Alle inzendingen van An Terlouw

Een man was vriendelijk zoals het hoort, Deelde ijsjes uit aan kinderen Werd gevolgd door ouders, die riepen gestoord! Zij wilden koste wat kost, verhinderen Dat een vriendelijke man, iets normaals deed voor een groepje kroost! En dat is nou de hedendaagse moraal, je kunt je niets meer permitteren zelfs verbaal, moet je op je tellen passen…

Je moet wel kijken, al is het confronterend, je blijft denken aan die mensonterende actie, die al die mensen het leven hebben gekost! Eervol, respect, bijna liefdevol wordt er gekeken, ademloos, stil.…

Als ik mijn liefde bedrijf, nee niet in bed, maar als ik schrijf kijk ik alleen naar mijn vingers, niet naar de buren, wie weet wat er binnenkomt, als ik echt zou gaan gluren?…

Tot mijn enorme grote verbazing, zat in mijn box een mail of ik rekening wilde houden met de reeds geplaatste werkjes? Met als represaille dat men dit bij mij ook zou kunnen doen, klinkt als een dreigement en daar ben ik niet zo weg van! Moet me van het hart, dat ik, zodra de inspiratie me binnenvliegt, ik niet eerst kijk, wie…

Wanneer pijn je leven beheerst, de ganse dag weet ik da'k toch niet klagen mag, want wat zijn die pijntjes van mij, vergeleken met het immense verdriet van de nabestaanden, van hen, die het leven lieten. Daar is mijn pijn niks bij en maakt me stil!…

Mijn rug, zei gisteren, doe het zelf maar, pijnscheuten gierden van hier, naar daar. Je kunt niet op, nog minder neer, allemachies, wat doet dat zeer. Overal een extra handje bij nodig, loop ik met stok en ben wat blij, met de aanwezigheid van jou, een extra paar handen, want met die alleen van mij, redt ik het niet. Dank je wel lieverd…

Nooit geweten, dat ontslag een vrolijk gebeuren kan zijn, het een gebeuren is om felicitaties bij te krijgen, nooit geweten, dat ik zou lachen om een ontslag, maar men is blij, niet om van me af te zijn, neen, mijn tijd" van drie jaar controle lopen, is voorbij, ik ben volgens de dokter nu echt kankervrij. Nooit ontslag…

Vanmorgen voor de klok van zes, werd ik wakker van Romeo, hij zong dat het een lieve lust was, echter was zijn geheugen ietwat beneveld, hij zong telkens dezelfde regel! Romeo was boven zijn theewater, zeg maar gewoon stomdronken en dat was jammer want, wie wil er nou geen serenade van Romeo? Ik tenminste wel, maar dan het liefst…

Liefde is niet pijnloos, liefde is niet zinloos, liefde is als een bloem, echter, ik hou niet van alle bloemen, maar ach, ik hou ook niet van alle mannen!…

Je zucht, terwijl we een stukje lopen, kunt niet veel meer, elke dag wordt wat minder, de moeite die je ermee hebt, doet me zeer! Je wilt zo graag, maar de accu loopt langzaam leeg, telkens weer een beetje minder, ' k wou dat het anders was, maar weet je mijn lief, je zucht, je steunt, je kunt steeds minder, echter, steun op mij,…

De hond loopt op zijn laaste benen, is niet jong meer, ook niet stok, wordt vervelend soms maar weet je, wanneer wij mensen ouder worden, op onze laatste benen lopen, een tikje agressief misschien, nou, dan moet ik eerlijk zeggen, zal ik liever die oude chagrijnige hond toch zien?…

Hij vergeet soms, waar hij woont, hij vergeet welke sleutel hij moet gebruiken, hij vergeet, welke etage hij moet zijn, en dus is de oplossing snel gevonden, hij stapt in de lift, wacht net zo lang tot iemand anders de lift nodig heeft en gaat met het ding op en neer, tot een buur hem aantreft, en zegt, hier moet je eruit hoor dan…

Zou ik haten, als ik liefheb, zou ik liefhebben als ik haat? Wanneer verandert liefde in haat, of vice versa, ik kan niet haten, als ik liefheb, maar ik kan wel liefhebben, zonder haat! Want haten en liefhebben gaan niet samen en wie het anders inziet, kent haar ware ik bij lange na niet…

Als haat, naast hekel ligt, ligt liefde naast mij, zo kun je er namelijk veel beter bij!…

Gek hè? Dat we voetbal niet waarderen. Gek hè? Dat meerdere " sporters" zich niet anders kunnen verweren, dan met handen, voeten, nagels en tanden! Ook in " voetbal" zijn ze tot de tanden toe, bewapend! Wat zou zo'n kannibalistische beet nou opleveren?…

Je kunt een bom afschieten TV staat bij iedereen aan De stilte op mijn balkon Is daarom meer dan aangenaam Prijs de dag niet voor het avond is Dat doe ik niet, want zeker en gewis Zal de herrie straks toeslaan Bij verlies of winst Maar Nu, nu geniet ik!…

Haat me niet, dat doen anderen me wel, ik haat voetbal, ben bijna gediscrimineerd ben zo goed als uitgeprocedeerd, begin niet aan provocatie, het is zo, zoals ik het zelf zie, ik mag haten wie en wat ik wil, zeg niks hardop, blijf liever stil. Maar als ik het zeggen mocht, werd er geen trap tegen een bal verkocht, die minimaal miljoenen…

Soms heb ik zo'n hekel aan jou, dat ik met alle plezier zeggen zou, krijg de zenuwen, krijg de hik, krijg voor mijn part een oog zo blauw, dat je nooit niet zien zou, dat ik zap zodra maar blijkt, dat de reclame weer opduikt! En wat ben ik dan blij, met een bezoekje aan het toilet, daarmee is de toon wel weer gezet!…

En dan ineens, ben je vijfenzestig Dan ineens ben je met pensioen Dan ineens hoor je bij de club van oude mannen Dan ineens, heb je alle tijd om van alles te doen! Dan ineens, is daar die mijlpaal Kijk je met andere ogen naar jezelf Maar bedenk een ding, want da's zeker Er zijn er zat, die niet zover komen! Dus wees blij met deze mijlpaal…

En zo ligt die kleine meid, van amper twaalf jaar, nog steeds geveld, te vechten voor haar leven. Botten gebroken, bewaking aangesloten, in diepe slaap gehouden, zit mamma bij haar bed, wrijft haar voeten en kijk het is net, alsof ze beweegt! Dan loopt een traan over je wang, zou je weten wat er gebeurd, ben je soms bang? Kun je voelen…

Het woord kanker zou in geen enkel verband met de mens mogen worden gebracht, sprak zij in pure overmacht. Kanker is echter bijna het gesprek van de dag, alhoewel dat niet zo wezen mag. In geen enkel gesprek wat wij tegenwoordig voeren, is het woord kanker afwezig en toch hebben we niet het gevoel te schelden. Want wat begin je in…

Een ongeluk, wie overkomt het niet Maar nu een meiske van net maar twaalf Het hoe en waarom vermeld de historie niet Per fiets vanaf de weg geraakt Nu ligt ze op intensive care Te vechten voor haar leven Familie is ten einde raad En terwijl wij Pinksteren vieren Wachten we af, hoe het haar vergaat En IK wens familie en vrienden alle sterkte…

1e Pinksterdag begon wat somber Dus wat erg laat uit bed Koffie doen op ons gemakkie Door een van tweetjes vers gezet. Dan breekt langzaamaan de zon door Een was toch maar snel aangezet Man laat hond uit, net alvoor De ochtend om is, snel recept Wasje hangen, droog in de zon, Vlees gebraden, al weet ik niet waarom Heerlijk hangen, buiten…

Kleinzoon van vijf, zit aan tafel verzot op aardappelen, nee niet die van van Gogh alhoewel, hij is een echte aardappeleter! Kijkt me verlekkerd aan en zegt: ik ga ze persen oma, dan heb ik geperste aardappelen! Wat nou, de tijd verandert, de taal eveneens, dus maken we van een prak, een geperste maaltijd en zijn geen van allen de…

Het voelt me aan als irritatie, wanneer men telkens vraagt, hoe of het je vergaat, het voelt als verraad, wanneer het antwoord telkens weer als " goed" wordt verwoord. Toch is het niet, zoals het hoort, maar weet je, wanneer je echt luistert, haal je toch de waarheid wel boven water, of kan die beter bij de vissen blijven, tenzij die,…

Wanneer alle neuzen, dezelfde kant op zouden staan, zou geen mens meer de verkeerde kant op gaan! Echter, zouden meningen onvoorstelbaar infaam als bommen de gemoederen inslaan Dan maar beter met een goed geweten, je neus in andermans zaken steken!…

Een kopje koffie op bed, Vers gezet Een snelle zoen Stiekem Een aai over je bol Snel Een glimlach Dat soort dingen, kleurt je dag, Das liefde! Met een grote L…

Als de bezorgdheid, om de zorg, niet zo groot zou zijn, zou dat een zorg minder zijn!…

Nee, je hoeft niet lang te wachten, ik kom naar je toe zal het vandaag niet zijn, dan toch zeker morgen geduld die hele schone zaak, zal er uiteindelijk wederom voor zorgen, dat ik naar je toekom, links- of rechtsom! Beloofd is beloofd…

Overdaad schaadt, werd vroeger met de paplepel ingegoten, nou ja niet letterlijk natuurlijk, want dat was dan weer teveel van het goede. Alles gebeurde mondjesmaat zo wist je niet beter. Wat schetst mijn verbazing, wanneer ik aan twee kinderen vraag die (vanwege een abonnement) voor de zoveelste keer naar de dierentuin zijn geweest…