Alle inzendingen van An

Zomaar, vanuit het niets, hoorde ik een klap, ‘k keek vanaf ‘t balkon daar lag een jongen, naast z’n fiets. ‘k Bleef even kijken, of ie op zou staan want als ie zou blijven liggen, zou ‘k erheen moeten gaan, want een smak was het! Gelukkig stond ie na een minuutje op wat wankel, fiets kapot, ging ie terug vanwaar ie kwam z’n broek ook…

Code rood, was het gisteren, vanwege de sneeuw code oranje, was het daarvoor, vanwege de sneeuw. Toch vraag ik me af: hoe andere landen ‘t doen, want hier is iedereen compleet uit z’n doen! Schiphol kon z’n vliegtuigen niet de lucht in krijgen, de treinen, konden geen grip op de besneeuwde rails krijgen, de bussen glibberden, heel erg gevaarlijk…

Zeg Sint, ik wilde U toch eens vragen, als U hier bent komende dagen, kunt u zich dan eens verlagen om om te zien, naar de oude van dagen!? Tevens Sint, schrijf ik meer, als U rijdt op Uw witte paard, breng dan wat lekkers en wat snoep naar de voedselbank, de vergeten groep! En Sint, nou ‘k toch bezig ben met noemen kunt U ook eens omzien…

Het stoort me, de enormiteit van de cadeaus ‘t ergert me, de enorme lijsten! Wanneer op tv ook nog grote bedrijven meedoen aan dit toch simpele feest, denk ik: ooit, was het toch een simpel kinderfeest? Nu zijn dozen niet te tillen, passen in geen enkele zak terwijl men ooit met groot gemak alle pakjes kon stoppen in een simpel jute zak!…

In Dronten sloeg de klok op hol, midden in de nacht! Het dorpsplein liep al snel vol, want niemand had dit verwacht! Hulptroepen werden aangewend om toch die klok maar te laten zwijgen Het mocht niet baten, wat men ook poogde de klok bleef uit alle macht beieren! De sleutel van de deur ook zoek, evenals de afstandbediening, De slotenmaker…

Kleine witte wolkjes, gelijk schaapjes vanmorgen aan de blauwe lucht, ‘t zonnetje erbij, nee echt geen klucht! ‘t Was heerlijk, misschien wat fris maar een beetje kou, daarmee is niks mis! Als ik dan een voetganger passeer in mijn open cabrio roept die heel kwaad: of ‘t allemaal wel gaat! Ik kijk naar boven, roep terug: dank u wel,…

Ze dacht: van hem kan ik houden ze ging ervoor, met volle kracht. Ze dacht: kan ik ‘m vertrouwen, maar liefde had haar reeds in macht. Hij genoot van alle aandacht die ze hem gaf en nog meer Zij was degene die ineens dacht, er klopt iets niet, als hij me kleineert. Z’n handen normaal in z’n zak zaten los als ie weer eens z’n dag niet had…

Na zo’n dag als vandaag, ook die van gisteren deed mee denk ik, wat een plaag, ‘k zit er een beetje mee in m’n maag! Twee dagen regen, aan een stuk precies een weekend geen geluk een soort van balen, doen we dan gewoon omdat je weinig anders kan dan wachten tot ‘t droog wordt. Dat werd het tot m’n grote verdriet twee dagen helemaal niet…

Ik verlang naar de kleine beentjes, de friemelende teentjes, de kwijlende lipjes, de oogjes net dicht. Ik verlang naar de slapeloze nachten om vervolgens te liggen wachten op het eerste kreuntje, dat je wilde drinken met je oogjes dicht. Ik verlang naar vergane glorie want het komt nooit weerom maar ik verlang naar dat roze wezentje wat…

De bomen zijn zich aan ‘t ontdoen van hun inmiddels bruine blaadjes ze vallen neer op gras, eerst groen maar nu een bruine waas krijgt. Langzaamaan zie je meer tak, donker afstekend tegen de lucht De geur die de herfst ons brengt is er eentje van: geluk! Immers, de winter komt eraan, maar voor ‘t zover is moeten alle blaadjes vallen gaan…

De laatste dag van de week de hulp is weer uren geweest ons huisje is proper en ook nog schoon want Karin was er ondanks de pijn heel gewoon! Kon je niet laten zitten, ondanks da’k wat lastig loop ‘t is m’n achilleshiel, waardoor ik nu wat kreupel loop zeg maar strompel. We passen haar werkjes dus wat aan van grote dingen blijven liggen…

Wanneer de avond valt, de wind is verdwenen zijn we de ochtendellende ook weer vergeten. Kilometers lange file’s hielden de wegen bezet honderden mensen kwamen te laat, of haalden ‘t net! De regen die door de straten joeg met een enorme vaart hield mensen thuis, veilig bij de warme haard. Maar als de avond valt, geen blaadje meer dwarrelt is…

Er was eens een baby, in de vorige eeuw was gewoon als ieder ander kind. ze groeide op, met broers en zussen dat waren er veel! De kinderen voedden elkander op, dat gebeurde in die tijd heel vaak want voor je 't wist, liep moeder wederom met een dikke buik! Die baby werd meisje, van meisje snel vrouw leerde een jongen kennen, er werd gesproken…

Jazeker wel, in den Haag, daar woont een graaf of zijn zoon ook Jantje heet, is iets wat ik zo, echt niet weet. Want in den Haag, woont ook een graaf die echt wel zeker weet: hoe of tie, van voor- en achter heet! Da's een voordeel voor die graaf, die woont daar: in 't mooie den Haag zodat in ieder geval iemand weet: hoe of de graaf,…

Verbolgen zijn, 't zint me niet dat je heel de dag, de zon pas ziet als ie bijna rusten gaat! De weerman zat er weer eens naast had vast -en zeker weer haast: om voor 't donker thuis te zijn! Verbolgen zit 'k nu dus hier, mist heel de dag, terwijl 'k wenste: da'k de zon, voelde en zag!…

Haat: opgediend in een porseleinen terrine, daarvan wordt gegeten, tot ze vol zijn. Ze hoeven er niet echt van te genieten dat doen ze immers van 't venijn? Haat, opgediend in een grote pan, iedereen lust er wel een soepkom van Ook al zou er niks van worden gegeten iedereen wil best wel weten: Van haat- geflambeerd met nijd, en al heb je…

Ik rij wat af, in m'n eigen mobiel, lange stukken lopen ging niet meer, en zo kwam een krap jaar terug, van de Gemeente een meneer, die vond dat ik nu toch echt overstag moest. Ik moest een drempel over, wel meer dan eentje ook, maar nu, een poosje verder, is er weinig waar 'k me aan stoor. 'k draai m'n sleutel om en lopen dat ding, als…

Wat eten we mam? Ineens doe ik een stap terug in de tijd: Wat we eten kind? We eten een bordje tevredenheid! 't Blijft even stil, zie 't kind denken wat heeft moeder nu weer voor ideetjes te bedenken!? Maar moeder, niet voor 1 gat te vangen zegt, ga maar snel zitten want: buiten de tevredenheid zijn er: Pannenkoeken! Een glunderend…

Als je op een leeftijd bent gekomen, dat je de getallen niet meer om kunt keren, zit een mens wel eens te dromen, of je er nog dingen bij zou kunnen leren. Je overdenkt jaren vol vreugde en verdriet ze vlogen voorbij, in een ogenblik lijkt wel als je op die decennia terug ziet, leek het gisteren of vorige week, zo snel! Zou je dingen anders…

Op de zonnige dag,rijden we met zijn twee over de dijk,'t weer hebben we mee. Aan de rechterkant water er links de weilanden, grazende koeien sieren het plaatje. Ineens valt m'n oog op een wit geval in de sloot, ik schrik, zeg tegen eega:wel sapperloot,er staat of hangt daar: een koe in de sloot! Hij rijdt naar beneden en ik pak meteen, mijn…

Als bij afspraak zeiden we tegen elkaar, een kanarie, gezellig, vind je het niet raar? Nee, een goed idee en zo togen we samen op om een idee te krijgen! De prijs van de kooien logen er niet om leken van goud en diamant Maar even wat verder kijken immers een vogel is leuk maar we zijn niet bijdehand! Uiteindelijk naar een kweker gegaan…

Eerst was het niks, echt helemaal niks, toen werd het bestoven door wie weten we wel met wat vocht, doorgaans van boven werd er iets zichtbaar: zeker weten van wel. Wat er zou komen, geen mens die 't wist 't is net zo onvoorspelbaar als heel dichte mist, maar dat er iets aankwam, was heel goed te zien want een groen puntje liet zich vol ijdelheid…

Je zult maar jarig zijn op deze zonnige dag je zult net Edith heten, 'k vergeet nooit hoe 'k haar voor 't eerst zag, nee, zal dat nooit vergeten! En ineens is Edith toegevoegd, aan de groep van 50+ want Sara zit er nu ook bij en zo is ze nu vijftig jaar dus! Van harte meis, een fijne dag dat je 9 augustus maar lang vieren mag!…

Normaal heb ik geen last van regen 'k kan er best wel heel goed tegen Ga gerust lopen als het hoost nee 'k zit er niet mee, wie liegt die bloost! Normaal zeg ik want nu, zit de regen me in het hoofd 't is donker buiten dus ook somber binnen Weet van narigheid niet wat te beginnen de regen brengt me van m'n apropos. Maar: normaal heb…

Er lag een bootje aan de kant, heel alleen en verlaten ik dacht: wat een ander ook zou denken stapte in en dacht gelaten: de wind neemt me mee. Naar het midden van 't water, een windvlaag nam ons beiden mee nog steeds dacht ik heel erg gelaten, 'k zit hier alleen, doe er niemand kwaad mee. De golven sloegen tegen de kant, joegen ons…

Ze zijn echt nog, onder ons ik weet het zeker ze zijn lijfelijk weg, maar daar houdt het dan op, ik kocht een bosje rozen, want tja daar was het mensje en ik, gewoon dol op. En zo staan de rozen, prachtig te zijn komen mooi uit, een beetje zonneschijn dan ineens: een schrik, wat gebeurd er nou? van slechts 1 roos vallen alle blaadjes op tafel…

Stuk voor stuk, verdwijnen ze, in het niets, stuk voor stuk zwaaien we ze uit naar, het iets! Iedereen vertrekt, een ieder al dan niet geboekt naar een vakantieplek we zwaaien ze uit! Stuk voor stuk, verlaten ze huis en haard om bij te komen van de dagelijkse beslommeringen. We zwaaien ze uit, wensen ze plezier, kijk je wel uit?…

Het orkest speelt a-mineur en ik heb een pesthumeur!…

Op ons balkon zit onverwachts vanuit het niets een enorme libel, dat is pas iets! Zo groot als een mus zit ie in de zon, gewoon te genieten daarzo, in de zon. 't Formaat laat vermoeden dat ie pokon heeft gegeten want zo'n grote libel 'k heb nooit geweten Dat ze zo groot konden zijn.…

Jij, een naam zet ik er niet bij, Jij, zit in een dip van hier tot daar Jij, voelt je schuldig, maar waarom? Jij, zit in een dip, vroeg je erom? Jij, je naam zet 'k er niet bij Jij, kwam met je sores bij mij Jij, schrok, maar dat hoeft niet, want Jij, zat in een dip, had verdriet Jij, was even de hoofdpersoon Jij, want ik vond het heel gewoon…