Veel denkwerk werd besteed aan
auto's, kleding en de fietsen
de straatlantaarns en bomen op het plein
zelfs de deurknop van uw huis, werd niet vergeten.
Het pakje soep met dit of dat
de letters en de kleuren
formaat en smaak er werd voor u
gedacht, alleen nog even consumeren.
Een hebbeding, geen noodzaak toch
gekocht of in de brievenbus…
Hoor je de stilte ná de storm
de eerste vlaag
die slechts wat stof heeft op doen waaien
maar gaandeweg de takken boog
en bladeren ranselde tot hun val.
Het water heeft doen golven
een boot dichtbij heeft losgewrikt
en pannen van het dak gelicht
om even mee te spelen
de boom die onder luid gekraak zo even werd geveld.
De golven verder…
Het strand ligt er verlaten bij, alleen
een hondje snuffelt hier en daar.
Een vogel vliegt nog argeloos, op
de laatste adem van het jaar.
Ik zoek naar woorden in de zee
maar 't zand verdraagt mijn voetstap niet.
De vloedlijn wordt alsmaar verlegd
en 't strand blijft spiegelend geveegd.
Wat bracht de zee wat nam de tijd
te worden tot…
Ik heb een grens getrokken
niet met kalk of prikkeldraad.
Maar met goede woorden
die zorgvuldig zijn gekozen.
Het is naar oud model en goede raad
tot hiertoe en niet verder.
Deze boodschap is zo helder
dat het ieders zintuig raakt.
Als je loslaat trek je grenzen
voor 't welzijn van je groot domein.
Dan komen vrede woorden weer tot leven…
Oude dichters die gaan dood
jonge dichters kunnen sterven.
Blijvend is hun leesbaar brood
goed voor u en ook de erven.
Ja, wij dichters putten uit een eigen bron
zonder heffing of belasting.
In Den Haag staan dromen lozen klaar
ons, ook dat nog, op te kunnen leggen.
De Moraal:
Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…
Het nieuwe licht
de blauwe krachten
breken de laatste uren van de nacht.
De silhouetten
van een creatief proces
dragen al besef van schoonheid.
De stilte
zingt 't nieuw begin
van vergezichten en 't hoog gevoel.
De rust
van deze nacht
was welkom als de dageraad.
Te bouwen
aan gedachtengoed daarvoor is
het nieuwe licht gegeven.…
Vandaag schrijf ik een liedje
het gaat niet over mij.
Ik rijg wat kleurenkraaltjes
die passend zijn voor mei.
Wie 't leest die mag ze houden
en doe het maar terstond.
Want voor je 't weet, zo gaat het
vallen kraaltjes op de grond.…
Toen de wind opstak
niet eens zo'n sterke
die de warmte van het vlakke land verdreef
werd de deken van beschutting
en het aangenaam vertoeven
in oneindig diep gedeeld.
Kant of wal, wat kan het bieden
naakt en met tranen overdekt
die rolden van het klein talud
om zich te voegen bij het water
en het sterk doorbuigend riet.
Wie kent niet…
346
Bezig met laden