Alle inzendingen van An

Wat al verwacht werd, is een feit, de mannen en vrouwen die ons land zouden moeten regeren, zijn de koers opnieuw weer kwijt. Voor zover ze die eigenlijk konden vinden. Deze onmin, ruzie en woordenwisselingen, worden wel door ons betaald. Dat zit 'm in de belastingen. De staatskas, daar zie je de bodem al van, maar daar was al iets op…

Artikeltje in de krant. Wanneer twee intelligente mensen zich een kindje toe gaan wensen, de kans heel groot is, dat 't kleintje net zo slim wordt als z'n ouders. Knap hoor, daar is vast over nagedacht, rest alleen de vraag, hoe of het nu staat met de rest van de kinderen van de 'gewone ouders' die met een lager IQ ter wereld komen…

Geen sleutelkind nee, ben je mal, sleutelmoeder is wat je zijn zal. De grote kinderen van nu weten haarfijn te vertellen, dat ze 't vroeger wanneer ze uit school kwamen, zonder moeder moesten stellen. Die moest werken, moet je weten, maar voor het gemak zijn ze vergeten, dat dat alleen maar gebeurde, toen ze al op 't voortgezet onderwijs…

Ja, de aanhef zegt het al, ik ben jarig, niet erg uniek maar in dit geval maak ik gewoon een gedichtje voor mezelf. Natuurlijk word ik wel gefeliciteerd, daar ligt het echt niet aan, ook kreeg ik koffie op mijn bed, van mijn eigen wederhelft, mijn man. Als geen ander weet ik, dat ik best een tevreden vrouw mag zijn en dat ben ik dan ook…

Mijn lieve man, mijn maatje, kortom, mijn Pluis, vandaag zijn we zoals je weet 6 jaar getrouwd, en al wonen we met z'n vieren in een huis, weet wel dat ik onnoemelijk veel van je houd. Ik wilde dat deze dag, bijzonder zou zijn, net als jij dat voor mij bent. Dus geniet ervan, dat vind ik fijn en blijf tot in lengte van…

Jeetje Jan, wat doe je nou, ben je ziek, heb je een kou, da's snel genoeg weer over, tenzij 't wat anders is, in dat geval tover, ik een lief rijmpje voor jou in elkaar. Ik denk namelijk dat je je veel te druk maakt, en als dat de reden is, nou dan zeg ik je Jan, da's niet mis, want weet je Jan, ik wil wat aan je kwijt. Die toren…

Een rode draad, in een verhaal, lopend door een vriendschap die ooit niet genoeg voedsel kreeg, om te blijven bestaan. Dat leek zo, tot vandaag, als door een toeval (bestaat niet toch) kwamen we elkaar weer tegen, of we gisteren, nee vorige week, nog aan de telefoon hingen. Je zei 't zelf, als een rode draad loopt 't door ons leven…

Beesten kunnen niet praten, ja, hun eigen taal. Er leggen nogal wat dieren 't loodje, door of de MKZ crisis of door de vogelpest. Nou is alleen de vraag in dit verhaal, waarom lukt dat nu niet in de regering verbaal?…

Als een leeuwin over mijn kinderen waken, heb ik nooit gedaan. Deed wel mijn best ze sterk te maken, en op een goed moment te laten gaan. Als ze klein zijn, neem je beslissingen voor hun bestwil, als ze groot zijn doen ze dat voor jou. Zo werkt dat nu eenmaal in deze maatschappij toch? Moet er iets aan worden toegevoegd, nog?…

Vrienden voor het leven, dat zijn we zeker, denk je niet, maatjes, niet voor even, zoveel als gaatjes, in een vergiet. Jij past bij mij als een bloem op een steel, ik pas bij jou als twee keer een half is een heel. Dus vriend van mij en echtgenoot, zeg nou even, zeg nou zelf, passen we bij elkaar als 't dak bij de goot, als de deksel…

Mijn tranen zijn gedroogd, mijn glimlach is weer terug. Ik luister weer naar anderen. 'K ben na maanden minder stug. Maar diep van binnen zit nog steeds die pijn, die ik niet kan veranderen al wil ik vrolijk zijn.…

Nu een vlinder kunnen zijn, op de schouder kunnen zitten van die rebelse Saddam Hoessein, nou dat is echt niet verkeerd, want misschien is 't wel zo, dat die man daar wat van leert? Gewoon als vlinder op z'n schouder zitten gaan en hem zachtjes te vertellen, dat met al dat bombarderen, mensen opofferen en vechten, 't met z'n volk zo…

Hoe ziek kan de wereld zijn, zie tot m'n ontsteltenis dat 't nieuws van deze dagen gebracht wordt met oorlogs vooruitzichten en da's niet mis. Maar wat me nog het meest aan afschuw bracht was, dat een kind, van ongeveer een jaar of acht, z'n linkerhandje weggestopt in de hand van z'n vader? Z'n rechterhandje voorzien van…

Het huishouden steunt voor het grootste deel op de vrouw, althans, dat was zo. Want als het aan de politiek ligt, gaat de man net zoveel voor z'n rekening nemen. Te gek voor woorden, of misschien toch niet, want wie 't huishouden door de ogen van de politiek ziet, denkt misschien wel bij z'n eigen, wat ik vandaag niet doe, zal ik volgende…

Had vanmorgen zo'n gevoel van, jeetje wat zou ik graag... gelukkig verdween dat wel weer snel. 't Gaf een beetje machteloos aan, van, wat wil ik nu eigenlijk wel? Ik dacht ineens terug aan de kindertijd, ja ik weet ook wel, als je middelbaar bent, ben je die allang voorbij. Maar dat betekent natuurlijk niet dat je eigen kindertijd er niet…

Waar maak je het nog mee, een huisarts 20 jaar z'n praktijk en patienten die net zoveel jaren bij hem komen, met grote en kleine problemen? Waar zie je het nog, zoveel betrokkenheid, dat mensen voor geen goud naar een invaller gaan, liever wachten tot hij terug is van vakantie, cursus of gewoon z'n vrije tijd? Waar beleef je het nog heden…

Fouten mag je maken, mits ze niet enorm zijn, ze kunnen meestal wel hersteld worden, dus maak je geen zorgen, want een ding is zeker, er is altijd weer een morgen, waarin je weer kunt proberen, je foutjes te repareren, en tja, lukt dat ook niet, denk dan gewoon van elke fout, kun je wat leren?…

Als een mens niks te mopperen zou hebben, en de kranten zouden vol staan met leuke dingen, 't nieuws zou met lachsalvo's gebracht worden, waarover zouden we ons dan nog moeten opwinden? DUS: Als ik niet mopper, moppen lees, alleen maar lach, wat heb ik dan 't meest? Precies, ik heb geluk, geluk dat ik LEEF!…

Hoe moe kan een mens zijn, te moe om op te staan, te moe om naar je werk te gaan, te moe om op je benen te staan. De term dood-moe is er een die ik niet snap, 't klopt ook niet, je bent, of moe, of dood, tegelijk kan niet, dus dood-moe valt af. Ook een onbegrijpbare is levensmoe, nu een definitie daarvan geven is, dat je te moe bent…

We keken elkaar aan en er was meteen contact. Je zette 't op een brullen en ik dacht, dan hebben we dat maar gehad. Kon er naartoe leven, dus wennen was zo moeilijk niet. Maar nu ik er op terugkijk, is 't net of ik nu pas zie, dat de tijd van dragen veel te kort was. Bij de eerste, zijn er zoveel vragen, hoe of dat 't "zonder"…

Valentijn, terugkerend refrein, liefde, geen venijn, kon 't elke dag maar valentijn zijn!…

Voor wie 't nog niet weet, 't is 14 februari Valentijnsdag, daar kun je niet omheen. 't Is maar dat je 't niet vergeet, voor zover dat kan en mag, 't is in z'n algemeen. De dag bij uitstek om je geliefde, vriend, minnaar of man, te laten weten, wat je van hem vindt, door 't geven van iets liefs, iets kleins, iets groots. 't Begon…

Wat is het nut, welke dwaas vond wapens uit? Pistolen, geweren, kanonnen, wat dan ook, Wat is het nut, van al dit verwoestende geschut? Levens die 'net' begonnen waren stoppen als in een flits, niemand nog kunnen sparen leren ze dan helemaal niks? Kinderen, onschuldige creaturen, moeten nu door sneeuwballen te gooien dit al met hun leven…

Tijdens 't eten, schoot er een vulling uit m'n kies, heel vervelend. Belde de tandarts en die zei, kom maar snel, dat regel ik, dat weet je wel. Nou ben ik helemaal niet dol op zo'n bezoek, maar een krater in je mond is ook niet alles. Dus zo gezegd, zo gedaan en vreselijk vroeg m'n bed uitgegaan. 't Was koud buiten, dat…

Wanneer is eenzaamheid geboren, is er iemand die dat weet? Wanneer voelt 'n mens zich zo verloren, dat hij denkt, dat iedereen 'm vergeet? Eenzaam zijn, is 't ergste wat er is, te weten dat er niemand op je wacht we zijn teveel op onzelf gericht, vergeten soms aan anderen te denken. Kan geen kwaad toch, om je aandacht ook aan de "eenzamen…

Verloren in jezelf, zit je te staren, naar wat of wie, dat weet alleen jij. Je geheugen besloot met je op de loop te gaan, en je bent vergeten van ons bestaan. Je leeft voort in je eigen kleine wereld, is groot genoeg blijkbaar. Laat 't maar rustig zijn in je hoofd, je leven was tenslotte al zo zwaar! Denken en overpeinzen, doe je…

Soms is er totaal geen inspiratie, is de batterij gewoon leeg. Is dat dan een kwestie van 'bijtanken' voel ik alleen maar irritatie, tot ik een ons weeg en opnieuw wat kan bedenken. Pak m'n pen, begin met schrijven en de letters vormen zinnen op papier. zie je wel. 't gaat vanzelf, dat zie je maar weer hier!…

De verkoper, verkoopt. De schilder, verft. De ambtenaar, brengt de dag door, met punten slijpen. Een kind leert. De dictator, dicteert. Daar is geen speld tussen te krijgen!…

Stond een peuk te roken, in de kou, en dacht daarbij, ineens aan jou. Waarom, ja dat weet ik niet. 't Is droog buiten, dus 't regent niet. Je bent gek op rijmpjes van mijn hand, dus doe ik maar wat, ben best bijdehand. Als je voor een duppie geboren ben, wordt je nooit een kwartje zegt men. Maar ik zou best willen weten, of…

Wat is er met mij vandaag toch weer gebeurd, overkomt vast wel meer mensen, dat zal best. Ik moet naar de fysio en wandel ernaartoe, als er diverse auto's komen aangescheurd. 't Is namelijk 'wegbrengtijd' voor kinderen, die braaf door Pa of Moe, naar school gebracht worden, met fiets of auto, 't maakt niet uit hoe! Zoals gezegd, oversteken…