het licht over mijn bureau
vloeit uit in het donker
ik wacht mijn bezoekers in op papier
mijn vier kinderen
dorsaal en anaal hangen ze keurig in balans
de vinnetjes aan hun keel bewegen aanhoudend
ogen bijzonder zacht
in het vlakke brakkige water levert mama strijd
met de metaforen
kom dichterbij hier over woordenboeken en lege bladzijden…
de omvang van haar schedeltje stelt ons voor
een raadsel. onder haartjes, een voor een
vouwen zich blaadjes toe tot been zodat haar
gezichtje als een lampenkap vol licht
de binnenkant weergeeft - anders zien
we de niet roze lettergrepen van haar handjes
of het ritselen van een glimlach wanneer die
opkruipt naar de pasgeboren oogjes
en ze…