1. Uit donkre gang van het station uit dompe mensenmassa kwam ik in het licht; daar sloeg de felle zon in mijn gezicht ik stond er stil en knipte met de ogen… Daar was het plein, de brede straat met hoge gebouwen, daar was beweging: fel door elkander was het woelen trams en auto’s in koele schuiving glijden aan tussen de mensen, die, zich…

Aan d' overkant van 't water stonden d' oude huizen. Het water was heel stil, een witte rand van pas gevallen sneeuw lag voor de huizen. 't Was alles broos en fijn, voor strakke lucht met sterren. De huizen stonden oud en stil....van verre kwam dof gedreun: het ruchten van de stad, dan was het, of de huizen nóg groter stilte hield omvat…

Nu zijt gij, zee, het ondoorgrondbaar wonder, het tartende geheim. - Gij maakt mij bang: ik hoor het doffe dreunen van uw zang, aanzie uw glanzenloze grijsheid onder grauwe luchten, gij sarrende verkonder van onze kleinheid; 'k voel een diepe drang u fel te haten, 'k vloek de vreemde dwang waardoor ik, weer gevangen, u bewonder.…