Alle inzendingen van An Terlouw

Winteravond in januari, 't is vroeg donker, de kaarsjes branden, gordijnen zijn dicht, de koffie loopt door, 't stormt. M'n gedachten zijn als de wind, wat ik voel, merk en vind, kan soms net zo stormachtig zijn, als regen, wind of zonneschijn. 't Kan loeien en tekeergaan, ook kan 't zachtjes, teder en langzaamaan, komt er rust…

Vrijdag de dertiende, een ongeluksgetal, nou bij mij niet, in elk geval. Ben welliswaar niet echt gezond, maar loop nog op beide benen rond. Je kunt 't slechter treffen in 't leven, daar kwam ik vorige maand weer achter. Een jonge vrouw werd aangereden, ze overleefde de klap niet en lag onder een laken stil op straat. Een politiewagen…

Is het echt zolang geleden dat kind zijn, heel gewoon was? Dat vrede, vriendschap, plezier hebben, elkaar helpen, de gewoonste zaak van de wereld was? Is het echt iets van de vorige eeuw, dat dit de normaalste dingen waren, dat je gewoon op de leukste en simpelste dingen blind kon varen?…

Vriendschap, liefde en gezelligheid bijna onlosmakend verbonden, wie heeft deze woorden uitgevonden? 't Moet iemand zijn geweest, die gevoel had in z'n lijf en er mee om kon gaan. Maar waarom kan niet iedereen deze taal verstaan?…

Net een vakantie achter de rug, 't was welliswaar één week, knus en gezellig was 't, te kort ook, naar 't bleek. Maar wat zijn we eigenlijk voor mensen, als we altijd maar méér blijven wensen? Té snel, té veel, té vaak, té meer, ja hoor, we doen 't telkens weer. Zullen we de té maar weglaten en wat meer tévredenheid kweken,…

Je hoofd, je nek, schouders en armen zijn de bovenkant van je lijf. Met dat gedeelte kun je knuffelen en omarmen. Dan komt je borstkas, buik en billen, je kunt er op zitten en zou soms willen, dat 't een ander maatje had? Dan komen je benen, met eraan vast, voeten en meestal ook tenen. Da's 't eindpunt van je lijf. Blijf dat allemaal…

Het leven is, zoals het is. Daar verander je niks aan. Toch is het of ik wat mis. Nee, niet de zon, sterren of de maan. 't Zou zoveel anders kunnen zijn. Hoe precies, dat weet ik niet. Ik bedoel niet meer, van wat dan ook. Ik bedoel veel minder, pijn, zorgen en verdriet!…

Ik denk bij mezelf, ik ga "even " dichten, maar soms is dat zo simpel niet. Moet je je op een bepaald onderwerp richten, of schrijf je "gewoon" wat je op dat moment ziet? Wat er dan op papier komt te staan, doet er eigenlijk niet zoveel toe. 't Mag overal over gaan nee, ik word het schrijven nooit moe! Maar om nou alles te schrijven…

De klok tikt de tijd weg, soms doet hij dat snel. Als je erop zit te wachten, doet hij het veel te traag. Soms vliegt de dag je handen door en is hij om voor je 't weet. Soms heeft hij 48 uur, althans dat lijkt zo, of loopt hij dan soms voor? Gebruik de tijd, en doe het goed. Dat is de intentie van dit 'verhaal'. Een race tegen…

Je vraagt om een gedicht of rijm, speciaal voor jou alleen. Dus pak ik mijn pen en doe dat gewoon, ben tenslotte niet van steen. De een houdt van lezen, de ander van kunst, jij verzamelt niet veel, vraagt alleen mij om een gunst. Ik weet dat ik je er een plezier mee doe, weet van tevoren nooit hoe, zo'n gedichtje nu eigenlijk aflopen…

Waarom sterven mensen jong, wat is de bedoeling ervan? Ik wilde dat ik toveren kon. Kijk, eeuwig leven dat hoeft nou ook weer niet, maar mensen die jong sterven, geeft nog steeds zoveel verdriet. Hoeveel kan een mens verdragen, ja, ik weet wel, kruis naar kracht, maar ik mag dit toch wel vragen, al is de dood nog zo zacht. Tenminste…

Je hebt vrienden en je hebt vrienden, tussen beiden zit een groot verschil. De ene vriend is er als hij tijd heeft, de ander pas als hij 't wil. Toch wil dat zeker niet zeggen dat de een beter is dan de ander. Dat is iets wat ik niet hoef uit te leggen, wat ik zeker niet verander. Ze blijven je vrienden, hoe dan ook, en dat er verschil…

Slapen, eten, drinken, zijn de noodzakelijkste dingen om in leven te blijven. Maar als liefde niet bestond, zat ik nu zeker niet te schrijven!…

Geweld neemt toe, in de meest harde vormen, zou iemand weten hoe het tij te keren? Ik zou zo graag al was 't maar een klein beetje de mensen willen leren, dat geweld niks oplost. De ene na de andere stille tocht moet worden afgelegd, als er voor de zoveelste keer een slachtoffer is gevallen. Hoeveel mensen moeten er nog sterven door…

Vrienden kun je alles zeggen, sterker nog, die zijn daar juist voor. Je moet ook naar ze kunnen luisteren, heel belangrijk, dat gehoor. Je moet ook op elkaar kunnen rekenen, met goed of minder goed nieuws. Je moet voor elkaar iets kunnen betekenen, een schouderklopje, of je zegt iets liefs. Echte vriendschap is niet te benoemen, er zijn domweg…