Alle inzendingen van D.

Zijn inborst leefde vroeg in de lentemorgen in de dauw van mei.…

Natuurlijk ontmoet tussen zonnestraal en gras duidelijk lente.…

Op de top van de duinen kleurrijk afgebeeld in silhouet daar werd ons gevoel geboren door een samengesteld bouquet Maar de aarde kan zo schudden maar het moment niet vertragen. Zo liet de zon de kleurenglans aan de horizon vervagen. Het daglicht verblindt mijn pupil de schaduw van mijn dagdromen. Ik beschilder jouw contouren om toch…

Zij spiegelt mijn ziel, verwatert ogen. De bocht vlakbij mijn huis is leeg een hoek belicht in de wind. De herinnering beweegt continu door dat zij mij ook nu bemint. Vindingrijk door onze kracht met aanraking. Maar wegen splitsten, tegen het licht in. Stralende ogen, verlaten met een kuch. Haar silhouet wijst, als een bliksemschicht.…

Laden zijn geleegd bureau is weer opgepoetst voor dichter schrijfwerk.…

Jou beschrijven doe ik met mijn verstand. jou visualiseren doe ik met mijn brein jou missen doe ik met mijn hart om jou te zien door bij jou te zijn.…

Een zonnehemel kleurde ochtendrood in huis gekleurd leeft het nest waar vogels verzamelden tot de lentedans in mei.…

Jouw lichtstraal die mijn hart raakt wat als een waakvlam blijft gloeien glinstert in jouw ogen weer die jou in mijn herinnering schittert. Jouw omarmen in een nieuw tijdperk op weg naar houvast en vreugde om keuzes te relativeren is in miniatuur geschilderd.…

Het woord viel stil gesloten lippen in een doofpot een ijzige entourage ruïneerde. Het gebogen hoofd zag het water naar zijn lippen maar waarachtig nooit protesteerde. Stil is gezegd waar het zwijgen werd opgelegd in een kring van medestanders. Gezocht naar loyaliteit een luisterend oor nooit bereikt want zijn opvatting bleek anders…

Het seizoen bepaalt het kan vriezen of dooien als sneeuw voor de zon.…

Oplevende bloem het ontsluiten van leven geslaagde aarde.…

Gezegend verdriet door de mooiste regenbui geeft morgenrood weer.…

Sloffen door gangen langs een antiek meubelstuk stil circuleren.…

Moeilijke woorden verspraken in het duister onverstaanbaar zacht.…

Adem condenseert tekent gevoel op het raam één druppel zet koers.…

De nacht zuurstofloos in ijle lucht het bloed stroomt kil door aderen haar boezem verwarmde de koers blauw bloed door de kamer. Het is kil versteend luister ik andermaal haar zwanenzang als refrein in gedachte neuriën we samen bij sluiten van het gordijn. Uniek mens mijn warmte bron die de wolk in mij condenseert voor mijn…

Op wegen speelde wij onze verlaten route een oneindige horizon in het vooruitzicht. Op wegen deelde wij gespeelde situaties maar de toekomst was op de splitsing gericht. Ondanks onze rotondes die wij hadden ingebeeld rij jij door jouw tunnel naar het begin van het licht.…

Een poort als ingang een poort voor een nieuwe begin de kracht van het leven stond als hoofdletter van mijn zin. Herboren zoals jij bent zelfverzekerd volmaakt transparant jouw poort staat open die ik als een bundel eeuwig omarm.…

Uitbuiken kost niets garandeert door collecte leven met welvaart.…

Jouw koolstofdioxide is mijn ademhaling de stilte voor de storm berust in mijn oog mijn perspectief vergroot de verlichting. Het zijn strelende handen voor dag en nacht jouw bekwaamheid kleurt de hemel open uit mijn winterslaap komen is een verademing. Jouw gegeven warmte verdeeld door mijn poriën het voelt als schrijden over mijn koele…

Met tedere handen zie ik haar terug mijn aanraking vol herinneringen de warmte gloeide net zoals toen terwijl zij dit moment zal vergeten. Met tedere handen zonder angst als een reis door een fotoalbum de weg terug ziet er verlaten uit zij verzorgt haar eigen imperium. Tedere handen openen gevoelens als zij wandelt zonder schoenen…

Het leven duurt langer dan de eeuwigheid van gisteren nooit gedacht dat vandaag herhalingen mooier vormen gevoelens van andere hangen in het duister van de nacht wat wordt betwist tijdens het wandelen zonder te bekoren. Elke vreemdeling ziet mijn persoon als hun vertrouweling lachend als blijk van herkenning volgt vandaag als gisteren de…

Verbonden riep zij het kind in hem naar boven tot de dood ons scheidt.…

Verborgen licht leidt haar silhouet straalt geluk nachtkaarsen branden.…

Plots stond ik voor je toch bleek ik de vreemdeling onstoffelijk woord.…

Hartstochtelijk woord brandt als een vlammende haard op een schapenvacht.…

Ik zag jou in etappes op verschillende dagdelen jij spiegelde in mijn reflectie als mysterieuze opkomst tijdens mijn ontwaken tegen het avondlicht als silhouet. Ik zag jou van een afstand door mijn blik te concentreren jouw details vergrootten mijn illusie mijn helder beeld belichtte jouw volledige lichaam voor een levenslang portret.…

Zijn vurige hoofd duidt de avond als een ster schittert lucifer…

Met een glinstering als bliksemschicht in mijn hoofd treft haar laatste woord.…

Bronnen vertellen en onderstrepen volgen de maatbeker en strepen weg. Ingrediënten met zorg gemengd maar de resten fuseren als pioniers. Aangedikt beslag plakkerig als honing vullen de vormen oplettend tot de rand tegen verbranding van protocollen maar werven door gebak hun passagiers.…