Alle inzendingen van Chatfant

Alle beschutting weggehakt geen luwte voor de felle wind een achtergebleven huilend kind in het stille oog van de tornado die alles reeds had afgepakt berooid, maar wel in leven schuilend onder wrakhout wachtend op iets, dat licht en liefde terug zal geven niet wetend dat de storm steeds terug zal keren om steeds harder overleven aan te…

"Mam kom snel, we zijn hier vastgelopen ach, je snapt het wel: al weer een leven afgelopen". Weer iemand voor de trein, die het leven niet kon dragen; die niet meer wilde zijn en niemand hulp kon vragen. Maar wat is er gebeurd, voor wanhoop zo kon leiden was er dan echt geen mens die dat ooit kon vermijden? Het was toch iemands kind…

Ben jij dat, die zo prachtig praat? de rots, die in de branding staat? Hoge golven slaan daarop kapot die stormvloed heb je overwonnen, slechts ik weet, hoe moeizaam je toen bent herbegonnen niemand die nog met je spot ze kijken naar je met ontzag naar jou mijn kind, die rots mijn zoon, zo'n kei, mijn trots. De tijd is lang voorbij dat…

Vandaag kronkelt het lachjes in het huis ze springen zonnig door het venster raam, al glinsterend vrolijk op mijn tafel thuis hun licht spiegelt zich dansend zacht tekent kleurige rondjes op het blad gemaakt van schitters in mijn glas Vandaag heeft de lach het leed verjaagd versnipperd al met kwinkse slagen die elke traan nu weg wil dragen…

de schuimkoppen van de zee spoelen het wier met zich mee steeds verder van de kust waar liefde rust. Wie brengt het terug naar tederheid en knuffelt zacht tot vergetelheid De golven omarmen de weerbastige palmen afgebroken afgeknapt Het strand van het eiland doorwoeld en weggespoeld geen leven meer verdronken in afkeer. Steeds…

Anoniem waaien ze over, roddels gaan de wereld door, wie ze allemaal geloven, geef ik graag de wind van voor Leugen, laster zonder weerga en vaak ook nog anoniem, smeuren vuil over je leven, blij, dat jij hen niet kan zien Veilig zitten ze verscholen, op dat anonieme internet, lachen loerend onverholen, werpen op jouw naam een smet…

Ik spreek; mijn woorden kaatsen tegen muren en vallen neer, onbemerkt, horend ongehoord, als die vlinders fladderend vergeefs daar waar geen honing is. Het vangnet vangt de woorden striemend uit de lucht, doodt ze en prikt ze vast daar waar geen leven is, midden tussen dode vlinders ongeliefd, hun tinteling verloren.…

Gespaarde voornemens niet meer in te wisselen, in weer een jaar later De droom bleef achter waar het voornemen ging, het wachten -waarop?- toch doorging het Nieuwe jaar in. Het verlossende antwoord tussen hersenspinsels diep verwebt komt niet komt nooit, want je weet niet begrijpt niet, dat dit spel geen kanskaarten geeft voor mij…

De eerste Kerstmis zonder haar zo'n lieve vrouw ons groot gemis die dag versneeuwde het haar baar was dat omdat zij bij het kerstkind is? De tweede Kerstmis zonder haar ook nu de dagen warmer blijven is toch dat missen altijd daar zal in mijn hart die kilte blijven? De boom is nog niet opgetuigd ik kan nog steeds de zin niet vatten hoewel…

kon ik je maar zeggen wat ik werkelijk bedoelde, maar die nukkig afgewende rug maakt dat ik het verwoorden nog steeds niet durf, omdat ik de kou al voelde die volgen zou, al voor het laatste woord, gewogen en te min bevonden, de poel van onmin deed ontluiken. Een glibbervis ben ik geworden, die in deze netversperde wateren, de fuiken…

Kerstmis in zicht! een kerstboom met ballen en lichtjes verplicht. tassen vol hapjes hoe speel ik dat klaar? Grauwen en snauwen, geen mens om te sjouwen en alles loeizwaar ach, wist ik het maar dan werd het voorlopig geen kerstmis dit jaar. Dan de kaarten maar schrijven om vrienden te blijven Wat pijnstillers slikken om verder te gaan…

Ondergedoken in een stal geen plaats was meer in Nederland voor hem, die nimmer heersen zal. Een winterkoning donker vel weggestuurd op hoog bevel geen ster of eerbewijzen noch zoeken hem de wijzen. zijn moeder wordt zijn huilen moe en dekt hem met wat lappen toe slechts daar vindt hij erbarmen in moeders warme armen Een sterrenregen…

De herfstzon leeft door regentranen diep bewogen ze heeft verliefd de natte glans van bladeren doen drogen Is de koele kilte voor de winter nu al reeds voorbij en breken knoppen vreugde teder bloeiend los voor mij? de zachte luwte laat de bomen kreunen al is er nu geen bladerdek waardoor de takken steunen De stilte is alom nu de…

Mijn dagen krimpen kou guurt de wereld maar die glimlach warmt koude botten tot een warme dag Onbezonnen jaren zijn verloren gelopen in een oogst reeds begonnen nog voor men sprietjes aan de einder zag de herfst dekt kou van de winter toe met zijn duizendvoudig donzen dekenpracht die de sterke wind ziedend zorgzaam knisperend knus…

De zaaier ging uit om te zaaien en hij zaaide woorden woorden, die wortel schoten geworteld in kwade aarde om daar kwaad bloed te zetten onkruidsverdelgers hielpen niet de zware zwarte leugens bleven welig tieren en kwamen met kommer en kwel , kwaadaardigheid kwam met pijn die nooit is weggegaan..…

Het standbeeld stond gemarmerd leeg met stalen trekken genageld aan de grond voorzien van sokkel geheel gekleurd door grauwe vlekken te kijken met een blik van wazig steen niet naar mij maar door me heen…

de deur piept het uit knarsend ontsluit het de veiligheid binnen tot buitenheid beneden kraakt iets zijn dreigend beginnen kasten doorwoelt hij doorzoekend in het niets rammelend en graaiend indringend door diepe duisternis omgeven slijpend sluipende voetstappen komen uit de kamer tenentrippelend trapwaards handen gaan tastend langs…

Ik voel jouw piepklein handje je streelt dan zacht mijn wang zachter als een briesje wind als ik weer naar jou verlang je bent voorgoed verdwenen een grafje heb ik niet geen plek om zacht te wenen nog steeds doet dat verdriet Jouw liefde blijft aanwezig jouw broer gaf ik je naam zo ben je nooit afwezig en blijft je naam bestaan…

Nog even dan zou de boreling zoals elk leven ooit aanving zijn eerste kreetjes geven een kind bij de poort van het leven nog slechts een laatste beving en het kind kwam al ter wereld waar direct al zijn oordeel werd geveld verslagenheid waarmee men hem ontving Zwijgend werd het kindje weggehaald een nader onderzoek bepaalt de diagnose:…