
maar de oceanen moeten ooit met water zijn vol gelopen
na uit de lucht op het land in leemten te zijn gedropen
helaas als nieuws ging 't in spijker geschrifte annalen
chemici prikken daar het begin van de Grote Roest
water ijzer zuurstof ja wij weten nu oxyderen…