Alle inzendingen van Carin

Vroeger dansten rode schoentjes de hele wereld rond nu walst een rode rok de hele kamer door op de wals der verliefden niet te stuiten laat zij zich meevoeren in melancholie en blijdschap volledig dronken gedraaid geeft zij zich over aan de kracht van de verbeelding…

De maan duwt de zon zonder veel omhaal opzij licht vervaagt vlammen doven een stem fluistert een vertrouwd lied over vrijheid en geborgenheid de maan geeft glimlachend de zon de ruimte slechts een smalle schaduw in de dag maar het licht is besloten in jou…

Dromend aan zee ziet zij het vuur dat nooit zal doven brandend in de branding razend in de kolken van de woeste zee dan weer kalm aangespoeld wachtend op het tij dat zich keert in het licht van de maan danst het vuur speelt met de golven brandend van verlangen voert zij een strijd tussen vriendschap en peilloze dieptes tussen…

De wind waait mij ver weg van hier over uitgestrekte vlaktes van onbestemd verlangen ik wacht waar de wind mij waait aan de oplichtende horizon is de dageraad slechts een manestraal ver weg ze waait over onbereikbare bergtoppen laat sporen na in de bedding van de rivier er waait zomaar ineens een andere wind geeft een…

Het is letterlijk stilte voor de storm spookachtige straten bijna verlaten op een enkeling na optimist of niet in staat vastgelopen in meters file motoren oververhit vingers trommelen chaos en paniek wachtend op het oog angst zweet voor de monsterlijke kracht deuren en ramen dicht gespijkerd lijdelijk wachtend tot de tornado losbarst…

Je bent overal en altijd om mij heen feest in de dansende lichtjes van jouw ogen ik pak je hand we reizen naar een land ver achter de horizon waar de zon langzaam onder gaat klaterende fonteinen dansen op een plein de maan lacht ons vol uit wit stralend licht als buit…

Jouw afwezigheid een breekbaar masker danst in het moeras jouw aanwezigheid de zon die je huid verwarmt ochtendmist verandert adem in nevel spinnenwebben als geweven herinneringen golven in schelpen fluisteren jouw stem een komeet in de nacht…

De wind draagt jouw stem vlucht van hier drijft op de wolken verstomt in het oog van de storm heimwee naar zijn kracht de stilte voorbij barst hij los raast droomloos over het geploegde land moe gestreden geeft hij zich over bij het stralen van de ochtend in de armen van de zee…

Kinderstemmen galmen de stilte voorbij vullen gapende gaten van pijn en gemis niet langer nacht in de stad kijkend naar de zonsondergang wacht ik op mijn droom een dans van vrijheid die engelen naar de aarde zond Mijn dochter zingt in een kinderkoor. Zij waren in het kader van het Grachtenfestival uitgenodigd om in het Anne…

Wandelend over de kade weerschijnen duizend en één lichtjes in het IJ grote masten torenen hoog boven machtige schepen die wereldzeeën voeren vuurwerk tovert een hemel vol met sterren ik droom jou mijlenver van hier door onstuimige golven naar Amsterdam gedragen…

De wind fluistert het antwoord slaat neer op uitgestrekte vlaktes onbegrepen teruggekaatst wolkenformaties drijven het antwoord van noord naar zuid van west naar oost het antwoord weerspiegelt in de zee ruist in het kloppen van het hart het oor legt zich te luister het antwoord is wijs en zwijgt aan flarden gescheurd wordt…

De zahir beheerst gedachten als de passaatwind die asgrauwe boten met brandende lichtjes op zee als een hongerige wolf vernielt in de nacht de geur van bittere amandelen daalt op de wind langs boomtoppen af ithaka als een illusie van het geheugen heimwee naar de belofte onvindbaar overal ooit zal ze je vertellen over dat wat misschien…

Reuring in de stad de zon verwarmt je huid muziek opent je hart lenigheidsduivels tonen vol trots duizelingwekkende acrobatische toeren en clowneske acts caleidoscoop aan cultuur gezichten stralen gelukzalig nip ik aan mijn glas zomer in de stad…

Ooit op een dag pakt zij haar biezen niet meer bang te verliezen reist zij af naar een land ver van hier om te zoeken wat zij nooit zal vinden om te leren niet langer te binden gedragen op de wind de maan als kompas voor het tij dat zich keert de deining van de golven spoelt de schelp op een strand ver van hier…

Verwoestende klap oorverdovend kabaal bloed spatten slaan levens uiteen zomaar uit het niets zomaar voor niets angst regeert polarisatie drijft geesten uiteen…

Schoonheid weerkaatst magie betovert een traan glinsterend in zonlicht verbloemt verdriet onbereikbaar verlangen voert gedachten naar eindeloze tijd vriendschap kwistig verstrooid draagt ver over vlaktes van eenzaamheid boven de wolken een waas van sterren noodlot stuurloos levert strijd weerbarstig als de ziel…

De geur van het parfum bedwelmt de stad waait door de straten gedragen op de wind prikkelt de zinnen laat groot en klein dansen op een plein maakt ze blij en brengt ze van slag de kracht van het parfum is sterker dan ik dacht…

Dorpsgevoel nèt buiten de stad in de muziektent speelt Thé Lau met band onweer heeft vannacht de lucht geklaard warme geslotenheid open gemaakt het is afgekoeld hier op straat feestgedruis maskeert een slecht moment ik geef me over aan de roes van de muziek en geniet van wat het leven mij biedt…

Aan het zwerk een zwerm vogels meerkoetjes fluisteren in het riet de hitte hangt in huis buiten begint het langzaam aan te schemeren een vleermuis schiet langs mijn hoofd mijmerend nip ik aan mijn glas de langste dag alweer verstreken straks valt de nacht als een warme deken om mij heen ik geloof dat ik vannacht hier…

Zomerse zondag in het Vondelpark spelende kinderen in het kinderbad kleedjes overal neergevleid loom luierende mensen nippend aan een meegebracht glas Zijlstra speelt in de muziektent zweet gutst op het ritme van de jazz publiek deint mee op de maten van hun blues de zon gaat nog lang niet onder hier in het Vondelpark…

Het staat in de sterren geschreven als een engel vertrouwen op goed geluk glijden langs de maan naar beneden bang te verliezen verzwaren van zwaartekracht de hemel op aarde blijft slapen in je hart…

Hitte zindert door de stad 10 miljoen mensen geven chaos zonder stress monnikenwerk in kleermakerszit dans der armoede niet ontsprongen de geur van eten overheerst de stank van het riool koken op straat een lome hap aan formica tafels bruisende stad jij gaat nooit slapen…

Wat ik zie is onzichtbaar wat ik voel is ontastbaar wat ik wil zeggen is onzegbaar verlangen naar jou is volledige vergeefsheid want wat ik koester is slechts een spiegeling in de lucht dus ik laat je voor wat het is verspeel niet langer de naakte waarheid maar leef de gekte van alle dag…

Schaapachtige wolken verliezen hun onschuld pakken samen in een loodgrijze lucht dikke druppels water vallen in het rechte polderland na wat uren lijkt te duren verschijnt een mathematische regenboog een vlijm scherpe scheidslijn tussen verdriet en verraad tussen mogelijkheden die even onmogelijk lijken geen ruimte latend voor nuances…

Kikkers kwaken een heus orkest bijeen prachtig wat een kabaal kroos nog niet in de sloot behalve dan het èchte kroost van de kikkers en de waterhoentjes zal vast gaan ontploffen als de warmte doorzet een heus voetbalveld zachtjes deinend op het water wat je doet geloven over water te kunnen lopen waterlelies geëxplodeerd vol knoppen…

Moederdag in de jungle zittend bij het knetterende vuur geven stralende gezichten vol trots prachtige werkjes ik voel me blij en verdrietig tegelijk ben ik wel een goede moeder één die ik wil zijn of ben ik te ongeduldig en te streng ik voel me soms zo falen in deze letterlijke jungle van het moederschap zittend in de jungle weet ik…

Je zegt je bent vrij maar jouw hart laat de kooi gesloten is er een grens aan pijn een grens aan verlangen of een grens aan tomeloze liefde slechts de sterren kunnen het vertellen ik laat jou wonen in mijn dromen bivakkeren in mijn hart…

Dokter geef mij een medicijn tegen deze gruwelijke pijn mijn hart is aan stukken gereten en voor de leeuwen gesmeten waarom blijf jij zo laf ik sta werkelijk helemaal paf help, waar is de delete knop gebleven zodat je digitaal kan worden weggeschreven…

Ik zie je staan daar op de maan vannacht en weet zonder einde geen begin zonder nacht geen dag straks valt een sterrenregen als klaterend geluk naar beneden…

Ik wil niet langer vluchten voor mijn gevoel weg rennen voor de storm in mijn hart het doet pijn wonden te slaan maar ik moet deze weg gaan ook al is het pad onverhard ik zal als de pinguïn deinend op de golven door het groen blauwe licht de vissen zien glinsteren in het water…