Alle inzendingen van Beninga

Nu de lichtjes Langzaam doven En wij willen blijven staan Zullen wij meer Dan ooit daarvoor Samen verder gaan…

Thuis doe je al vaker Aan plooien dan barsten Meer compromis gericht Met minder conflicten Arbeid verrichten Je zal dra merken Dat zelfs de werkgever Dieper in de buidel tast Terwijl je net zo goed Kan tegenwerken…

de tijd verdrijft wat was de zorg verfijnt wat is zo wordt geholpen worden een nieuw normaal…

Bewustzijn verlagen Vervaagt de wereld meer en meer Sedatief in de chaos Dalen dromen zachtjes neer…

Achter de bocht Ligt een brug Waarom gaat hij Hier dan het water in? Spaar je adem Het heeft geen zin Bij kopje onder Keert hij wel weer Een brug te ver Ook deze keer…

Regels zwart op wit Geven een uitzondering De kleur die mij boeit…

Wat ben jij saai en somber Kreeg zij op haar donder Met deze waarheid als een koe Deed ze toen de boeken toe Dat ook zij begon te jokken Konden leugens niet verkroppen Daar met enkel fabels baren Niemand viel aan te varen
 Leugens vroegen waarheid  
Te stoppen met misleiden 
 Die zei dat is verleden tijd Ik blijf bedrog verspreiden…

Een laatste stap Een laatste stop Een laatste groet Kan het leven verder Met het gemis te erkennen Dat onze dankbaarheid voedt…

Ik herkende de stem En die lach Ik keek dus opzij En zij recht naar mij “Peter, jij ook taart?” Ik kreeg het ijskoud Stotterde “kom zo” Liep naar mijn kamer Daar even bekomen Alvorens mij weer te vertonen Was dat Linda? Die felle, Linda? Met alle collega’s rond haar Ontspande ze zichtbaar Haar traktatie in moed Was veel meer…

West Coast Jazz Dat is wat ik voel Dat is wie jij was Altijd op zoek Verloren gespeeld Zaterdagavond Ik neem een stoel Jij de leiding Laat ons weifelen Over alle opties Tot je de noot lost Fluweelzachte toon Gedempt gebogen Zondagnamiddag Een kwartet In een bar Zoekend zonder jou Is het niet te evenaren Trachten…

Gun en gun niet weinig Gun en gun hen meer Gun en gun hen alles Alles? Alles wat je niet hebt gekregen Alles? Alles wat je niet hebt gekund Alles? Alles wat je niet werd gegund Gun hen twijfel Gun hen fouten Gun hen spijt Gun hen de sensatie Van een nieuwe generatie Gun de jeugd Hun eeuwigheid…

Geen spoor Geen mens die nog Iets van je kan vinden Nu ik je stof laat Aan de wind Die waait fel Boven de autostrade Nee, dus niet Boven de Schelde Je fotoalbums Die ík vernietigde Worden niet gemist Je huis gunde ik Met grote korting Aan de buren Je boeken verkocht per kilo Nee, geen prijs per stuk Ja, ook die eerste…

Ben jij verliefd? Gisteren en vandaag Morgen? Misschien Ben jij van plan ooit Iets anders te zeggen? Ooit zal ik Iets anders zeggen Maar dan zal jij Er niet meer bij horen Jij bent dan reeds overleden Of ergens anders herboren Was je verliefd? Noch gisteren noch vandaag Maar al de dagen voorheen Morgen ? Misschien opnieuw…

kom ik thuis wil ik je bellen bellen met beeld zo je elke dag even je leven met me deelt ik wil mee delen in wat je mee maakt ik wil je stapjes zien zetten voor je weer slaapt…

Bel meteen niemand Want al bel je naar iemand Niemand die antwoordt…

Ik schreef schat De regen van Mijn jas Ik vocht schat Tegen de leeuw Op je tas Ik riep liefste Tegen de koffie Als je mokte Je ochtendhumeur Je oude liefdes Je nieuwe wagen Ik schreef het Van me af…

Hoop Onversneden Warm geweven Betrouwbaar goed Die deze nacht Zijn ronde doet Die dan weer verder mag Daar hij voorspoed bracht Is onze hoop Die wordt verhoord…

De film van mijn jeugd Blijkt een documentaire Het verhaal was echt…

Moed, Om de woorden te baren Tegen daden die ons Radeloos maken Om de zinnen te vormen Die de eerste kelen Doen schrapen Om de muren te slopen Die ons vervreemden Van elk menselijk leed Om de sprankel hoop Te beschrijven Die in ieder van ons leeft Om met alle druppels Een zee van vloed Te vormen Wetend en willend Dat…

Er is niets Er is niemand Dan de eenzaamheid Van deze donkere nacht De lichten gedoofd De feesten gedempt Geen vuurwerk ontstoken Geen wensen gewenst Het nieuwjaarsconcert Wil je niet kijken De dagen beginnen Op de nachten te lijken Er is niets Er is niemand Alleen de koude Van je hart…

Schil per schil Vel na vel Van peuter naar jeugd Slot na slot Cel per cel Van driften naar deugd Van wil naar weg Van vuur naar vlam Vol hart en ziel…

ik wil de wereld
 geef me de ruimte…

Ik lach nog wel Maar niet meer zo vaak Ik plan nog wel Maar meestal lukraak Ik drink nog wel Maar niet meer zo veel Ik rook nog wel Maar meer en meer deel Ik ken je nog wel Maar niet meer zo goed Ik zie je nog wel Als het er niet meer toe doet…

Geld was des duivels Tot ik er genoeg van had En het ook aanbad…

De nooddeur viel in’t slot Roofing onder zijn zolen Bleef zonder twijfel Even stil staan Hier, op het dak Van de kantoren Waar hij nimmer Had gewerkt Hier houdt het op Hij wenst zichzelf Een behouden stop Klaar voor het uitvoeren Van zijn laatste actie Bevrijd van beslissen Stapt hij van het dak Het kriebelt Hij kijkt omlaag…

Je mist het leven Het leven dat jij had Tot God jou vergat En de duivel Het overnam Met een levensloop Die elke dag Een stukje meer Van je leven neemt Je zus bleef aan je zijde Verlichte het lijden Door je te verrijken Met nieuwe inzichten Zo leerde je Dat elke dag Kostbaar mag zijn Zowel voor jou Als voor mij Dus laat…

Stokken het lichaam Groeiende beperkingen Maakt de tong scherper…

Onrustig mijn slaap Een nachtmerrie baart Mijn dromen verjaagt Want wat men ook zegt Het krijgt me niet weg Van die blik in jouw ogen Waar de kwelling in lag Die ik toen niet zag Had niets in de gaten Gedreven door mijn angst Te worden verlaten…

Alles is slecht Jouw leven De kamer Het voorgerecht Ternauwernood Kan je wat verdoven Een anulatie bekomen Het in een doos laten doen Zou je durven? Het over een andere boog gooien Je met een upgrade belonen Zelf een vis leren stomen Of liever niet? Gedwongen blijven klagen Je niets af te vragen Je trapt op mijn teen…

Durf jij de vraag Te stellen ? Wat leg ik In de schaal? Om mijn leven Op te geven En een ander Te beginnen…