Alle inzendingen van Adriaan van Dam

Wanneer ik zo terloops de kat bekijk terwijl zij op de sofa ligt te slapen, voorafgegaan door levensgrote gapen, dan denk ik vaak ~wat heeft die poes het rijk~ Zij hoeft haar kuch niet bij elkaar te schrapen. Er staat voor haar steeds binnen pootbereik een bak met voer, een vorstenmaal gelijk. Haar bek hoeft het alleen maar op te rapen.…

(Naar de ets van Rembrandt - 1631) Bezij een kromme wilgenboom zat vrij van enig schroom - haar rokken opgeschort, aan het ontblote onderlijf - een pront en potig boerenwijf te poepen en te pissen. Het was daar waar de Amstelstroom zich uitmondt in het IJ, juist op de plek die Rembrandt meestal als zijn stek verkoos ter studie van een…

Bij ’t graven in het centrum van Den Bosch -men gaat er een parkeergarage bouwen met als gevolg veel zand en grind verstouwen- kwam onverwacht wat prehistorie los. Er kwamen stenen werktuigen naar boven, zoals een schraper, messen en een bijl en scherven als de punten van een pijl; men kon welhaast de ogen niet geloven. Ook jachtbuitresten…

Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn levenslied klinkt verre van Majeur, wat ik me voornam is reeds lang vervlogen al hangt er nog een oliebollengeur. De zon te zien blijft bij een ijdel pogen, de dagen zijn te kort en zonder kleur . Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen; mijn hartenklop klinkt danig in mineur. ‘k Verzuip…

Het meisje is een jaar of zes en speelt heel leuk viool. Ze gaat nu al een poos op les, beheerst knap de triool. Haar vader groots van ijdelheid, daarbij gefortuneerd, ziet wond’ren in de kleine meid: zij wordt geadoreerd. Dus geeft hij haar op heur verjaar een prachtig instrument. Een eeuwen oude Stradivaar. Hij kijkt niet op een cent…

Ik zie het ding nog in het schuurtje staan; op zondagavond werd ie aangestoken, een nachtlang stond er wasgoed op te koken want ’s maandags moest en zou de was gedaan. Ook op het keukenaanrecht stond er een, een groen geëmailleerde naar mijn weten. Een kleintje, nee ik zal het nooit vergeten. Het was een éénpits ~Beccon~ naar ik meen. Ma…

Ik zeg u, wat mij zo aan Kerstmis stoort, -’t is wel niet veel maar toch moet u het weten, al is ’t alleen maar dat ik word gehoord- is dat er zo godsgruwelijk wordt gegeten. Iets extra’s met die dagen, nou akkoord, maar wat er niet naar binnen wordt gesmeten, is wat mij met de kerst toch danig stoort en dat mag u van mijn part best wel weten…

’t Is donker en het sneeuwt in de woestijn, de herders waken trouw over hun schapen, ze spieden in het rond en gaan niet slapen nu wolven op de stroop naar lamsvlees zijn. Dan breekt de lucht en engelen dalen neer. Ze blazen zich de lippen vol met blaren op toeters in een hemelse fanfare, getoondicht door de allergrootste Heer. Klaar klinkt…

Het is al weer zo’n jaar of drie geleden dat ik logeerde in het AMC. Ze hebben daar toen flink in me gesneden en dat viel om de dooie dood niet mee. Twee weken voor de Kerst kreeg ik te horen -ik kon nog nauwelijks op mijn benen staan en had inmiddels vijftig pond verloren- dat ik nog niet het hoekje om zou gaan. Niets heeft mij ooit zo…

Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zolang de kerstboom in de kamer staat en zoute tranen uit mijn ogen komen, die sporen trekken over mijn gelaat. Mijn droefenis is niet meer in te tomen, het plaagt mij als een onontkoombaar kwaad. Ik voel de treurnis door mijn lichaam stromen zolang de kerstboom in de kamer staat. Vanwaar,…