Granaatappelen sieren de tuin, een bord
van tufsteen. Je gaat maar ga je dan.
De ingang is aan een veiligheidsspeld.
------------------------------------------
uit: 'Hakkel je, hakkel je. Brieven.', 2000.…
Door de halfgeopende blaffeturen
van mijn pensionkamer, badend in rust,
bekijk ik vol weemoed de tufstenen muren
van het oude dorp op de heuvelrug.
Ik verdrink mij in stilte en bucolische pracht
welke dit land der latijnse geleerden biedt
en schep genot in het einde van de nacht
begroet de tuinier die zijn bougainvilles begiet ……
Een slingerende weg en haarspeldscherpe
lussen tillen langs brokkelige, overgroeide weringen
het tufstenen plateau hoger en hoger, tot voor de poorten
van een later in de middag weer ontwaakte stad
voor de kathedraal sluit je vol ongeloof
je ogen even en over je oogleden strijkt zijn schittering
het goud van een heel verleden uit
getemperd…