Alle inzendingen van Alexander Peters

Zijn bovenlijf uit het meest blanke marmer gehouwen met tepels groot en hard zijn billen als van draadstaal blonde lokken die wuifden in de wind in zijn hele postuur wat onbehouwen ontegenzeggelijk was hij het godenkind hij overtrof ons allemaal wij huilden dan ook brutaal alsof wij streden om wie de grootste smart totdat zijn dood werd…

Ik sta in de belangstelling ik zocht het zelf op nu is iedereen in de veronderstelling dat ze mij kennen maar zien ze dan niet dat ik de man ben die onder de douche stoffige woorden staat af te spoelen.…

De pen valt met regelmaat uit mijn hand en ik overdenk zo haal ik nooit de krant.…

De winterwolken zwellen aan met de herfst is het voor nu gedaan sneeuw valt langzaam naar beneden een witte kerst is lang geleden het sneeuwklokje laat zich weer eens zien dit schouwspel is iets van toen we hebben het lang niet gezien dat alles was bijna iets van dien maar witte kerst is toch gekomen al komt het sneeuwklokje uit mijn verre…

Stilaan even stil staan zachtjes je koffers neergezet langzaam gaan sluipend de thee zachtjes op het tafeltje bij het bed ze slaapt nog je hebt haar niet gewekt jij bent blij opgewekt ze slaapt als een engel met haar vleugels ingeklapt rap ontkleed jij je legt je jezelf naast haar neer zij kijkt even op en ze zoent je heftig als was…

Mijn hersenen kraken ik weet niet hoe duidelijk te maken dat jij meer was dan de zee meer dan de hele oceaan jij was mijn adem, mijn lucht meer dan mijn brood, mijn alcoholzucht ik liet alles staan voor jou, voor jou alleen en nu weet ik niet waarheen.…

De dood danst door de straat je hoort hem niet maar een jammerende viool klinkt van achter het behang of keukenkraan de dood danst door de straat je weet niet of hij verder zal gaan niemand die hem ziet maar je bemerkt het verderf en verdriet de dood danst door de straat het is al laat de gordijnen gaan dicht je dooft al het licht…

Ik schrijf je een brief zo af en toe niet meer zoals vroeger fanatiek droeg ik er gedichten in op alleen voor jou verschrikkelijk sentimenteel maar vooral erg veel dat viel jou allemaal ten deel of jij daar nou op zat te wachten dat deed er voor mij niet toe ik zat daar met kille nachten om mijn schouders heen ik voelde mij alleen…

Dag jongen zijn laatste woorden verwrongen met zijn laatste adem een rochel was het meer ja dat was het hij had het wel gehoord een echt afscheid dat was wat hij had gewenst daarvoor was er ook dit maal geen tijd.…

Wees niet bang ik heb jouw hart in mijn hand jouw verstand heb ik verscholen het hoeft niet meer te dolen ik heb heel je lichaam in dat van mij gestopt je hebt het ver geschopt maar je mag nu rusten geef mij maar je hoed in mij zit je goed…

Nog even hou ik je hand vast het voelt zo klein, zo breekbaar waar het eerst zo grof, zo krachtig was is het leven weggegleden ik zie je ogen niet je houdt ze dichtgeknepen zit daar achter nog macht de controle over het leven je hebt het nog niet helemaal opgegeven dan plots een kleine knipoog een laatste ademstoot ik zie nog even…

Bij haar dodenmis geen gezang maar pure stilte zo was zij eenmaal over was het ook echt voorbij daar hoorden geen liederen of woorden bij misschien alleen een zacht gezoem door lippen stijf dicht op elkaar en tranen zonder gesnik.…

Ik heb van veel zaken diep berouw de dood komt nu zeker gauw jij bleef mij al die tijd toch trouw jij was de enige die bleef en droeg er zorg voor dat ik nu nog leef maar ook jij weet dat dat alles tevergeefs was de dood staat om de hoek te wachten en niemand kan die verwachting nog verzachten of het is diegene die mijn kist stiekem reeds…

Ik loop door de straat waar ik vroeger woonde alles lijkt zo klein de huizen, de tuinen dat heb je als je ouder wordt het aantal auto's is gegroeid waar wij op straat ongemoeid konden spelen, vervelen de kinderen zich binnenshuis met computerspellen en tv dat heb je als je ouder wordt maar het is de nieuwe tijd ze willen op een…

De bomen en struiken lachen de weilanden gniffelen mee alles draagt zijn steentje bij natuur is pas echte gratie uit mensenhanden komt goedkope imitatie het bos lacht luid en mijn hart klopt wat sneller als het echt is klinkt alles wat feller.…

Mijn moeder is dood voordat ik de telefoon nam om haar te bellen bedacht ik dat mijn moeder is er nog dat is nu eenmaal zo ze is er als ik mijn koffie drink of dat patatje met eet nog voordat ik het weet hoor ik haar zeggen dat ik mijn mond moet vegen dat maakt dus dat belletje volstrekt overbodig.…

Geen bloemen Haydn, Bach koffie veel sterkte en jij lachte je dood.…

Op een vloer van glas zet zij voorzichtig haar stappen ze is bang dat hij breken zal haar tere lichaam is toe aan een wandeling al weet ze niet waar naar toe er hangen donkerrode gordijnen van plafond tot de grond zij heeft ze te vaak gezien ze doen haar denken aan bloed haar lichaam trilt ze zet haar frêle stapjes omzichtig kijkt…

Hij zit voor zich uit te staren zoals iedere dag hij verlangt naar het heden al jaren.…

Woorden voelen soms als een regenjas of als de ouderwetse overschoenen ze bieden bescherming tegen het water van bovenaf of tegen die diepe plas woorden zijn zelf het water soms komen ze als een woordenwaterval naar buiten en zijn ze niet te stuiten.…

Achter een vaal gordijntje staat een oude vrouw met een geranium in haar hand.…

Ik heb me verkeken op de jaren, maanden, weken hadden zij nog dagen, uren of zou het nog slechts minuten, seconden duren ik ben de tel kwijt geraakt alsof ik ontwaak uit een diepe slaap.…

Ik droom jou in mij ik zie bloemen met mooie, felle kleuren ik ruik hun fantastische geuren zo vrolijk, zo vrij zijn zij mij kan niets meer gebeuren want ik droom jou in mij.…

Een mens zonder kennis van verdriet kent de waarde van een glimlach niet.…

Nu ik je zoveel mis kan ik beter zwijgen en zal het papier alleen betraande letters krijgen.…

Ik stierf duizend doden toen ik hem weer zag ik had de schrik flink te pakken kon wel door de grond heen zakken daar stond de man wat ouder maar nog met steeds dezelfde blik en tot mijn grote schrik sprak hij mij aan op dezelfde lieflijke toon zoals hij gewoon was jaren geleden hij trok een grimas voor mij althans voor zijn gevoel…

Je hebt behoefte aan een lach mag ik je die geven zomaar op deze stralende dag dan kun je er weer tegen al was het maar voor even.…

Mijn pen is oud het papier gekreukt of ligt ergens in proppen met daartussen een oud gedicht flink ingedeukt mijn schrijftafel is mijn vijand eens gingen we samen de strijd aan nu liggen we mijlen ver bij elkaar vandaan ik zal de strijd verliezen omdat ik het juiste woord niet wist te kiezen.…

Als je wat ouder wordt zijn dingen anders wat krom gebogen lijkt is recht gelogen zoete koffie heeft plots geen smaak wat zoute soep was is nu flauw en zo gaat de lijst door eigenlijk is alles anders dan daarvoor en zo kijk ik ook naar ons zijn we nog zo doldwaas verliefd staan we snel even op uit bed heeft de één de koffie al gezet…

Ik weet dat je dood bent pa en dat je ergens zwerft zeker in mijn kop ik wou je nog even zeggen dat het mij goed gaat dat ik nog steeds de dingen doe die jij verafschuwde maar het gaat me goed en ik zal je dus in het hiernamaals waar jij zo driftig in geloofde niet meer tegen komen omdat ik er geen geloof aan hecht maar mocht er toch een…