Alle inzendingen van Bart

Geschreven gedachten, ontmoeten mensen, die welgemeend, de openheid waarderen, en echt mens, durven te zijn. De zwakheid, wordt sterkte, wanneer hij wordt beschreven. Wij zeggen ja, tegen wie wij zijn. En ik waardeer een ieder die echt hoort en luistert. Ook wanneer we niet begrijpen, maar voelen, dat wij gemeend, samen, open kunnen zijn…

Ik liep langs de Seine. Ik voelde me goed, maar wist niet waarom. Ik was verliefd, dat weet ik nu. 't gevoel was goed, Maar 'k had geen idee waarom. Het was een ander. Hij praatte niet met mij. Maar zijn gevoel, vertelde zonder woorden, dat hij zich goed voelde. Hij wandelde met mij, langs de Seine. Hij was mij, maar ook weer niet…

Kind ernstig ziek. Niets meer een probleem focus op wat belangrijk is. Ik loop op rechte paden, niets leidt mij af. Ik weet, mijn kind is ziek, Maar 'k heb vertrouwen en richting. Als het echt nodig is Wonderbaarlijke rust, van weten wat belangrijk is, en wat niet. Ik ga op een pad, naar een bestemming, zonder gids, maar met…

Het leven raast tussen steden en terloopse slaapplaatsen elke dag een ander ontwaken mijn huis is waar mijn lichaam is in de steensteeg van vervalstad of in de luxe van het dollarhotel ben ik thuis waar mijn lichaam ook wezen mag. ------------------------ uit: 'Deze dagen', 1998.…

onrust giert, afgeleid, heen en weer schieten gedachten. In aandacht, accepteer, wat is. Aandacht voor wie ik ben, mag zijn Rust, in acceptatie. Hoop op beter, maar zijn in nu en sterk in mij groeit de hoop die rust gezaaid heeft en opkomt in mijn lente. Loop de berg op en rust wanneer, het mij te moede is. Bezoek mijn…

klaarwakker, zo dacht ik te lopen, op iets wat soms aandeed als het prettige van mos, om fluisterend te zoeken, te voelen het minste geringste: alle erkende bestaande variëteiten van schaduw dit uur van de dag, opdat men mij voegde, met nodige discretie, bij de lijst van gewone prestaties in het boek der vergelding, het grote jaarverslag…

Ik beweeg, het ritme van het leven, ik grijp, ik verlang, ik volg instinct. Hij zegt, is dat goed, kun je dat wel zeggen, kun je dat wel doen. Ik gil , ik wil, ik schreeeuw het uit. Ik wil, ik ben, Ik geef. Kijk mij. Ik rust, ik ben, kweet nie, hoeft nie, ik rust, in zijn, van mijn bestaan. Ik geloof, in mensen, in…

Er is een schip Hij is diep geladen. Het meer is breed, ik kan er niet overheen. Ik heb hulp nodig, vleugels te vliegen. Is er iemand thuis, alleen een gek, heeft een hart als dit. bevroren of open, verwarring, tegenstelling. ego..of toch meer. Ik wil de deur openen, de sleutel weggooien. Weinig tijd, en veel gevoel. Het meer is…

Loslaten is vertrouwen en geloven dat geduld uitkomst biedt. Geduld is geen dwang, geen tegenstand. Geduld is de dingen accepteren, die je gegeven worden. Geduld is een doel, maar zonder dwang en zonder deadline. Vertrouwen dat ook onzekerheid een einde kent. Zoekend naar het beste in onszelf en in een ander. Op zoek naar de waarheid die…

Ongeluk. Zwart, de hoeken. Versteend geluk. Bevroren ijs. Niet gezegde woorden. Verwarring en toch niet. Het geluk is slechts een besluit. Maar hoe wordt het genomen. Emotie is zoals hij is, laat hem maar komen. Niet gezegde woorden, de stroom van ons verdriet. Hoezo, waartoe, Laat het zijn en denk maar niet. Laat het zijn, laat…

Ik zing van leven, van vlinders in de lucht, van groen gevulde velden. Van dartelen de mensen, die lief zijn voor elkaar. Ik drink de tranen, van gevoelens, van vreugde en verdriet. Ik leef, gedachten, die verwarren, die tegenspreken, maar ook mee. Een ongelofelijke passie, ingehouden gevoel, voor leven en genieten. Van open,…

Gaat niet veel… over Het delen van gevoelens Herkenning van gevoel. Niet alleen zijn, Maar met velen. Niet eenzaam. Niet anders. Maar samen, Een gedeelde weg vinden. Het plezier van zelfde gedachten. Als een bloem die uitkomt, Van een knop, die niet wilde… en dacht dat hij het niet zou redden. Ontspruit schoonheid, Wanneer acceptatie…

Als ik zweef, op het geluk van mijn vertrouwen. Bloei ik op het pad van mijn bestaan En in de loop van lucht, van mogen, kunnen, bouwen verdriet mij niets 'k mag nu gewoon bestaan.…

Harde buiken van ongesproken woorden geboorte van een eenzaam hart De tranen die er zouden komen verstillen in de donkere nacht ontwaakt, in hopen en verlangen vergeet nu het gemis vertrouw op wat zal komen. aanvaard al wat er is. Geluk zit in de kleine dingen, luister naar wat men zegt, vergeet beslommeringen en wandel en voel…

Ik mag je. Nee. Ik mag je niet. Ik moet je. Dat bedoel ik. Ik heb je lief. Nee. Heb ik niet. Ik word je lief. Dat voel ik. Ik ga met jou. Nee. Ga ik niet. Ik sta je bij. Beloof ik. Ben stapel op je. Hou je vast. Ik. Hou. Van. Jou. Geloof ik. ------------------------------- uit: 'Verzamel de liefde', 2006.…

De leepo loopt te lanterfanten (dat dendert wel aan alle kanten) omhoog, omlaag, en dubbelvouwen; schuin vooruit en in de touwen. De avond begint al snel te vallen (de leepo zit nu stil te lallen) somber loenst het glaasje bier; het is en blijft een lelijk dier. De leepo liedert leeg naar huis (het grient en graait voortdurend gruis) de…

vandaag is mijn verjaardag iedereen is blij maar ik niet want hij is er weer niet bij mijn vader een druk man iemand die zegt dat hij alles kan ik wou dat hij er een keer was dat ik hem kon vertellen hoe leuk dit was en hem bedankte "bedankt pap"…

waarom vandaag waarom niet morgen hij was een oom zonder zorgen ik kende hem sinds mijn geboorte tot mijn twaalfde toen is hij gestorven ik wou dat hij nog bij mij was en ik hem nog een knuffel kon geven ik hield zielsveel van die man en nu nog steeds…

ik zie hem zitten hij mij niet ik vraag hem dingen hij hoort mij niet ik loop naar hem toe ik raak hem aan hij voelt het niet hij blijft staan ik loop weg ik kijk niet om hij bestaat niet voor mij en ik niet voor hem…

Ik kijk me aan en glimlach niet, zou niet weten naar wie. Ik weet alleen wat ik hier in de spiegel zie. Mijn spiegelbeeld lijkt voor altijd het enkelvoud van eenzaamheid.…

in het dal van onze liefde de pijn ons geriefelijk ongezond bewonderd vanaf de grond waar je op mijn hart stond ik op de jouwe sprong verdomd verlamd geen angst slechts bang voor de zin die zomaar ontstaan kan een tongval van woorden die snijdend door de oren door trommen verstommen het hart versprongen maar voor alsnog overnieuw…

Vooral 's-nachts vraag ik me af of ik er iets toe doe. Ben ik van nut. Wat draag ik bij. Wie mist mij als ik voor het licht wordt overlijd. Ik haal bepaald geen troost uit wat ik denk. Erg dwaas zie ik de ochtend komen. Hij gaat tekeer. Of ik vandaag bij wijze van ontbijt weer uren voor het raam ga staan en wacht tot iemand op de fiets naar…

Er zijn plekken waar ik zonder glimlach niet meer langs kan. Ooit is daar een grap verteld, een kus geroofd, iets voor het eerst gedacht. Ter hoogte van mijn oor, bijvoorbeeld, heb jij me op een nacht beloofd dat eeuwigheid een leugen is, maar dat het daarom tussen ons niet minder lang gaat duren. Meer woorden waren er niet nodig – een…

Laat ons met een hand beginnen, we voegen er een dag aan toe, een volzin met een naam erin die we op slag vergeten, tenzij het anders gaat en we snel weten dat we niet voorbijgaand zijn, de kans is klein, want bij het tellen van mijn vrienden heb ik altijd vingers over, en daarom: laat ons met een hand beginnen, we voegen er een dag aan toe…

Als de regen traag blijft vallen en het licht wordt als aan zee, sluit de ochtend naadloos op de avond aan. Dat klinkt als somberheid, maar niet per se. Je hoeft niet alles in mineur te zingen. Je doet de dingen met je beste been vooruit. Aan donker zit altijd een kant die glanst zoals de natte straat. Het heet ook hondenweer voor…

Met mijn gedachten op nul Fiets ik de dag tegemoet De dag die traag begint en zo zal eindigen. Een boom staat langs de weg valt op, door zijn kronkelige takken het heeft iets geheimzinnigs De boom vertelt een verhaal Een zielig verhaal Wat het verhaal precies zal zijn Zal ik nooit weten Net als die dag Want dat ben ik vergeten…

ik steel van je, niet veel van je, of zal ik zeggen dat ik leen. je mist het niet. jij plukt de dag daar waar jij ligt. je wijst de weg met kruim. je maakt het huis blij bij de deur, omhelst haast het adres. je veegt de aarde uit ons bed, zoekt mij onder het laken, ziet wie ik ben. voorspelt geluk baadt mij in rust. zo heel jij mij…

het begon met een lach die onbekommerd van de springplank duikelde, op het plat van het water, en nog eens en nog eens en nog eens, tot de lach, zoveel harder en grijzer, binnen bleef. ik doe niet meer mee, schreef de lach, de tanden hebben het koud gekregen. het kwam nog tot een eind toen het water, plat en hard, al onder het maanlicht…

Elixer der dood Verdonkeremaant de pracht Tijd is mijn vijand…

Ik werp ze uit in het loopvuur van de tijd. ik ben de woordpyromaan. Mijn geest is een oerwoud waarin menigeen verdwaalt. Soms steek ik de vlam erin. Opdat men te voorschijn komt. -------------------------------------------- uit: 'Bericht aan de nachtzuster', 1984.…