Alle inzendingen van Adriaan van Dam

Een veldmuis van gevaar schier onbewust kwam uit haar hol om frisse lucht te happen en tevens om de weide rond te stappen want daartoe voelde zij een grote lust. Dan kon ze tegelijk wat warmte snappen; het land werd heerlijk door de zon gekust en zinderde van ingetogen rust, ze overwoog zelfs om een uil te knappen. Een reiger -muizen zijn…

Een wiel omvlochten met een takken krans gezeten op een paal hoog in de lucht een paartje uivers zag het in hun vlucht en dacht vrijwel direct: ~Pak beet die kans~. Zij vonden het de ideale plek om binnenkort hun jongen te gaan krijgen geen kat of vos kon tot die hoogte stijgen zo veilig als dit nest was er geen stek. Twee jongen waren uit…

Die Mannschaft hat uns Fussbal sehen lassen ja saag nun selbst, das waar kein loos gepiel, die Brasilianer sind den Arsch gewassen mit sieben - eins, mein God das waar ein Spiel! Fünf eingeschossen –Jungens was ein Klasse- im eerste Spielhelft, mens das waar subtiel. De Mannschaft hat uns Fussbal sehen lassen nun sage selbst, das waar…

(Costa Rica - Oranje) Het voetbalspel kan mij niet echt bekoren maar gister raakte ik zelfs in de ban, terwijl ik nergens tegen ben of voor en oranje me gestolen worden kan. Een saaie strijd, het lukte niet te scoren ik word daar altijd zo balorig van. Het voetbalspel kan mij niet echt bekoren maar gister raakte ik zelfs in de ban.…

De mannen van Van Gaal, neem van mij aan die krijgen ze voorlopig nog niet klein zij weten met ~het leder~ om te gaan als jong verliefden met de maneschijn. Geen tackle of zij kunnen hem weerstaan al barsten ze ook nog zo van de pijn. De mannen van Van Gaal, neem dat maar aan die krijgen ze voorlopig nog niet klein. Al brandt de zon het…

De gierigheid die druipt van zijn gezicht, van hem gaat er geen eurocent teloor, door gulheid wordt zijn leven niet verlicht; voor hem is geld als God voor de pastoor. Bij hem gaan collectanten onverricht ter zake er met lege bus vandoor. De gierigheid die druipt van zijn gezicht, van hem gaat er geen eurocent teloor. Aan kind noch…

Ik heb zo goed als niets meer te vertellen de fles is leeg, wat rest is zielenpijn de eens zo blijde geest is knap vereelt slechts bitterheid komt er naar boven wellen mijn rijmpjes zijn inmiddels als azijn De harde bolster van de pit te pellen vertoont geen blank doch slechts gifgroen venijn de toverfluit wordt zelden meer bespeeld wat slagen…

Er heerst een nieuwe rage op de buis: Programma’s over hele dikke mensen voorzien van onvoorstelbaar vette pensen, ze komen elke avond bij je thuis. Je ziet een vrouw van rond zeshonderd pond amechtig op een luchtmatras gelegen, het arme mens kan zich niet meer bewegen, de poep loopt door een pijpje uit haar kont. Ze laten je ook eindeloos…

Een stel wilde eenden kwam bij ons logeren, ze zwommen de vijver en sliepen in ’t gras. Ze aten de wieren en wasten hun veren en baltsten te samen te on en te pas. Dat ging meest gepaard met gepik en gesnater, het leek er dan op of de eend haast verzoop. Die woerd hield haar eindeloos lang onder water maar alles kwam goed, de natuur liep haar…

Met regelmaat heb ik een trieste dag zo zwaar als lood en haast niet door te komen gevuld met bitterzoete onderstromen en zoute tranen, soms een wrange lach. Zo’n dag waarvan ik enkel maar kan hopen dat hij voorbijgaat zonder ongeluk of ander soort ellende aan mijn juk; hij kan niet vlug genoeg zijn afgelopen. En ’s nachts in bed -getreiterd…

Een eikenboom in Appelscha die voelde zich, ja ga maar na, voortdurend in de kou gezet door een frivole goudreinet. De eik had er veel moeite mee dat in april een bloesemzee, als een erotisch maagdenkleed, de goudreinet sluiks blozen deed. En kwam augustus in het jaar dan had de eik het extra zwaar want al dat geurig sappig fruit stak…

Haast ieder potje voetbal eindigt in een grote rel Vanwege arbitrage of een iets te futloos spel De aanhang raakt fors aan de kook, scandeert in luid gebrul Van Hie van Há, van Hie van Há, van Hie-Há-Hondenlul Men spuugt en trapt en bijt en schopt, verkoopt elkaar een lel En ’t vuurwerk doet sterk denken aan een losgebroken hel In één ding blijft…

De Via Dolorosa ooit gelopen Met Grieken en Japanners, samen op Een half uur gaans tot boven aan de top Waar Jezus stierf en ik maar blijven hopen Wat daar mijn ogen zagen deed me schrikken Slechts handelaren in een pij verkleed Probeerden uit ’t voorhanden menselijk leed het allergoudste graantje mee te pikken…

De tulband uit de losse hand is in een uurtje klaar Met links en rechts wat krulletjes van pluizig grijzend haar Het oor, net even aangezet, in vijf minuten daar En dan ’t gezicht, het voorhoofd licht, een uur of drie, heus waar! De neus is nog een hele klus, die moet ook lekker zwaar Het is een kokkert van een ding, een uurtje, reken maar Er…

Ik raakte onlangs van de weg, bewesten Belterwij en niemand om te helpen, want er kwam geen hond voorbij, toen zag ik even verderop een kleine boerderij, dus ik er heen, dwars door het land van vers geploegde klei. De boer was me ter wille. Wel haast vrolijk, heel niet zuur hees hij zich in zijn bonkertje, we liepen naar de schuur, de trekker…

De witte Sneeuwklok aan het eind van haar Latijn Is zichtbaar drachtig van met zaad gevulde koppen De Blauweregen, zwaar van honderdduizend knoppen Ontluikt haar ogen in een waas van blauw satijn De Rododendron staat op barsten van het paars En de Hortensia bebladert teer haar stokken De Schoenlapplant ontdoet zich van haar wintersokken En…

Toen Jozua ‘t land Kanaän betrad als baas, want Mozes mocht er niet naar binnen, kwam Jericho als eerste op zijn pad. Die vesting moest en zou hij overwinnen. Hij stuurde twee verspieders in de stad om de verdediging te gaan begluren. ’t Betrof vooral de sterkte van de muren. Ze werden bijna in hun kraag gevat. Maar Rachab, voor één Shekeltje…

Genesis 8 - 8:13 De schone duivensport, door duizenden bedreven stond al millennia geleden goed bekend. Reeds in de Genesis van ’t Oude Testament Wordt deze bezigheid zeer uitgebreid beschreven. Toen Noach varend met zijn dierenlogement na maanden pompen op een bergtop was gedreven, zond hij een duif uit om op zoek te gaan naar leven…

We zitten ongedwongen met elkaar te praten terwijl we vissen aan de oever van het meer, ~de winde Gods~ blaast onze dobbers heen en weer, dat ondergaan we beiden rustig en gelaten. We spreken samen over zaken, heel private -van dat ik ook niet altijd één der trouwste ben- waarop hij zegt: ~’t Is Magdaleen die ik beken, tenslotte zijn we mannen…

~Ik ben beslist niet anti Marokkaan, -al zijn de meesten toch van huis uit boeven- ze mogen in de wereld blijven toeven, het liefst ver weg, uit Nederland vandaan. Hun kleding staat me helemaal niet aan. Ik vind de Burka danig provocerend en ook de hoofddoek werkt op mij frustrerend. Ik jaag ze uit ons Vaderland vandaan~. Geert Wilders…

Aan de rollator duwde ze haar ouderdom naar binnen en gaf haar stempas af in ruil voor een gevouwen krant. Alleen het zien al maakte haar zeer opgewekt van zinnen. Het leek bekend, dat stuk papier drong door tot haar verstand. Vanuit het hokje klonk ineens haar vrolijk stemgeluid: ~Kijk aan, ‘t vertrouwde potlood is er deze keer ook weer; Goddank…

Een pantheïst staat mij wel aan, daar is niet veel mee mis. Heelal en God die samen gaan of in elkaars verlengde staan, als ik me niet vergis. Spinoza was toch van die leer, ook Buddha naar ik weet. Giordano Bruno van weleer, werd bruut verbrand dus is niet meer, omdat -ie het beleed. Er kleven dus gevaren aan belijdend pantheïst, maar…

Een hersendokter toonde onlangs aan dat als je maar heel vaak gedichten schrijft, -op onversneden rijm wel te verstaan- de geest, zelfs hoogbejaard, goed werken blijft. De versvorm schijnt er weinig toe te doen. Het werkt al bij het simpele kwatrijn, Ottava, Retourné of een Sermoen, dan wel een Ode, Balladette of Sixtijn. Er is één voorkeur…

De loodgieter, niet zo’n hoogstaande baan? dat is toch heus een heel verkeerd idee. U heeft er dan nog nooit bij stilgestaan hoe u moet leven zonder de WC of erger nog, geen water uit de kraan, nee dat valt om de dooie dood niet mee. Al lijkt het niet zo’n hooggeplaatste baan toch is dat een compleet verkeerd idee. Want zit u ooit…

Een oester, nee, die zie je mij niet eten. Zo’n dier gaat toch springlevend door je strot. Dat lijkt me voor de stakker uiterst rot en het is heel niet goed voor mijn geweten. Want stel je voor dat iemand jou dat flikte. Een reus wellicht, met trek in mensenbout, die jou terwijl je leeft zijn muil in douwt. Je zou toch wensen dat hij in je…

Des zomers staat zij rijpend op het land te wuiven in de warme droge wind. De haver, vijftig kilogram per are. Augustus, als de zameltijd begint dan snijdt de maaimachine met zijn scharen de akker kaal en oogst het rijke voer dat daarna gul gegeven wordt aan paarden, hun vijgen schijtend op het draafparcours, die warm en dampend meuren…

De crisis ook al is zij minder leuk, je kunt er uren over ouwehoeren en dat zelfs zonder storend miergeneuk; ’t is haast als regenwater voor de boeren. Ik lig er niet bepaald van in een deuk want meer dan eens weet zij mijn vreugd te vloeren. Al is de crisis helemaal niet leuk, je kunt er dagen over ouwehoeren. Ze staat nu bijna zes…

De fiscus weet me aardig te beroven van mijn toch al zo schamel banktegoed, de jaaraanslagen kom ik nipt te boven, ze treffen mij als klappen van de knoet. Zo langzaamaan voel ik me afgekloven en tot de laatste druppel leeggebloed. De fiscus weet me aardig te beroven van mijn toch o zo schamel banktegoed. Mij steeds die financiële…

Het is al weer een hele tijd geleden dat alles nog zo ging zoals het moest. Kamillethee en dropjes voor de hoest, met Tijgerbalsem werd de jicht bestreden. Traditie was in ieder vastgeroest. De kerk zat vol, er werd verwoed gebeden voor ‘t zielenheil van hen die overleden. Elk voorjaar werd de kachel weer gepoetst. De mensheid leeft nu stukken…

Vannacht was het raak, een kabaal niet te harden. De katten die krolden in koor rond het huis. Het was hartverscheurend bij vlagen en flarden, alsof er gemoord werd door duister gespuis. De slaap was gevlogen de rust brak aan stukken, het jankende grauwen ging dwars door het bot. De oren met luchtige kussens toedrukken bood ook geen soelaas…