Alle inzendingen van Alexander Peters

Ik denk dat ik geen antwoorden meer heb op al die vragen, die anderen steeds maar weer verwoorden. "Gaat het goed?", "voel je je wel oke?" Teveel neem ik in mijn hoofd steeds mee. Daarom zwijg ik en klinkt er alleen een holle stilte. Er gaat een rilling over mijn lijf in mijn hart voel ik als antwoord slechts de kilte.…

Ik zit weer eens voor mij uit te staren de bladeren zijn verkleurd en wachten weer op de opknapbeurt van de opeenvolgende jaren. Zo verging het ook de bloemen, geen bij meer die om hen heen wil zoemen. Maar volgende jaren zal het hen beter vergaan dan zullen ze allemaal in de zomer in volle glorie in het zonlicht staan en zullen alle bijen…

Alles wat vandaag zo duidelijk is, is morgen weer vervaagd. Zo wordt de volgende dag mijn geheugen weer uitgedaagd maar het is een verloren spel. Alles wat gisteren was is vandaag weer vervaagd. Toch speel ik iedere dag weer met mijn geheugen, maar ik weet: alles wat ik speel is een leugen.…

Wat maak je je druk het was maar een spel dat weet je toch nog wel. Als je dacht dat dat liefde was maak je toch een foutje "zo groen als gras" Je was een leuk speelgoed, doei! En daar ga je, verder geen gedag hooguit een flauwe glimlach.…

Wat je leest, gooi maar in de vuilnisbak die woorden zijn immers al geweest. Wat je voelt is maar nattigheid het is regen, niet zo maar bedoeld. Wat je leest is pure vrijheid, het zijn woorden, voor altijd zo bedoeld voor altijd zo geweest.…

Gisteravond iets te veel gedronken ik was eenzaam en alleen.("waar moet dat heen") Ik heb mijzelf dan maar in een fles rum verzonken. Wat ik over heb is een echte roes, ik voel mij net zo'n echte Hema tom pouce.…

Ik denk weer eens aan jou van warme zonneschijn komt plots de vrieskou waarom denk ik nou aan jou…

Mijmerend over de dag ontspruit bij mij een glimlach vrolijk was hij een hele dag zo blij ik kijk terug en weg is hij zo vlug…

ik word nooit vroeg wakker de ochtend is mijn vriend niet ik word wakker wanneer de gouden bol reeds hoog aan de hemel staat de ochtend is mijn vriend niet en er is geen vastomschreven reden toe ik hou van de zon ik ben in de ochtend nog te moe en ik verlang naar dat mooie hemellichaam uiteindelijk is zonder het mooie licht met mij gedaan…

Als was ik gezond en vol kracht zo schrijf ik toch en zwijg niet: vol kracht komen woorden uit mijn mond. Als was ik snel zo schrijf ik mijn gedicht zo schijnt het licht op iedere zin en wordt later gewogen en bekeken door andermans ogen Als wil ik worden gezien een mens met een boodschap misschien: hij is gezond en niets of niemand…

De ochtendmist trekt langzaam weg van de heide. Het zonlicht breekt door als een zachte hand die voelt als zijde. De nachtdieren kruipen weg, de dagdieren worden langzaam wakker en bevolken de heide. Het belooft een mooie dag te worden. Een soort dag zoals Shakespeare het eeuwen terug met zijn scherpe dichtersogen al zag. Dit soort dagen…

Tot last te zijn van jou mijn edele minnaar is te veel, te snel en daarom tot gauw de rest weet je wel.…

Taal heeft iets van stilte de rillingen gaan over je lijf van kilte uit het woordenboek springen zinloos de woorden. Pas als de schrijver er mee aan de slag gaat worden volle zinnen geschreven. Plots wordt taal dan leven. Het is aan de dichter een tweede laag aan de zinnen te geven. Het is dan denksport geworden: zinloos is dan zinvol…

Mijn oude huis zat vol met verdrietjes gevuld met smekende vergeet-mij-nietjes in iedere hoek hoorde je wel een snik schrik niet: dat was ik de ramen waren beslagen van iedere puf van verdriet konden ze me bijna niet meer dragen. Mijn nieuwe huis zit vol met hoop en kracht Als ik binnenstap voel ik liefde en macht Doe ik het licht aan, voelde…

Ik dacht laat ik eens gelukkig zijn. Ik koop het gewoon. Nergens te vinden en naar het schijnt komt ongeluk vaak gratis, zij het vaak traag en diep, diep verborgen, verhuld in duizend zorgen. Geluk is echter niet te koop Iemand ging er mee op de loop.…

Het gedicht had zich doodgeschrokken bij het zien van het moois van een ander de plinten probeerde de woorden nog te lokken door zich totaal te ontbloten maar het gedicht was zo vastgegrift dat zich de lust als lijm in hem had vastgegoten.…

Mijn eigen gedichten proberen mij in te lijven. Ieder woord, iedere zin die ik poog te schrijven krijgen een andere betekenis dan vooraf was bedoelt. Blijdschap wordt droefenis, een lach wordt als tranen gevoeld. Ik heb geen verweer Daarom schrijf ik nu dan maar weer over pijn, over zeer. Als een oude zeur sluit ik achter mij de deur. Niemand…

Over jou wil ik zingen. Hopelijk vind je het genoeg, want het zijn van die gewone dingen, over de kleuren waarin ik je zie rood, blauw,oranje, geel en misschien vind je dat nog te veel. Over jou wil ik zingen en ach, ten langen leste zwijgen is het beste.…

Wat ik zal bewaren is slechts wat stof in mijn hand met wat aarde. Zo is voor ieder mens iets anders van belang. De één denkt aan het onstoffelijke, de ander een stukje lievelingsbehang. Wat ik bewaren zal hier op aarde is juist het stof en die terugkerende aarde. Dan blijft het duister over. Kijk : boven op mij groeit reeds het lover…

Ik schrijf een kort gedicht Het moet niet zwaar zijn, maar licht. De woorden moeten als wolken langs de blauwe lucht varen en met een zucht tot bedaren en stilstand weten te komen.…

Ik kan het geluk maar niet vinden. Misschien moet ik grijpen naar een andere taal en ligt mijn geluk unter der Linden.…

Gedachten dwalen af. Ogen zijn gericht naar het graf. Hoe was het toen zij danste en sprong te midden van ons. Zij verdient een levensecht beeld van brons. Gedachten dwalen af Vogels zingen hun lied Mooier kan het niet. Hoe was het toen zij danste en sprong. Daar klinkt de gong. Voorbij, maar de vogels zingen hun lied.…

De liefde heb ik vandaag met jou heruitgevonden. Samen met jou ging ik voorbij aan wel duizend zonden. Het bedrijven van onze liefde was veel meer dan het onderschrijven van onze verbintenis onzer beider lijven. Wij wisten het zelf eigenlijk al. Onze liefde blijft zolang bestaan als de zon, neen als het heelal.…

Ik gaf de dood een hand vannacht. Ik wilde mijn hand terug nemen, maar ik keek eens goed en in kwestie van een seconde lag er een dikke laag van beenderen en stof op mijn hele lichaam alsof het zo moest. Wie de dood een hand geeft is het nooit ter kennismaking alleen het is een eeuwige dans met hem.…

Ik heb je lief mijn schat. De breedste rivieren van dit land heb ik door jou onderschat. Het IJsselmeer is dieper dan ik ooit gedacht had. Ik heb je zo lief dat ik de buitenwereld tegenovergesteld beleef. Van mijn belevingswereld ben jij de dief. Ik kan niets meer omschrijven. Jij probeert mij in te lijven. Maar ik heb je zo lief.…

Jij bent mijn whodunnit eerst presenteer je een groot geheim, dan komt het gif wat gebruikt wordt om je tegenstander uit de weg te helpen. Er blijft geen ander over in jouw wereldje. Ik ben de speurder en vind de dader snel ondanks je ontkenning jij deed het wel. Alleen je geheim weet ik nooit te ontrafelen en ik durf nooit met je te…

De donkere wolken stapelen zich in hoog tempo op de wind wakkert aan de regen striemt tegen alle ramen van auto's en huizen aan de storm kondigt zich in volle hevigheid aan. Mijn lichaam mijn lichaam roep ik in doodsangst en niemand luistert ik blijf ontluisterd achter. Ik ben weer dat kind dat de hand van zijn moeder niet vindt...…

Jij kunt het leven wel aan. Nooit een keertje in de put Niets is sterker dan je geest en je welgeschapen lichaam. Ik ben jouw tegenovergestelde. De kronkels van mijn geest volgen nooit de route van het levenspel mijn tengere lichaam kan nog geen stofje tillen. Ik kijk in de spiegel.…

Soms denk ik, ik hou op met dichten om mij meer op direkte alledaagsheid te richten. Dan zit ik op de bank voor mij uit te staren en ik denk, wat moet ik dan met de rest van mijn levensjaren. Dan weet ik het weer. Ik ben dichter en dat maakt mijn gemoedsrust een stuk lichter.…

Ik schreef jou wel honderd brieven. Wel honderdmaal begonnen zij met “lieve”. Wel honderdmaal was de inhoud gelijk, Wel honderdmaal voelde ik mij de koning te rijk. Wel honderdmaal werd ik door je afgewezen. Ik stop er mee Ik ga wel een boekje lezen.…