Alle inzendingen van An

Over bomen gesproken... en humor. Een "bomenman" een "wegenman" en eentje die de "boel" controleert. De eerste praat over logisch, de bomen. De tweede, vanzelf, over de wegen. De derde doet het over alle twee. De vierde zei, ik doe ook nog mee! Ach zegt nummer drie, de enige boom waar jij over kunt praten zit in een glas en heeft…

Je loog tegen me, toen je zei dat je van me hield en ik.... ben een illusie armer, mijn hoop is vernield. Met brute kracht, sloeg je mijn wereld ineen, waar moet ik nu met al mijn liefde heen?…

De lucht kleurt oranje, ik kijk verbaasd omhoog, voel opeens druppels vallen, nee, 't is niet langer droog. Aan de hemel staat fier en strak en zo verschrikkelijk mooi een REGENBOOG.…

Zij, die vader met een bezoekje en een aardigheidje vereert, op vaderdag; ik denk, waarom zij wel, wat doe ik verkeerd? Door scheiding verliep contact altijd al moeizaam, nu zie we elkaar helemaal niet meer, een échte pa, nee die had ik alleen vóór m'n 10e jaar, daarna was 't praktisch over. Al járen heb ik geen contact en al is 't zo…

Soms behelsen stormen ons leven, hevige stormen, vergezeld van rukwinden, regenbuien, als een woeste stroom. Maar als na al dat natuurgeweld de normale toon weer wordt gevonden, is net als voor de uitbarsting, alles weer 'gewoon'. Opgefrist als na een bui, alles groen en zonneklaar, 't was gewoon een misverstand, gelukkig maar!?…

We beloofden elkaar er altijd te zijn, we zwoeren erop, dat er nooit wat tussen ons zou komen. We beloofden elkaar van alles en toch... is er een kink in de kabel gekomen. Zo'n belofte betekent dan niets, lijkt het wel, was het allemaal nep, was 't één groot TONEELSPEL?…

Van de prins geen kwaad, geef je iedereen de schuld, van het feit dat jij dingen vergeet. Als jij zegt gisteren, was het vorige maand, wanneer je over vanmorgen praat was het vorige week. Vanavond zei ik, je bent zo stil en jij zei, ik heb niks te vertellen. Je bent een ander aan het worden en toch ook weer niet. Maar ik heb heimwee naar…

De eerste helft van de rampdag stond al omschreven, maar dat ging om de ochtend, 't is daar die dag duidelijk niet bij gebleven! Ze gaat de deur uit om naar de tandarts te gaan, komt bij haar auto, zit daar een kras op, zolang als m'n naam, een "buitenkat" is de schuldige. Als ze op de rijksweg rijdt staat in één keer het héle verkeer…

Typisch zo'n dag waarop van alles mis schijn te moeten gaan, schoondochter staat te strijken, een broekspijp gaat goed, de tweede plakt vast aan het ijzer, resultaat, apparaat en broek naar de maan! De schilder is op dat moment bezig de buitenboel te verven en alles staat dan open, ramen en deuren, de kat loopt vrij rond en je raadt al wat…

De kreet om hulp, die je soms slaakt, wordt niet door iedereen gehoord of begrepen. 't Lijkt of je allèèn in je leven staat, maar dat is niet zo, zorg dat je maakt, dat een ànder begrijpt, wat je bedoelt, schrèèuw het uit, lucht zò op die manier je gemoed. En prààt erover, schrijf het van je af, maar ga in geen geval in een hoekje zitten…

De koster sprak tot zijn discipelen, nou moeten jullie effe luisteren. Ik heb een probleem, de klok, ja, die moet weer luiden, dat kan ik niet alleen! Daar heb ik mannen bij nodig en als het even kan meteen! Want op zondag, beste Blokkenezen, moet de klok geluid worden en ik heb mèèr personen nodig, dan maar èèn! Dus kom op met die bundels…

De grijze massa van je brein, dat gedeelte wat geheugen heet, kan aardig met je op de loop gaan. Dat geheugen kan enorm groot, maar ook angstig klein zijn. Op het moment, dat je dingen vergeet, is 't niet zo, dat je het niet meer weet?! 't Is dat het niet belangrijk genoeg is om te blijven onthouden, dus wie ben ik dan, om je op je…

Van het concert des levens, krijgt niemand een program, een al te waar spreekwoord, waar niemand omheen kan. Zelfs trachten erachter te komen wat je weg is, heeft geen zin, wat er voor je weggelegd is, komt toch wel, dus ga er maar niet tegenin. Want van het concert des levens krijgt niemand het program. Maar kunnen ze op z'n minst…

Stille wateren, diepe afgronden. Gretige handen, tedere monden Zachte aanrakingen, rustige strelingen, harten die sneller slaan, op 't ritme, van.... ja, waarvan? Is dit dan liefde, nou doe mij nòg maar een beetje dan!…

O, lieve hemel, wat is dit nu weer, foute boel, 't overkomt me voor de zoveelste keer, ga zitten in m'n eigen stoel, maar in de allergrootste haast, waaròm dat weet ik niet, zit ik er niet òp, maar plof ernààst en nèt als ik over m'n pijnlijke achterwerk wrijf, vraagt mijn echtgenoot waar of ik blijf? Met in mijn ogen de slaap niet uitgewreven…

Spoken bestaan niet.... zeggen ze. Kabouters ook al niet..... Sprookjes.... niet in geloven. Verhaaltjes die nergens op slaan? Maar stel je toch eens éven voor, dat ze tòch zouden bestaan.... Spoken, goeie of slechte, die je angst aanjagen. Kabouters, die je tuin opruimen. Sprookjes... die echt gebeuren, zo van.... de prins op 't witte…

Eveliene gaat op bezoek in 't ziekenhuis, oma is aan haar heup ge-opereerd, als mamma vraagt of ze wat wil drinken zegt ze, terwijl ze een pakje appelsap aangeeft, nee, dat wil ik niet, ik wil sinaasappelsap, wat daar zit bij oma, met een rietje in de zak! Voor de duidelijkheid: oma heeft een catheter en wat er in de zak zit, hoef ik niet te…

Zagen zagen wiede wiede wagen, m'n vent ligt naast me in bed, een heel bos om te zagen, ik lig ernaast, ben wakker vanzelf, blijf maar liggen tellen 908, 909, 910, 911... Helpen doet 't niet, dus doe ik maar net als altijd, pak m'n kussen en verdwijn naar 't logeerbed!…

In de doolhof van gedachten raak je steeds meer geheugen kwijt. Dementie is een nare ziekte en een nog naarder woord. Jij en wij, kunnen en weten niet wat te verwachten of je nog wel een beetje jezelf blijft. Als jou in een vlaag van helderheid opeens weer wat te binnen schiet, dan gaat het niet over jou toch en is er niks met je aan de hand…

In 't woord dementie, zit een deel 'demon'. Een demon is een duivel, die in dit geval overwon. Hij 'won' het van geheugen, en 'overwon' z'n eigen, ik wou dat ik dat ook kon, ik zou dat kreng wel krijgen.…

Iedereen krijgt z'n eigen pakje te dragen, alleen heel soms zou ik willen vragen, kan ik 't niet in 'n zakje doen, om 't heel snel weg te gooien, 'n vuurtje ervan maken, om 't vervolgens uit te strooien? Soms, heel soms is m'n pakje een beetje zwaar, daarom vraag ik dit even, misschien lijkt 't wat raar, maar ja, ik ben toch ook maar…

Woordenwisselingen, misverstanden, momenten om op het puntje van je tong te bijten, terwijl je 't liefste met van alles en nog wat in de rondte zou willen smijten. Boze gezichten, tranen, omdat je je zin niet krijgt. je zegt dat je volwassen bent, feit is dat je kind blijft. Bokken is je allersterkste kant en als je je zin niet krijgt is…

Geen genade, blijvende schade, verkeerde aanrakingen, blijvende beschadigingen, familierelatie wordt nooit meer zoals hij was, ik laat je praten, lachen, huilen, kom maar je mag je best verschuilen. Al je verdriet en ongeloof kan ik niet wegnemen, ongedaan maken kan ik het ook niet. Er voor je zijn dat kan ik wel. Een klein steuntje…

De wekker, een prachtige uitvinding, voor mensen die moeilijk op kunnen staan, Maar na een slechte nacht, kan ik het onding, als hij met een hels kabaal afloopt, wel van m'n kastje AFSLAAN!…

Als men zegt, de kogel is door de kerk, wat betekent dat dan eigenlijk? 't Is toch eigenlijk gekkenwerk, want het zegt toch klaarblijkelijk dat de zaak beklonken is. Maar als je 't nu letterlijk pakt, is het eigenlijk zo, dat één of andere onverlaat met een geladen pistool de kerk binnengaat. Goed bekeken kun je er geen touw aan vastknopen…

soms zit ik alleen, en luistert er niemand, naar wat ik te zeggen heb. dan denk ik aan jou, jij met jouw luisterende oren, met jouw stralende lach, waarom ben jij uit het leven? was dan toch gebleven, want zonder jou kan ik niet leven, zonder jou gaat alles mis, want door jou heb ik geleerd, wat echte liefde is!…

De woorden dansen door m'n hoofd, soms geen touw aan vast te knopen, heb mezelf toch wel beloofd, 't een beetje egaal te laten lopen. Zo snel als in je gedachten kun je 't niet opschrijven, kun je ook niet verwachten, je pen moet er wel bij kunnen blijven. Hele verhalen doen een wedloop in je hersenpan en maak daar dan maar eens een…

10... Dat zijn je kinderjaren. 20... Ga je aan het sparen. 30... Ben je wel getrouwd. 40... Ben je daarvoor te oud. 50... Ga je aan het zakken. 60... Krijg je ongemakken. 70... Heb je 't niet meer zo druk. 80... Loop je misschien wel met een kruk. 90... Ben je niet meer zo kras. 100.. Draag je waarschijnlijk een houten jas!…

Als een vogel in de lucht, vliegen, heel ver weg, duiken, als in een vrije vlucht door dalen, over bergen, oceanen en steden. Landen, pas als jij het wilt, eten als je honger hebt, vliegen, heel ver weg. Als je me onderweg, toevallig dus ziet staan, twijfel dan niet, maar landt dan even en laat me op je vleugels zitten gaan. Dan…

Na een praktisch doorwaakte nacht, sta ik op om een uur of acht, ook dit gaat niet zonder slag of stoot, daar ik met m'n hoofd tegen de deurpost loop. Gevolg een ei van een bult en als je dacht dat dit het was, welnee, er volgt nog veel meer, ik breek een glas, sta er vervolgens met een voet in, gevolg een jaap van een centimeter of tien.…