de weg nog zo lang te gaan het snijdt mijn adem af als ik besef hoe lang ik nog te gaan heb ik moet vechten voor mezelf om opnieuw op te bouwen wat verloren is gegaan de tijd strijkt voorbij telkens kijk ik naar de klok om de tijd terug te draaien want ik ben bang niet wetend wat er komen gaat minuten, uren, dagen strijken voorbij ik…

Ik ben mezelf Ik ben ik Ik ben niet volmaakt Maar zo ben ik Ik weet wie ik ben En ik weet wat ik wil Soms ben ik een prater Soms ben ik heel stil Om mij te kennen Moet je dit kunnen leren; Ik ben wie ik zijn wil Zo moet je mij accepteren…

ik moest wel kijken hoe hij versleten gracieus bijna op het voetpad liep neen, danste een lichaamstaal verworven met handen vol en hoe hij tuurde naar de overkant zijn sprong berekende toen overstak ondertussen viel de deur weer dicht ik luisterde draaide terug moeilijk is dat niet integendeel handen vol met medicijnen vinden…

vandaag of morgen veel te laat en ook te vroeg less is more think big live small be happy twee is beter dan een drie is ook leuk vijf het toppunt…

ondefinieerbaar maar toch benaderbaar een moment een plaats een gebeurtenis vereist is een bepaalde mate van een state of mind een bepaalde ontspannenheid let it all come down geef je over en geniet…

Als gif van roddeltongen spuit dan gaan de praatjes rond het kletsen is begonnen en het gaat van mond tot mond. Zeg, heb jij het al gehoord.... zo begint steevast de eerste zin er wordt vanalles bij verzonnen al bij het allereerste begin. Als gif van roddeltongen spuit dan is de waarheid heel ver zoek behoren wij ook tot die mensen die…

verzegelde lippen verzwijgen geheimen van duizenden tranen verloren in tijd verkies ik te praten verlies ik een vriendschap vergeet ik beloftes verkeer ik in strijd verlang zo naar vrede verzand slechts in woorden vergis mij in mensen verdrink in verdriet verdring de gevoelens voor vrienden en vijand verboden te praten … verwijt…

Het is nu niet echt anders en toch ook weer wel Alsof ik nu pas praat over wat ik net vertel: In rust zijn Bezig, druk Alleen zijn Met geluk Kunnen, doen en weten Voelen wat ik wil Willen reiken naar wat mijn vingers grijpen Blij zijn, Vreugdevol verdrietig Groot zijn en nietig Groeien en rijpen Ervaren als hetzelfde…

voordat de wekker de stilte verstoort drukt hij het off-knopje naar beneden slaat de dekens terug voeten betreden de kille vloer het ochtendlicht gloort nog niet wintertijd hult in schemerduister wat tastbaar is op weg naar het toilet met lege blaas trap af luikjes opengezet ter opfrissing even hoort hij gefluister van wind en dakgoot smeert…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

langzaam opkomend of ineens plotseling daar al dan niet gepaard gaande met warmte en kou een gelukzalige golf maakt zich van je meester en stijgt langzaam op het laatste restje lucht is er uit vacuum getrokken alleen op de wereld in een zoemende wereld groene velden bloemenzee aan zon geen gebrek eens spat die bel uiteen het…

in het verleden was het heden nog mijn toekomst maar vandaag ben ik al blij als ik morgen niet van gisteren ben ... en jij?…

Wanhopig tot op het bot wachtend wanneer de realiteit zal komen in zijn schulp van spijt en hopen lege dromen verblijft hij tot hier waar mist zijn dagen blijft bestoken, dronken in licht en donker richting onbestemd. Elke regel is een nieuw begin elk midden blijft erin en elk einde verlegt wederom zijn zin.…

langzaam zoals de overgang van de schemering naar de duisternis langzaam de diepte in steeds verder naar beneden totdat je niet meer verder kunt de bodem is bereikt kan dat niet wat sneller?…

op momenten kan ik ineens rake gedachten krijgen in een flits dus razendsnel heb ik stof tot nadenken dat kost wat tijd en wat blijkt na afstand volgt een gewijzigde mening herzien opnieuw bekeken ontdaan van het moment…

Gevallen, bijna haar vleugels verloren, maar ze richt zich op, voelt zich als herboren. Trots, dat ze het heeft gemaakt, ze heeft alles nog, is niets kwijtgeraakt. Minachtend, op het punt om weg te gaan, want ja, zij kan echt, op eigen vleugels staan.…

Je leeft leuk en luchtig als lachgas: grappig, vluchtig…

als een open boek laat ik mij door jou lezen dicht ik mijn woorden één voor één in een ogenblik verdwaal je in mijn wezen kijken jouw ogen door mij heen…

Hij zonk weg in gedachten, die als ankers houvast zochten aan aardse zaken. Langzaam gleed hij naar beneden, terwijl de touwen aan de ankers hem verstrengelden. Hoe meer hij dacht, hoe zwaarder hij werd, hoe verder hij wegzakte, hoe dieper hij ging en ging en ging en dat bedenkend, zakte hij nog sneller de diepte in. Plots stond hij…

Mezelf zijn voor een ander Veranderen voor mezelf Stééds ben ik me vóór te veranderen vanzelf…