Alle inzendingen van Cor van Vliet

Doden herdenken is een uiting van leven dwars door tranen heen…

Niet zomaar iemand verandert snel in niemand dat gebeurt telkens weer als niet zomaar iemand van gezicht verandert want iemand anders blijft dan ook nergens meer door(denken)…

Krant van vandaag vol dood en overleven de buurman zegt zo is het leven geboorte kaartje Jelle is geboren berichtje over leven nieuws dat mij kan bekoren zomaar even laten we elkaar goed nieuws geven dat is een hele klus maar elke morgen loop ik naar de brievenbus en wacht ik op een bericht in de krant waar ik niet overheen…

Stoer ging ze voor me staan opa ik wil nu de waarheid weten ik zag al aan haar grote ogen dat het nooit kon kloppen een paashaas die in het bos chocolade eieren gaat verstoppen ik dacht nu ben ik echt de klos onder het eten vertelde ik pas hoe het werkelijk was gegaan dat ik het deed om haar te foppen maar ze liet me wel even weten dat…

Een waas van dauw met schaduw kou bedekt het groene gras de zon kan hier niet omheen draaien de aarde wil hier niet stil blijven staan met dit groen kan het alle kanten opgaan als de lucht is vervuld met engelen geduld kruipt de zon je voelt aan alles dat zij terrein heeft veroverd dan wordt de natte grasmat betoverd in een veld…

Kruis op een heuvel draagt een lichaam en een ziel waar ik verdwaald kniel tafel in kruisvorm draagt het brood een kelk met wijn daar mag ik thuis zijn…

Ik nam je in mijn schoot vlak na dat je was gekomen door bloed en bloot zag ik voor het eerst je gezicht op het moment dat mijn adem bijna werd ontnomen heb jij je opgericht ik nam je in mijn schoot bij de geboorte van je dood door bloed en bloot zie ik voor het laatst je gezicht op het moment dat jouw adem werd ontnomen heb jij je opgericht…

Ik zocht je aan de overkant zag ik je niet staan blind door liefde ben ik gezwicht heb ik een brug geslagen gedreven door gevoelsvragen die draagbrug houdt me voortaan in nieuwe balans dit evenwicht is mijn geloof door de glans van gloeiende tranen in twijfellicht zocht ik verkeerd nu zie ik helder waar ze wel vallen…

Verbonden in wat leeft en lijdt terugwinnen wat collectief was aan het ik en mij voorbij scheppen is scheiding maken in een wereld die hemel en aarde tegelijk is spel van licht en duisternis denken in regenboogkleuren in plaats van concepten geuren beleven voelbaar maken en weet hebben van het onnoembare mysterie nieuw land ontdekken…

Lang gerepeteerd om zoiets fouts te zeggen we wisten het niet (uitspraak Simonis)…

De republikein zei tegen de democraat ik verzeker je dat dit niet goed gaat de democraat zei tegen de republikein dan verzeker ik jou dat het ons beide goed gaat nu we alletwee verzekerd zijn…

In plaats van het boetekleed aan te trekken zich te bekeren tot de mens blijven ze voor God spelen bepalen met kracht de liturgie van macht exclusief voor heren zij slaan de maat met dissonanten systeembeheerders vol celebranten die niet willen horen hoe we willen bidden hoe we willen zingen niet begrijpen hoe we willen vrijen…

Ze floot naar me ik kleurde wat ben dat niet gewend brutaal keek ze me aan haar kopje scheef als of ze zeggen wilde fluit je ook naar mij ze floot nog een keer was de moeite waard ik dacht morgen is ze mij vergeten doet ze net of ze mij niet kent het betekend niets ik verliet het balkon maar zij bleef morgen zie ik haar weer bedacht…

Hoe kon je in godsnaam luisteren naar mijn verhaal terwijl je de oorzaak was van mijn angstdromen zo lang op slot te lang gezwegen omdat ik mij zo schaam nu vertel ik het allemaal durf ik dan eindelijk recht op te staan met eigen macht en kracht te zeggen nee je mag nooit meer aan mij komen de heilige doofpot zal ongenadig open gaan…

De kou van buiten is nu bij mij binnen rillend wacht ik op de eerste lentelach laat die dag maar snel beginnen dat ik van binnen weer warmer worden mag…

De Mis is goed wanneer ik genodigd word tot communio daar wordt ouwel Hostie Het is goed mis wanneer ik geweigerd word tot communio daar blijft ouwel ouwel…

Een mooie man die zichzelf aanbad in schoonheid geen concurrentie had zei spiegels zijn overbodig ze vertellen maar wat genezing van deze eigenwaan werd heel hard nodig want in alles wat hij had of ooit bezat zag hij zich steeds veel minder mooi in de spiegel staan soms was het beeld te breed te groot hij ergerde zich dood verhuisde…

De spaarzaamheid kwam de zorgeloosheid tegen zou je niet sparen voor later je jaagt er alles doorheen waarom sprak hij dan zijn er altijd mensen zoals jij dat doet me verdriet sprak spaarzaamheid alleen er zijn ook veel egoïsten zoals gij die helpen niet de zorgeloosheid zei ach spaarzaamheid het is goed bedoeld hoor beste man…

In goed gezelschap dan verkeert men niet verkeerd als men daar verkeert…

Jan de juffershond rook aan de hoop van de hoop die een beerput bleek…

De sneeuwpret had zich ontpopt in sneeuwverdriet voor onze kleine meid jongens uit de straat hadden hem omgeschopt zo maar uit balorigheid zoiets verdiend haar sneeuwpop niet maak dan maar een nieuwe zei ik nadat ik haar had ingestopt morgen ligt er verse sneeuw echt waar heel veel nee opa zei ze huilend ik maak hem wel weer heel…

Het koude water maakt warm en stil omdat de zee meer minnen wil…

Champagne schittert licht door de glazen toekomst we drinken er op…

Uit een champagnefles werd ik gelanceerd door een lont ontstoken zocht ik mijn weg omhoog ik klom en klom droomde onderweg dat ik de mooiste ooit zou zijn het vuurwerk kon beginnen een kleurfontijn met prachtig licht die droom is uitgekomen vanuit de lucht zag ik haar staan aan moeders hand wat was ze bang voor de knallen ze wees…

Vader hoe zou het gaan als niemand meer in ons geloven kan Jezus daar vraag je me wat zou het kunnen zijn dat we dan niet meer bestaan…

Waar halen wij in vredesnaam toch allemaal die os en ezel dan vandaan of een stal zelfs hooi of stro is nog te mooi alleen een kribbe en een kind zal in dit verhaal in de doeken worden gedaan…

De Witte de Withstraat doet zijn naam eer aan vol met poppen stralend in vol ornaat zie je ze daar staan de kou overwonnen steenkool ogen en wortelen als reukorgaan hoed van opa die heel goed staat dikke lijven met of zonder armen zelfs één met oorproppen maar eensgezind allemaal als sneeuwbal begonnen…

Schatten van woorden verzamelde jij toen ik jouw bijbel opensloeg vielen allerlei knipsels er uit de bijbel was niet groot genoeg voor jou het deed me goed ik dacht nou lang niet zo gek je had het wel bewaard op een goede plek…

Nu pas zie ik dat ijsbloemen op het glas door koude lucht met een zucht in schitterende verschijningsvormen prijken we zullen vandaag niet naar buiten maar naar binnen kijken hoe lichtstralen een poging doen die bloemen te ontdooien als sneeuw voor de zon uit zelfbehoud voor later vormen ze een regenbui ééngeworden met alle…

Die oorlog duurt te lang daar in Afghanistan vandaag heb ik besloten dat we gaan met dertigduizend man meer want we hebben weer te kort geschoten…