wolkbreuk
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 
402
402de hemel brak
en huilde als een kind
een lange stoet vloeide
richting jouw laatste rustplaats
toen hebben ze jou bedolven
onder honderden rozen
door jou gekozen
wij zagen ze komen en gaan
moesten daar staan
om toe te kijken
hoe je langzaam verdween…
Bezig met laden