Alle inzendingen van An

Éénmaal winnaar te mogen zijn, zomaar helemaal voor niets, stel je voor, de deurbel gaat, nee, ik ga niet voor de fiets. Gewoon een man staat voor de deur en zegt met een stém die klinkt U bent winnaar van een miljoen, jaja, die ten Brink. Komt gewoon éven bij me langs ik hoef niet op de stoel, de uitzending hoef ik ook niet in, hij gééft…

Wat is leven, toch voor 't overgrote deel een kwestie van delen en geven? Vol van levenslustigheid, betekend een vlotte eigengereide knul of meid. Barstensvol enthousiasme hoort daar dan ook weer bij, met steeds maar weer dat geven, want ja, dat is tenslotte toch het leven? Vroeger sprak men van een pijp kaneel, een ieder zoog eraan en…

In Napels wordt het huisvuil niet meer opgehaald, ovens kunnen het niet meer aan. In Deventer loopt een onverlaat met lucifers, kortom een pyromaan. Zet de brandstichter bij de afvalhoop, pak je twee problemen in één keer. In Deventer kunnen ze rustig slapen en in Napels wordt de bende niet groter meer?!…

Er zijn van die dagen, dat alles kan... zo'n dag met een lintje, of een stralenkrans... De zon schijnt volop, iedereen is opgewekt.. Zo'n dag moet in een lijstje, zodat je, als het de volgende keer wat minder is, terug kunt blikken?!…

Het geheim van de zon blijft verborgen... Het geheim van de maan eveneens... Maar wie voor de sterren moet zorgen... Heeft aan een nachttaak te kort...…

De omgekeerde wereld, De hond had een probleem, van de week, hij werd gestoken door een teek. Dus kortgezegd was 't niet take a break, maar voor z'n baas was 't breek een teek!…

Er wordt niet meer gepraat, gekletst, geklept, gesproken, ja, dat allemaal wel... Maar praten en naar elkaar luisteren, is er practisch niet meer bij.... Er wordt niet meer gepraat, dus gooien we de knuppel in het hoenderhok... Liever scheiden van, dan praten met mekaar... Wat zit de mens toch raar in elkaar... Er wordt niet…

Wát een erfenis, laat ze na, Mary is niet meer... Verdrietig zijn is op gepáste wijze toegestaan, want haar kennende, zal de show in 't hiernamaals, zéker verder gaan!…

'k Mis je zo, je lach, je stem. 't Is zo stil, alsof 'k weer alleen ben. 'k Ben je kwijt, dacht dat 't nooit kon, maar ik ben je kwijt en nu, treur ik erom. 'k Ben je verloren, het kon toch niet, dat 't mij gebeurde, te vers voor verdriet. Ik zoek me verloren, roep je steeds weer, je kunt me niet horen, nooit meer?…

De zin, de kern, de ziel van het bestaan, is soms zoek, zo lijkt. Dat die juist waardevol hoort te zijn, dat blijkt. Wordt er nog gesproken, ook nog wel gekletst? Maar wordt er ook gepraat en wordt er nog gehoord? Hoeveel geluid moet je maken, om te zorgen, dat de woorden ook de ziel nog raken? Wordt er nog geluisterd?…

Hoe het nieuws ook wordt gebracht, het verschil zit 'm in details, of 't van zes uur is of half acht, een beetje opmerkzaamheid leert al snel, dat de gevangenen soms vastzitten in de tweede hel. Dat ze gestraft worden voor hun daden nog tot daaraantoe, maar te moeten worden vernederd, bij die beelden denk ik, nou moe... Vervolgens verschijnt…

M'n hond blafte de wereld aan elkaar, ging zo tekeer, gelukkig waren 't maar twee potten, stomdronken bij mij op de stoep, warempel wel wat anders, dan een berg hondenpoep. Gelukkig is mijn reu, zo heerlijk waaks, de potten schrokken zich lam en verhuisden van plaats. De rust was vrij snel weergekeerd, maar één ding heb ik wel geleerd…

Graven in de grijze hersencellen, hoeft bij menigeen toch niet. Boekdelen heb ik al geschreven, over wel en niet te weten. Verhalen uit m'n mouw geschud, waar gebeurd of helemaal niet, lieve dingen voor een ander geschreven, of als opsteker voor die ene met een groot of stil verdriet... Als er ergens maar papier ligt, ben 'k al helemaal…

Haar moeder stierf toen ze nog jong was, dus moederloos groeide ze op, nog zóveel had ze haar te vragen, van hoe het voelt een kind te dragen en honderd en één andere dingen... Nooit zal ze weten, wat het is te kunnen zeggen, ik bél haar even, ze weet niet werkelijk wat ze mist, maar het gevoél, dat is er... En dan is het bijna moederdag…

Een beetje meer gemoedelijkheid, een beetje minder nijd, een beetje meer verdraagzaamheid, een beetje minder spijt. Een beetje meer tolerantie, een beetje minder haat, kortom een beetje méér liefde da's toch heel wat meer waard. Een beetje meer tevredenheid, een beetje minder egoisme, een beetje meer geven dan en iets minder egocentrisch…

Het leven is te kort, om te lang boos te blijven, om alsmaar ruzie te maken, om oorlog te voeren. Het leven is te kort, voor onzin... Het leven kan te lang zijn, als je niet meer wilt, meer kan, meer moet, tegen elke dag opziet als was het een onbeklimbare berg. Neem het leven, zoals het komt, met leuke en vervelende dingen.…

Jawel, ik ben een streepjescode, de vernieuwing neemt verder toe, in de ziekenhuizen weten ze de patienten in te delen en hoé! Voortaan gaan bij onderzoeken, speciale lasers over je naam, net als in de supermarkt, je boodschappen de lopende band over gaan... Als patient ben ik nu een streepjescode, 't enige waar ik nu op wacht is,…

Liefde is uniek, geen houden van. Want ik hou van bloemkool, maar ben er niet verliéfd op. Liefde is raar, 't is geen houden van, want houden van, is geen liefde...…

Het is beslist abominadel, dacht hij, die verwant was aan adel. Failliet en wel, kocht ie zich een woonwagen, want daar achtervolgde de fiscus hem niet zo snel?!…

Het spoor bijster, als je niet meer begrijpt waarom sommige beslissingen genomen worden. In het water vallen, als een aardigheidje niet overkomt zoals het bedoeld was. Troebel vooruitzicht, wanneer de toekomst er niet rooskleurig uitziet. Maar als je rózen, lángs de spoorlaan, vanuit je bóótje plukken kunt, zal de rest je toch…

Ik zie je, door mijn gekleurde bril. Ik ruik je, zoals ik alleen maar wil. Ik voel je, zoals ik alleen je maar voelen kan. Daarom ben je ook mijn maatje, mijn mopperkont, MIJN MAN!…

Geen ruggengraat, als je niet op je punten staat, geen doorzettingsvermogen, als je iets niet afmaakt, geen invoeling, als je de plank weer eens misslaat, geen geheugen, als iets weer eens langs je heen gaat. Maar dat je er bent, als men je nodig heeft, dat je de narigheid van de ander bijna meebeleeft, dat je luistert met heel je…

De waarheid verzwijgen, is soms een beetje liegen. Begrip tonen is de leugen wiegen. De waarheid vertellen en begrip tonen, is jezelf van alle blaam verschonen.…

Gedachten draaien in cirkels, de aarde in het rond, 'k wilde je één keer zeggen, wat ik werkelijk daarvan vond. Even gewoon tegen je aanleunen, praten zonder geluid te maken, begrijpen zonder woorden, één blik is genoeg, da's de aandacht die ik van je vroeg.…

Handen thuis, werd er vroeger geroepen, als je ergens aan zat, wat niet mocht. Afblijven, als je 't tóch niet laten kon. Kijken met je ógen, riep ik mijn koters altijd toe, als ze iets te gretig in de winkel liepen te grasduinen. Hánden op je rug, niet aankomen, láát dat, dat ál die kinderen er geen trauma aan hebben overgehouden is op…

Niets wekt haar interesse op, kan haar nog bekoren, álles gaat toch langs haar heen, ze zit daar zó verloren. Haar handen rusten in haar schoot, dan weer dwalen ze, handen die ooit, nooit stil konden liggen, ze weet nu niet, wáár ze te laten. Net als haar hoofd, haar héle lijf, haar geest heeft dit leven al verlaten. 't Begin van…

Wandelen op het strand, schoenen vol met zand, lopen in het bos, voeten vol met mos, glijden over water, zórgen zijn voor later...…

Er zit een engel op z'n schouder, want hij glipt steeds door het net, komt nog nét niet onder een auto. Er zit een engel op z'n schouder, want hij duvelde van de trap en behalve dat ie dizzy is, mankeert ie niks, 't is net een grap! Er zit niet één engel op z'n schouder, er hangt een heel peloton op z'n lijf, want met ál die 'ongelukjes…

Vandaag was ik in niemandsland raakte zó verloren in mezelf, liep van álles te doen, maar uiteindelijk kon niets me bekoren. Staren uit het raam, koffie koud laten worden, de telefoon als ie rinkelt, gewoon óver laten gaan. Dan komt manlief thuis en vraagt hoe was je dag vandaag, nog iets meegemaakt, nog iets gebeurd, was er nog telefoon…

Je lijf, nát van zweet, kletsnat, gloeiend heet, onstuimig, bonkend, hart en hoofd, je dacht nee eigenlijk geloofd dat het je hartstikke koud liet. Maar hij wou, je moest het onderspit delven, tegen zo'n grote meerderheid kon je niet op, geveld door nee, geen zinloos geweld, dat gelukkig niet, gewoon knock-out geslagen door jawel…