Alle inzendingen van An Terlouw

Mijn Moeder is een sterretje, daar heel hoog aan de lucht, ze stierf heel lang geleden het gebeurde in een zucht. Mijn moeder is een lichtje, wat iedereen kan zien en bij een heldere hemel, kun je dat lichtje vast wel zien. Maar soms denk ik, ik wil geen sterretje, die zijn er al genoeg, ik zou zo graag mijn Moeder zien gewoon hier…

Kom maar heel dicht bij me, leg je hoofd maar in m'n schoot, laat je tranen gewoon de vrije loop, verdrietig mag je best wel zijn, dat ben ik soms ook, dus kom maar heel dicht bij me, dan zoeken we bij elkaar de troost die we zo hard nodig hebben, kom maar heel dicht bij me....…

Een ROOS dat ben je niet, evenmin een ORCHIDEE, een CHRYSANT zou kunnen, die gaan tenslotte eeuwen mee. Een FRESIA zou ook wel passen, een TULP staat niet zolang, ik maak je gewoon mijn BOTERBLOEMPJE, dat ik steeds weer plukken kan.…

Steun en toeverlaat, ben je voor mij, rustpunt in deze soms hectische maatschappij. Altijd een luisterend gehoor, áltijd ben je er voor mij. Heb ik iemand nodig, is een simpel nummer zó gedrukt, ben je er een keertje niet, kijk ik gewoon of 't me lukt, je mobiel te bereiken. Altijd weet ik je te vinden, máken we tijd vrij voor elkaar…

Voor Gurien en An Door het plaatsen van ónze gedichten én de leuke reacties erop, gingen we nóg meer schrijven... Waar we voorheen alleen van konden drómen, zit er dankzij "HARTENKRETEN" nu dan toch écht aan te komen.... We gaan een BUNDEL uitbrengen, Gurien en ik, geniéten van de voorpret en ál het werk eromheen, maar vergeten toch…

Vriendschap per mail, nooit teveel, eerder voldoening. Vriendschap per mail, zélfs van de póstbode kreeg ik niet zóveel. Dank je wel vrienden en vriendinnen, voor ál die warme vriendschap in mijn mail en néé het wordt me niet TEVEEL!…

Wanneer mijn hart niet meer klopt zoals het kloppen moet, wanneer mijn adem niet meer stokt als ik je zie, wanneer dat alles verdwenen is, zeg ik GÁ, dan wordt je niet meer gemist!…

Levensgevaarlijke stunten. De nieuwste rage heet schampen, 't woord zegt al genoeg, in dit geval is schamper met je leven omgaan, niet waar je naaste je om vroeg. Zij moeten verder met in hun hoofd waaróm? Valt dit nu nog onder de noemer DOM? Of is 't gewoon roekeloos en ondoordacht, geef de ouders en nabestaanden kracht, dit zinloze…

Voor Janneke... Een selectief publiek, maakt deze site uniek. Het trieste is alleen dan dat niet iedereen dit "lezen" kan? Over smaak valt niet te twisten, dat weet iedereen nu wel. Daarom juist is er die verscheidenheid op NEDERLANDS.NL!…

Houdt Moeder altijd in ere, ook al heeft ze 't wel 's fout. en al koopt ze niet die kleren, waar jij juist het meest van houdt! Je mening mag je best wel geven, stelt ze zelfs nog wel op prijs, maar houdt rekening met het gegeven, dat ze ouder is en wijs?! Dus houdt je Moeder hoog in ere, als je blij bent met jezelf, want als zij er niet…

Opvallend veel, krijg ik berichtjes in mijn mail, wat me opvalt is dat behoorlijk wat schoolgaande kinderen me raadplegen, ze worden gepest... Da's nou het moeilijke, 'k wil ze graag helpen, geef antwoord en doe dat bij deze nóg een keer... Je roep om hulp, wordt echt wel gehoord 't gaat erom dat je de goeie hulplijn aanboord... Het…

Een kwinkslag is een grapje, met een knípoog, een ókkernoot, 'n por met 'n élleboog. Een óplawaai, een schop die vaak geen herrie maakt, een nudist is zónder kleren, dus meestal naakt. Een góede buur, één waar je meestal wel suiker lenen kunt, een lieve zus, waar je verdrietjes mee delen kunt. Een brommende eega waar je soms je inspiratie…

In een kamer vól met mensen, zit ze daar zo heel alleen, in gedachten diep verzonken, oogt ze eenzaam, verlaten, in zichzelf gekeerd. Allen zijn ze daar voor haar, ze heeft het alleen niet door, en wie hier voor wie komt, is niet duidelijk. Het gevoel te willen roepen luister nou, wíj zijn het toch, geeft je alleen het gevoel maar van…

Je bent HUISVROUW als je huishouden op rolletjes loopt. Je bent MOEDER als je kinderen precies dát doen wat hoort én wat je hoopt. Je bent ECHTGENOTE als manlief graag naar huis komt. Je bent BUURVROUW als men nooit tevergeefs bij je aanklopt. Je bent een goeie LUISTERAAR als men je altijd weet te vinden, voor advies, voor raad of…

Verwondert blik je in het rond, da's even een heel ander zicht, dan de plek waar je 9 maanden lang jezelf in bevond. De vreemdste dingen zie je voorbij komen, van die vreemde ronde dingen, die geluid maken, dat hóórde je wel, zij het gedempt, maar nu, proberen ze je ook nog aan te raken! Vreemde figuren, dan licht, dan donker en als je…

Tussen Enkhuizen en Almere reed een dame helemaal fout, kon d'r auto niet meer keren, helemaal tegen d'r zin, recht tegen de verkeerde richting in. Razendsnel bel ik de alarmlijn, spookrijder gesignaleerd, op de weg naar Almere, geef ik door heel gewoon en da's nou het nút van de mobiele telefoon.…

Welkom op deze wereld, bijzonder kind, zo innig gewenst, 't wachten wordt beloond. Welkom bij je ouders, die nu al zo gelukkig met je zijn. Welkom in de straat waar je opgroeien zal, maar eerst ben je baby en peuter, gaat verzorging vóór alles. Welkom in het gezin dat af en toe voor je zorgen zal, als je vader en moeder uit werken gaan…

Een bloembak zag ik over het hoofd, kwam heel lelijk te vallen en álle auto's reden door. Daar lag ik dan, op de straat en als je dacht dat er iemand vraagt, of ie je helpen kan, nee dus... Alles deed en doet me zeer maar wat 't ergste is, dat men 't blijkbaar niet meer, nodig vindt, naar iemand óm te kijken. Zélf redde ik verleden…

Rozen verwelken, schepen vergaan, maar onze liefde blijft áltijd bestaan. FLAUWEKUL. Als rozen niét verwelken, dan zou dat úniek zijn. Als schépen niet vergaan, zou er geen "verloop" zijn. Dat liefde niet "voor altijd" is, hoeft niet te worden uitgelegd. Daarmee is álles in dit rijmpje toch écht wel weerlegd?!…

Éénmaal winnaar te mogen zijn, zomaar helemaal voor niets, stel je voor, de deurbel gaat, nee, ik ga niet voor de fiets. Gewoon een man staat voor de deur en zegt met een stém die klinkt U bent winnaar van een miljoen, jaja, die ten Brink. Komt gewoon éven bij me langs ik hoef niet op de stoel, de uitzending hoef ik ook niet in, hij gééft…

Wat is leven, toch voor 't overgrote deel een kwestie van delen en geven? Vol van levenslustigheid, betekend een vlotte eigengereide knul of meid. Barstensvol enthousiasme hoort daar dan ook weer bij, met steeds maar weer dat geven, want ja, dat is tenslotte toch het leven? Vroeger sprak men van een pijp kaneel, een ieder zoog eraan en…

In Napels wordt het huisvuil niet meer opgehaald, ovens kunnen het niet meer aan. In Deventer loopt een onverlaat met lucifers, kortom een pyromaan. Zet de brandstichter bij de afvalhoop, pak je twee problemen in één keer. In Deventer kunnen ze rustig slapen en in Napels wordt de bende niet groter meer?!…

Er zijn van die dagen, dat alles kan... zo'n dag met een lintje, of een stralenkrans... De zon schijnt volop, iedereen is opgewekt.. Zo'n dag moet in een lijstje, zodat je, als het de volgende keer wat minder is, terug kunt blikken?!…

Het geheim van de zon blijft verborgen... Het geheim van de maan eveneens... Maar wie voor de sterren moet zorgen... Heeft aan een nachttaak te kort...…

De omgekeerde wereld, De hond had een probleem, van de week, hij werd gestoken door een teek. Dus kortgezegd was 't niet take a break, maar voor z'n baas was 't breek een teek!…

Er wordt niet meer gepraat, gekletst, geklept, gesproken, ja, dat allemaal wel... Maar praten en naar elkaar luisteren, is er practisch niet meer bij.... Er wordt niet meer gepraat, dus gooien we de knuppel in het hoenderhok... Liever scheiden van, dan praten met mekaar... Wat zit de mens toch raar in elkaar... Er wordt niet…

Wát een erfenis, laat ze na, Mary is niet meer... Verdrietig zijn is op gepáste wijze toegestaan, want haar kennende, zal de show in 't hiernamaals, zéker verder gaan!…

'k Mis je zo, je lach, je stem. 't Is zo stil, alsof 'k weer alleen ben. 'k Ben je kwijt, dacht dat 't nooit kon, maar ik ben je kwijt en nu, treur ik erom. 'k Ben je verloren, het kon toch niet, dat 't mij gebeurde, te vers voor verdriet. Ik zoek me verloren, roep je steeds weer, je kunt me niet horen, nooit meer?…

De zin, de kern, de ziel van het bestaan, is soms zoek, zo lijkt. Dat die juist waardevol hoort te zijn, dat blijkt. Wordt er nog gesproken, ook nog wel gekletst? Maar wordt er ook gepraat en wordt er nog gehoord? Hoeveel geluid moet je maken, om te zorgen, dat de woorden ook de ziel nog raken? Wordt er nog geluisterd?…

Hoe het nieuws ook wordt gebracht, het verschil zit 'm in details, of 't van zes uur is of half acht, een beetje opmerkzaamheid leert al snel, dat de gevangenen soms vastzitten in de tweede hel. Dat ze gestraft worden voor hun daden nog tot daaraantoe, maar te moeten worden vernederd, bij die beelden denk ik, nou moe... Vervolgens verschijnt…