Alle inzendingen van Danny cant.

zal ik liefde wezen het voelbaar verlangen in jouw nooit verdwenen lach die intense begeestering van schaduwtranen in het tastbaar gemis van de herinnering waar schimmige zielen verweven door elkaar hun duister verleden achterhalen en zij bevrijdt in zinderend verlangen de eeuwigheid proeven hun laatste kus…

zal ik een zucht wezen de streling die regenboogspiegeling van wervelende kleuren dansend doorheen het fraaiste licht gebroken stralen waar liefde weerkaatst het onweer voorbij dagen hernieuwt zal ik stilte zijn het zachte bedaren die kreet in het ijle door iemand gehoord die ene zucht ontsnapt aan jou lippen in…

in de rust der doden sterft het gekerm ijzingwekkend zacht hun zucht gehoord waar vergoten bloed als rode sneeuw tot kleur herschapen slagvelden eert bedelven tranen in engelenwit als deken van liefde hun laatste graf…

in die stille nacht waar engelen dromen vrede aan allen deze wereld beloven wacht een sneeuwtapijt zilverwit waarin zacht geglinster sterren weerkaatst zal een baby in liefde geboren zacht huilend de stilte verstoren en vertwijfelde harten vullen met hoop dat hun toekomstdromen liggen verscholen in gesloten ogen van dit…

waar ijzige kringen bevroren water de rust van zacht gekabbel breekt kristallentranen als deken van wit deze verkleumde aarde toedekken wil zullen spelende kinderen hun droom beleven een levenszucht in dolle pret aanschouwen zij hun magische wensen feeëriek als winters tafereel…

in de kluwen van liefde omhels ik jouw hart onstuitbaar verlangen bezorg mij de kracht om te zijn wie ik ben wat ik wil wezen gewoon..als een lied één enkel refrein dat breekt met zichzelf bevrijd in verlangen zoekt naar het zijn het lied van jouw hart…

nacht der tranen aanvaardt het lot verlies haar dromen de verbetenheid die zachte omklemming in armen van troost ondraaglijk voor even haar vraag gehoord…

als de rust van gesloten ogen het geprevel van een stille naam mij ontwaken schenkt vol vertrouwen is vertwijfeling die nacht vergaan…

waar ik verlangen beheers in grootse dromen vernietigend mooi door werkelijkheid jouw streling koester als handen raken vederlicht totaal bevrijd aanvaard ik de traan waar ogen vragen smeek ik een lach voor hij verdwijnt zoek ik geen dromen die toekomst vrezen mijn wens van gisteren leef ik vandaag…

het kraken der sneeuw verwarde gedachten voetstappen gaan de eindeloosheid waar ijskristallen ramen schilderen de dood ons groet in bloemen van grijs als dank aan het dromen naar dierbaren toe zij schenken ons tranen in engelenwit waar kraken gedempt mijn voetstappen wist ik volg jouw in dromen geen weg terug…

waar in geschreven afscheidswoorden dauwdruppels hervormen tot een traan huilt hij zacht het eeuwig verlangen ijskoude ogen op zoek naar haar blik ontwaart niet langer haar troostend gefluister eenzaamheid dauwt in de vorm van een traan…

zal ik wolken raken de eindeloze dreiging van grijsgrauwe stormen die vernieling zijn verschijnen als schicht die zichzelf weerkaatst verwoesting scheppen in schoonheid van licht zal ik geraas ondergaan gebulder beheersen bedarend als briesje het lot weerstaan bevend als riet dat buigzaam gebleken de stilte aanvaardt waar stormen…

waar in de kleur van gesloten rozen vol verlangen het ontluiken wacht opent pracht in die eerste stralen vervaagt een grijs vergane nacht fluistert de merel in zijn eigen lied de voelbare stilte van zacht ontwaken verdwijnen witbedauwde velden in de warmende adem van de zon omhelst het leven deze wintermorgen dwalende zielen in het dodenveld…

in de adem der stilte sluit ik mijn ogen die laatste zucht verhult alle pijn door liefde gegeven vervulde dromen aanvaarden het heengaan naar ooit weer terug waar die laatste streling mij eeuwig beroert sluit even jouw ogen aanvaard mijn dood…

dartelheid in speelse ogen intens verdriet keert langzaam om even die lach op tranen veroverd duister gevoel dat wijken wil vraagt een kind niet langer dromen in momenten vrij van pijn fluistert stil wat het zelf wil horen vandaag eens vrij te zijn…

in de reflectie van heldere tranen weerkaatsen verlangens vrij in hun val waar zij ongrijpbaar in handen geslopen breken als wensen nimmer vervuld zal de fluistering onhoorbaar diep verscholen in smekende ogen als duizenden vragen onuitgesproken weerspiegeling wezen van zichzelf zodat een stilte zichzelf weet te horen als die…

mijn jeugd verloor toekomstdromen dagen naar morgen gelatenheid waar hoop verscheen als tranenwens in stil verlangen gefluister wordt hoor ik mijn vragen zichzelf herhalen elke traan wil haar wens beleven in jeugd…

in grijs silhouet als schaduwverlangen angstaanjagend op zoek naar prooi waar zij wezenloos door grauwe ogen in breekbaarheid haar doel ontsiert moet hij lijden in het spel der liefde haar kus gegeven verwacht de dood…

waar die fluisterende stem, het zingen der wind als een lied vol liefde bekoren wil weerspiegelt een ster in gelaten tranen de glinstering breekt haar duister gevoel overheerst beklemming de troosteloosheid waar toekomstdromen niet langer zijn flakkert een briesje stormwind aan haar liefde verloor fluisterende woorden…

ben ik vergeten hoe dagen vergaan, in de avondrood spiegeling tranen ontstaan waarin ik de wens dat nachten bekoren mooier dan dromen sluit in mijn hart omhels ik verlangen het ochtendgloren waar zonlicht rakend sluiers breekt door tranende ogen die even gesloten nooit meer vergeten hoe dagen vergaan…

lied van de wind ontroer hun zwijgen want stilte huilt de eenzaamheid waar zeeën van wit als bloementroost het rijk der schimmen even verblijden zal het zonlicht ten dans de kilte verdrijven ons hart zingt een lied het lied van de wind…

weemoed knaagt in kansen gemist omhels het verlangen, de tederheid door strelende woorden recht uit het hart fluistert de stilte, genegenheid verbergt jouw verdriet de schreeuw van tranen hernieuw de toekomst, vergeten dagen…

dans elke nacht in jouw toekomstdromen de tango naar morgen het ochtendballet gracieus in het heden door stijlvol begrip wentel jouw leven een pirouette waar de wolk der zuchten jouw lied bespeelt dans in die dromen het leven met mij…

dwarrelend betoog van dansende bladeren geelbruine kleur hun stervensbeeld waar het lied der bomen tot klaagzang vergaan door striemende regen verdriet behelst in tijden van leegte die eenzame nachten waar dagen heersen in duisternis zal het lied van de merel op stormen gedragen in de stilte erna de winter bekoren…

waar zij verlangen omhelst zijn blik ontsteelt verzinkt in die ogen naar tranen toe aanhoort zij gefluister haar liefdeshart een ritme naar leven verleiding wacht huilt zij haar dromen de stilte toe morgen ontwaakt haar eenzaamheid…

in haar ogen sluipt verlangen diep verscholen droogt een traan elke dag wil zij leven beloven niet op te geven het gevecht met zichzelf huilt zij elke nacht ontwaken, is morgen hernieuwen in hoop door die blik in de spiegel waar schaduw vergaat verlangen weerkaatst in de vorm van een traan…

als het beeld in mijn dromen één witte roos diepheerlijk verlangen breekbaar en broos met liefde doorweven blaadjes satijn eens, mij gegeven onthult zij pracht waar schoonheid breekt in de kleur van het leven die roos gekregen mijn dromen beheerst…

kind van de aarde droom in een droom omhels de sterren zonlicht is jouw lach fluister als wind heers over stormen laat tranen als regen verheerlijk dit leven kind van liefde laat de maan jou beminnen wordt één met jezelf kleur regenbogen zin van bestaan schenk ons het leven laat licht in het donker wees aardekind…

engel van liefde omhels mijn hart spreid jouw vleugels innig zacht schep verlangen en hoop passie in dromen zweef op gevoel zaai liefde om jou heen bezorg mij geluk dagen vol dromen jij bent het einde mijn nieuw begin engel zo zacht, laat mij leven nachten met jou liefde beleven…

helder als sterren bekorend zacht verzonken in jouw ogen die tedere lach weerspiegel een blik van liefde om jou heen onthul dromen verscholen in het hart parels kristal puur verlangen ogen vol dromen bekoor de nacht…