Alle inzendingen van Alexander peters

Je hebt jezelf weggegomd zo was je er zo een schaduw van bestaan met het ondergaan van de zon neem je plaats op mijn papier ik geef je dan woorden die ik nooit van je zal horen.…

Door het als door een god geschapen landschap meandert een smalle rivier zij voedt de bloemen, het gras langs de kant zij voedt het koren op het land kinderen spelen graag in het water zo maken zij een herinnering voor later kikkers kwaken het uit wat voor de een puur lawaai is is voor de ander een pure symfonie een door de natuur gegeven…

Waarom slaat mijn hart sneller als ik aan het dichten denk zo zag ik de rode zee opengaan heb van menig appel genoten in het Paradijs gedichten nemen je mee op reis verre velden heb ik bezocht in menig wilde rivier heb ik mogen zwemmen tijdens mijn tocht als de voorstelling is gestopt schrijf ik achter de coulissen ik heb zoveel opgekropt…

Jij maakt broodkruimels tot hele feestmalen weet water als wijn te laten smaken jij tovert mij een sterrenhemel je staat mij bij ook al moet ik steeds vaker op je leunen ik ben zuinig op jou.…

Je bracht vrede in mijn hart dat daarvoor een strijdtoneel was geweest om aandacht te verkrijgen jij bracht rede in mijn geest die een wirwar van betekenisloze woorden geworden was jij toonde mij een weg naar rust ik ben je dankbaar voor het vinden van de juiste snaar.…

Ik heb mijn zinnen gezeefd ik hoef niet te keren ik heb geleefd.…

Hij staart naar buiten hij ziet de wolken gaan vaart met hun mee niemand die het opvalt maar hij is weg verkent het hemels firmament en vindt zijn rust waar een ander alleen nattigheid voelt.…

Er huist iemand in mij eet en slaapt spreekt in mij hij is nooit luid maar fluistert woorden in een voor mij onverstaanbare taal hij is mijn vriend geworden ik kan hem niet meer laten gaan ooit zal ik leren hem te verstaan.…

Ik adem leven ik ben op een momentum ik kies de stoffigheid van het statisch zijn of neem een besluit dat het niet makkelijk zal zijn maar wel magisch ik moet dan wel proberen te excelleren voor minder kun je falen het wonderbaarlijke einde voor je ogen niet halen maar ik wil de tol betalen voor dat groots en sprankelend sprookje…

Zij zag de lelies bloeien met kromme handen maar met een geest zo scherp wist zij hen te beschrijven als Gods wonder zonder dat geloof was haar bestaan leeg zij hoorde zijn violen zijn engelen koren alles wat zij beschreef kwam uit haar hart tot zij haar pen niet meer kon houden toen verloor de lelie haar blad en alles wat voor…

Brokken van haar ziel lagen voor haar over haar bed verspreid wat eens een sponde van vlinderliefde was was het er nu een van spot en nijd tot hij haar hart had ontnomen zij had bloed geroken het was haar eigen hij had haar ziel gebroken.…

Die lach op je gezicht zal mij altijd bij blijven je amandelogen waarmee je een ieder kon verleiden het was daarom niet te vermijden dat je in mijn hart kwam wonen voor zo lang ik leef of langer als het kan met een huid als satijn zo zacht heeft iemand zijn engel gebracht en hem hier vergeten hij weet er niets meer van maar ik weet het…

Ik bruis van het leven schenk geen aandacht aan het gesuis in mijn oor dat als een constant gefluister is toch zie ik het niet duister in ik zie het als een feest en dans op muziek van de bloemen ik ben een beestje dat rond wil zoemen en al duurt het misschien één dag ik ben er wel geweest.…

Aan de blauwe zomerhemel tekenen zich grauwgrijze wolken af binnenkort worden zij zwart en valt de regen weer hard op de verdroogde grond en verkwikt de bloemen weer regen is soms gezond alles heeft een keerzijde de zon, de regen somber, vrolijk en zo verkeert alles en iedereen wel eens in een droevige staat totdat het in blijdschap…

Je hebt prachtig metselwerk geleverd niemand kan bij je hart daarachter schuilt een oneindige leegte je beweegt er heel tevreden mee je lacht zelfs je dromen liggen in diggelen hier ziet niemand iets van je gezicht af je zwijgt als het graf maar soms dwingt zich een traan naar buiten.…

Aan mijn lijf kleven woorden van zotheid, van plezier, maar ook van eenzaamheid ik draag ze graag mee ik kan met ze lezen en schrijven aan mijn lijf kleven woorden.…

Wederom waait de woeste wind zwelt aan tot een zuidwester op zee verrijzen schuimkoppen schepen dansen mee op muziek van wind en water de zon verschuilt zich achter de zwarte wolken weigert het spektakel aan te zien haar taak ligt later.…

Ik loop steeds weer vast het stoort mij zeer ik zoek in de woordenkast het lijkt eindeloos te duren ik vind niet de woorden maar die kille uren zij staren mij aan.…

Elke dag hou ik een klein beetje meer van jou ik ken jouw rare fratsen je misdragingen in gezelschap ik kijk er zo graag naar elke dag hou ik een klein beetje meer van jou hoe je draait hoe je onder alles uit probeert te komen ik hou zelfs van de afwas die nog staat van vorige week en daarom hou ik elke dag iets meer van jou je laat de…

Als ze de zaal betreedt verstommen alle mensen vrouwen, mannen, kinderen een stiltekleed valt over hen neer zij heeft zo'n scherpe blik het snijdt door iedere huid niemand kijkt op of gaat zomaar de zaal uit haar hart is vol vergeving als zij jou aanraakt voel je de gloed van die beleving zij is ongemerkt in ons bloed gekropen zij…

Je zult maar dromen dat je later dichter bent dat is toch je reinste nachtmerrie al die herrie in je hoofd je zult het maar zijn niemand die aandacht schenkt aan wat jij creëert of misschien word je juist geëerd krijg je alle aandacht als je dichter bent ben je een mooiewoordenfabriek je overdondert gewoon jouw publiek met de…

De steen ligt daar al een eeuwigheid nooit kon hij zijn verhalen kwijt aan de reizigers die hem links lieten liggen het is ook maar een steen hier gekomen toen hier nog zeeën waren gebleven toen woestijnen het overnamen leg je oor eens te luister hoor hoe de wind golven van water en woestijnzand opjuinden de razernij van de natuur.…

Ik dans de dag door maak een pirouette en vraag jou voor die allerlaatste wals muziek klinkt van alle kanten orchideeën kleuren de wereld met het prachtigste paars en bordelenrood ik dans de dag door ik ben vrij.…

Pijn maakt je wezenloos het laat je achter als een schim van jezelf.…

Beste mensen, Ik stuur dit onderstaande gedicht in voor een héél speciale vriend, zelf is hij niet instaat door zijn ziekte zijn eigen werk voor te dragen, maar het is toch wel even leuk om een gedicht eens anders in beeld te brengen. Een goede vriend heeft dit werk van hem op muziek gezet, en deze voordracht in een "speciale bewerking" gemaakt…

Zij was zijn zonsopgang de opkomende maan het licht van Halley de zekerheid van de ochtendkrant van de vers gezette koffie van het klaargelegde kloffie dat verdween toen zij sprak van afwas ramen lappen waar geen vuiltje zichtbaar was dagen die aan elkaar waren geregen hij hoorde het aan woord voor woord zijn ogen dicht geknepen…

Zij keken elkaar aan betastten elkaar spraken geen woord liefde heeft zo weinig nodig een aanraking een glimlach zij vonden troost in een harde tijd ze konden een wereld en nog meer aan ze kropen in elkaars lichaam teder, zonder dwang en sloten zich voor buiten af.…

Het ultieme liefdesgedicht staat geschreven op je gezicht verlicht met je lach ik zoen iedere letter weg plaats ze één voor één op papier zo blijft het hier op aarde heeft het in de hemel enige waarde?…

Je hebt me vezel voor vezel uitgekleed ik sta nu meer dan naakt voor je je raakt met je hand het hart dat voor jou alleen klopt het voelt onwerkelijk niet meer dan een skelet met wat organen te zijn kleed me met mijn huid kleed mij met jouw lichaamswarmte ik weet ik vraag veel maar mijn liefde is jouw deel.…

Ik wandel op een bospad trap op een tak krak ik schrik wanhopig ontwend aan natuur.…