Alle inzendingen van Edwin

Aarde rust vredig Begroet vol verlangen in Cyclische schoonheid Dauw en Eikels, een Flits licht op als een Gier de hemel splijt Hagel korrelt neer Illustreert het Jaargetijde Krachtig Lucht drukt zich Majestueus uit in een Najaarsstorm Onweer Plenst wolken leeg Regen kletst gestadig in de Schemering Tintelingen brengen Uitdrukkelijke…

ik heb je ogen gelezen, een blauwe ademing van vlam doorboorde mijn hart versmolt het koude wezen in mij laaide hernieuwde hartstocht in een vurig samenspel…

onvermoeibaar zwoeg ik voort de weg is lang en zwaar obstakels vliegen rond mijn oren mijn hiel prikt in een blaar elke rots en kei versperren delen van mij spreken me aan ga heen, vandaan ik verman me, stap door volg verbeten het spoor geef als het ware mijn leven voor ’t hare zij is onweerstaanbaar en weet van geen wijken maar…

Tintelingen spoelen door ritmisch geklater in een val van blauw transparant water wentelen ontelbare zilveren luchtbellen rond die in de branding mee ruisen tot de ochtendstond waar heldere patronen van zuiver licht de dag in stromen en je weer doen ontwaken in de tempel van je dromen…

scherp de uitdagende blik de halve schaduw haar krullen het hoofd schuin trots krachtig hypnotiserend zacht de huid het gevoel van overgave begeerte verstild het moment dat onze ogen bevroren…

een kille nachtmerrie houdt mij in haar greep met een bibberende hand schrijf ik haar uit mijn gedachten wakker mijn geest met warme woorden die verzachten verslind de uren en met de dag in zicht geef ik me over totdat slaap mijn ogen dicht…

Een hemelse glimlach siert een bleek, grauw gelaat vochtige ogen staren in een denkbeeldige wereld vol dromen, beelden en kleuren steeds langer zoeken wanhopige vingers krampachtig houvast in de bevrediging die het vergeten voedt het verlangen om oneindigheid maakt de geest krankzinnig verhitte gevoelens branden in gepijnigde…

Ze raast maar door met volle kracht haar hete blikken schieten vuur Al stormenderhand ontwricht ze mijn leven onder haar slagregens verval ik in zuur Ze bliksemt me neer met haar buien hagelt mij in depressies vol eindeloos verdriet Ik roep haar nog eenmaal terwijl mijn laatste druppel de rand overstroomt maar ze hoort me niet…

zo vol, volledig als de cyclus zich rondt en haar glans werpt in neerschijn van de nacht zo duister, volkomen als schaduwen ijlings vluchten en vensters donker oplichten zo stil, volmaakt als het uur der waarheid zich geruisloos terugtrekt en helder zicht weer aanstonds verschijnt…

In de verte schijnt een licht hoog boven waar het blauw de hemel sticht Vol diamanten en valt in plasjes neer de grond bedrenkt aarde vult en nog veel meer Stroomt overvloedig als zoete wijn en gulzig drinken bloemen schitteren als teer satijn En dansen wiegend in de wind en glanzen in brekend licht door schoonheid…

Ik adem vleugels in de wind en fluister diepe wensen Ze verwaaien in een stemmenzee gedragen vrij van grenzen Door wolken wit en water blauw door stralen licht en ochtenddauw De getijden rond waar eb en vloed belangeloos ontspringen En in mijn hart verschijnen waar ik ze weer hoor zingen…

Achter het raam ligt de wijde wereld open en bloot opgaand in het avondrood te schitteren en te stralen Aan de andere kant sta ik zwijgend toe te kijken opgaand in een lange blik oneindig gericht op daarbuiten Zo ver weg en toch ook zo dichtbij als de stilte valt tussen jou en mij…

heimwee zo groot de hele dag gedachten aan jou spoken door mijn hoofd ik kan gewoon niet meer wachten weer bij jou te zijn vannacht was veel te kort warm en veilig altijd voor mij klaar zorgen verdwijnen bij jou de hele nacht beloof mijzelf plechtig jou vanavond extra vroeg op te zoeken daar droom ik nu al van…

kleuren dreven en spoelden weg terwijl een gloed zich liet gaan de wind verdwaalde in het licht van het ondergaan en de opkomende maan spiegelde zich in het rimpelend kleed en een nevel omhulde een blanke zwaan onzichtbaar in de nacht streelt een sluier verborgen schoonheid en verbeeldingskracht…

Zijn gedachten laten hem niet los niet voordat zijn werk volbracht is Zijn gevoelens uitgedrukt, beschreven hanteert zijn gereedschap zonder aarzeling Minuten, uren, dagen achtereen gaat hij door, als in een roes Niets kan hem ervan weerhouden totdat hij zijn stempel heeft gedrukt De perfectie, de schoonheid wanneer zijn creatie…

kom in mijn armen, blijf en reis met me mee, drijf op onze golven en verdwaal in mij, in ons verhaal geschreven in beider poëzie hoor, beleef en proef de klanken van onze melodie die vurig resoneren en in onze overgave exploderen laat de wereld nu maar verder gaan wij blijven hier in ons bestaan…

Een gelukkige vrouw vertelde trots aan een vriendin mijn huwelijk gaat zo en we hebben nog steeds zin met mijn lieve schat nog nooit ruzie gehad en we gaan nu alweer de tweede week in…

Een kaars licht op vonkt hoop in donkere kamers die zwijgend vertranen Een kaars licht op schenkt opnieuw vertrouwen in sombere tijden dragend Een kaars licht op evenals de glimlach die opnieuw ontwaakt…

ik zie ze drijven met de wind mee hoog boven als schaapjes gedwee om dan ineens in het niets te verdwijnen alleen het blauw achterlatend kijk ik tot ze weer verschijnen…

Voetstappen stempelen beelden in de vormende aarde tussen buigende takken wentelt zilver sterrenlicht in fonkelende ogen Melodieuze echo’s wervelen in nachtelijk leven als een rivier en tijd stroomt rustig kabbelend voorbij Overspoeld door gevangen genot licht als een veertje door het tijdloze gegeven moment uitkijkend, verlangend…

In de omhelzing van de natuur In de kleuren van de zonsondergang wanneer ik door het gras naar de horizon kijk met de aarde voelbaar onder mij met de getijden en de kringlopen van de natuur luisterend, wakker glanst mijn levensgeest in de schoonheid en heiligheid van alle leven…

De sporen in de palm van mijn hand tekenen de tijd van zijn geweest De lijnen en de groeven van doortrokken emoties vervagen in het beeld van zijn geweest De getijden van mijn leven gegraveerd in de palm van mijn hand tonen verleden en heden van zijn geweest…

Een zilte wind streelt haren in vergezicht Het zand knispert tussen schelpen in fel zonlicht Een schaduw slentert warmte geniet in druppels zweet Wolken waaien blauwe lucht hemelsbreed Spiegelend water door koppen wit verslonden En ik droom mee in het moment verbonden…

geurend drijf ik in kringen rond open mijn bloemrijk gezicht straal aan de oppervlakte van mijn wezen voel en proef het leven in veelkleurig licht adem oeverloos zonder zorgen als mijn bloemen sluiten kijk ik alweer vooruit naar morgen…

ik schaduw droevig langs bergen alleen sluimer in de mist dwaal rond mijn geheimen dragend gewond, mijn hartzeer zwaar als steen nachtwolken varen van de hemel heen waar het enkel stil is mijn ziel vliegt uit waadt in eenzaamheid door een wolkenmeer verslonden versmolten in het blauw weent de aarde mij in herinnering…

ik knikker met klinkers stuiter ze aan top ze rollen in klanken springen hoog op vallen in zakjes, gevuld met klinkend geluid stromen in overvloed van noord naar zuid spreken in woorden verzinnen een taal klink en klank klare zonder omhaal…

Het zijn de kleine dingen die soms binnendringen voor een helder zicht Het zijn de simpele gebaren die behoeden voor gevaren Het geweten verlicht Het is het opgroeiend leren wat de revue laat passeren naar dat gedenkwaardig moment Het is het nemen van stappen en opvangen van klappen In het geheugen geprent Het zijn de grote tegenslagen…

Ik zie de schoonheid van een bloem in kleuren verhaalt het zich levenslang mijn blikveld glijdt voorbij aan gedachten lang geleden ongerept gevrijwaarde natuur ongestoord in harmonie door eeuwen hoelang nog voordat een grijze stroming de bloem verwelkt…

In schrijver’s toewijding vol bewondering geschreven woorden van eenvoud, hoop, leven, liefde, schoonheid, stilte troost, vrede, vreugde, vriendschap, wijsheid bestemd voor luisterende ogen gebundeld in een sprekend gedicht…

een zachte stroming vervoert mij in haar golf ze neemt me mee in kolken schuim haar wereld stroomt mij over ontvoert mij machteloos ik laat mij gaan verpoos in haar in haar zilte armen verdrink ik onze liefde…