Alle inzendingen van Evert de Boer

Even is het stil als wij horen van een kind dat geboren in een stal, wereldwijd verraste met nog nooit gehoorde woorden, ook het nieuwe jaar breekt weldra aan in de dagen die gaan komen stijgt de zon tot in haar hoogste baan, om weer te keren naar de vaste plaatsen. Mijn wens is: moge het zo zijn, dat alle dagen in dit jaar te gaan als…

De liedjes van het bedelfeest met zelf gemaakte lichtjes verwachting vol, wat wordt gegeven? Bedroefd zijn kind en kraai met hun Sint Maarten thuis gebleven. Ook Sinterklaas, met knechtjes Piet die werden niet ontzien Corona gooide niet alleen het roet in 't eten maar ook de kleur van Piet mocht niet gezien! De supermarkt die kwam als…

Bloeiende tulpen De oog strelende kleuren Thuis in vaas of tuin…

Wat hoor je als het stil is, hoor je dan het kloppen van je hart je ademhaling in en uit, in en uit je krabt aan je hoofd en denkt, dat geeft ook geluid, een beweging van je voet, je hoort het ritselingen van een kledingstuk, ja ook dat. Plots rinkelt een fietsbel op verwijtende toon een deur slaat dicht voetstappen bij de buren op straat…

Het eerste licht is aan de kim verschenen de rust van deze nacht, het heeft mij wel gedaan en weldra siert het zonnelicht een nieuwe dag waarop wij ons verheugden van samen zijn en op de wolken staan tot de avond valt en stilte van de nacht ons weer omsluit, waarin wij dromend rusten totdat het licht weer aan de kim ontluikt.…

Toen wij onder 't geluid van een sterke stormvlaag los kwamen van de aarde en boven het wolkendek een onzichtbare weg volgden naar onze bestemming, waren wij gelijk aan weerloos zwevende bladeren die zich overgaven aan de bekwaamheid van de bemanning en het vernuft van de techniek. Ver beneden ons ontwaarden wij glimpjes licht van bewoning…

Blad in de winter rijp voor bezinning en sier begroet het voorjaar.…

Het nieuwe jaar werd knallend ons gemeld met glazen tot de rand gevuld en hoog geheven in stilte loopt de polder vol met 't nieuwe leven het eerste schaap met lam, in het ontdooide veld. Dit landschap onder torenhoge luchten ik wil die grootsheid jaarlijks ondergaan en raak door rust en ruimte aangedaan mijn ik gevoel verkleint en staak mijn…

De dagen lengen vol aandacht luisteren wij klinkt het lente lied?…

Het lage land waar slib en zand tezamen komen met wind bij eb en vloed, dat speels een zandhoop met wat gras verrijzen doet, verheft zich als een ereplaats waar vogels rusten mogen. De zee die gaarne neemt, knijpt soms een oogje toe door schitteringen op het eigen water en kent de rust waarin het pril ontstond, alsook de vraag, wat zal er blijven…

Traag stroomt het water deze zomermorgen droogte hogerop heeft de rivier zijn kracht ontnomen en zoekt in het ondiepe, resten van verloren krachten. Laag vliegt een zwaluw over 't water wat duidt op regen een vis met lef, hapt naar de zelfde prooi wie zal het zijn die nipt de smaak van 't vliegje miste? Nu scherper aangevlogen over het rimpelloze…

Het landschap voor mij hulde zich in tinten grijsgroen-blauw met zilverlicht zover het oog maar zag en ook dichtbij was geen verloop van kleuren en zag het aan met innerlijke rust toen zijdelings een vrouw plots stond ze sprak geen woord, maar wist het is de dood haar arm al om mij heen geslagen en voelde toen haar hand die op mijn schouder…

De velden zijn droog een regenboog buigt alleen voor hemels water.…

Tot in lengte van dagen klinkt een lied zonder woorden als tongen versmelten beweging gehinderd denken bemoeilijkt het onnavolgbare komt zoeken naar ruimte vragen die blijven sprakeloos omzien roepstem die wenkt uit glazenhuizen. Loze blikken gewisseld de stille wensen het blind verlangen naar wat was verloren geen zekerheid gekregen…

Alom zwaarwegend was de dag verlopen en verlangde naar zijn bed en huis even kwam het in hem op, om toch te blijven laat en ook alleen op vreemde wegen. De motor vol van eigenkracht gaf zelfvertrouwen het licht bescheen 't donker ver vooruit de bochten goed genomen, plots viel regen en bezwoer; ik houd de lome ogen open, wis het voorruit,…

Winterkou brengt ijs Schaatsen uit het vet gehaald Holland op z'n mooist…

Het strand ligt er verlaten bij, alleen een hondje snuffelt hier en daar. Een vogel vliegt nog argeloos, op de laatste adem van het jaar. Ik zoek naar woorden in de zee maar 't zand verdraagt mijn voetstap niet. De vloedlijn wordt alsmaar verlegd en 't strand blijft spiegelend geveegd. Wat bracht de zee wat nam de tijd te worden tot…

Het land achter de bergen is nog gelijk aan hoe de natuur het eens heeft geschreven en kreeg een naam uit eigen overmaat geënt op stilte en de dood. Zonnehitte gaf de regen nauwelijks een kans wind blies zand verrassend hoog, tot duinen. Nu klinkt de roep: laat dit landschap blijven! droog en weerbarstig, met een enkel dier, die tussen dor…

Tussen oude en de nieuwe titels die verstrijken door de tijd komen regelmatig de klassieke vragen is er elders ook een vorm van leven en wat is de zin van ons bestaan. Jeugd kan ongeremde vragen stellen over lettertekens op papier menen dat de diepte van ons denken met technieken sneller voortgang maakt. Zetten als vanouds ook letters,…

Het oude jaar heeft iedereen geraakt voor groot en klein werd alles anders en wereldwijd valt nog een traan. Daarom de wens dat in het Nieuwe Jaar Corona wordt verslagen. Voor u heb ik een aantal letters toegevoegd en schrijf daarmee naar hartenlust uw wensen en uw dromen ga met wat u zelf geschreven heeft, voor 't mooiste wat het nieuwe…

Eerst op rij en hand in hand, de ijsvloer gammel lopen dan alleen op schotsen oversteken droogvoets naar de overkant en ook terug lenig ligt gewicht en jong van jaren. Je was een held, zo werd gezegd een medaille, niet van node het was de groep die sprak, dus "waar en wet" makkers van het eerste uur, door avontuur verbonden. Maar vader…

Een zachte wind waait de hof ruist, vol van luister woorden als lichtjes.…

Vanaf de aanplant was er blad van 't grootste tot de allerkleinste onopgemerkt bleef het, in ieder jaar. Naar stam en takken ging de aandacht uit dragers van schaduw in de zomer een koele plek voor rust, of bij avond, feest te vieren. Mensen, van jong tot oud somtijds groot en sterk, de boom hij zag ze, gaan en komen. Seizoenen daarentegen…

Zwart-wit roodbont groen dagelijks het levensmelk is een dankwoord waard.…

Ik las wat hen genas en leidde tot een beter leven. Maar gij zijt zo verweesd de ganse dag neemt media u listig onderhanden. Verdroomd in lange lege lanen aanvaardend deze kluistering en kent hiertegen geen bezwaren...?…

Mijn vrouw en ook de tuin krijgen wat zij verdienen mijn dagelijkse luim. Als regen valt voorkom ik overmaat bij warmte breng ik koelte les hun dorst, verzorg hun zonnepijn. Beiden doen graag iets liefs terug wat dat behelst, is nog geheim misschien vertrouw ik het u toe, maar doe het, vele strofen later... U leest en denkt, zie ik…

Het dagelijks licht een feestmaal voor ons allen maar eerst is het nacht.…

De droogte duurde lang dit jaar en wekte verbazing dat er nog planten waren die kennelijk genoeg hadden aan 't weinige water dat nog was, of moeite deden dit te vinden in diepere lagen waarin nog veel verscholen ligt. Anders is dat met gras, het schreeuwt als een verwend kind om water en meststoffen. Voordat je het weet verschiet de kleur…

Voordat de avond valt en de nacht genaakt spreidt zich het hemelsblauwe uur tot rust en wederkeer. En wederkeren doet het licht voorafgaand blauw als morgenlicht waarin de vogels zingen; prijst deze nieuwe dag voor ieder is het licht ontstoken tot dat de avond valt.…

Ik heb een grens getrokken niet met kalk of prikkeldraad. Maar met goede woorden die zorgvuldig zijn gekozen. Het is naar oud model en goede raad tot hiertoe en niet verder. Deze boodschap is zo helder dat het ieders zintuig raakt. Als je loslaat trek je grenzen voor 't welzijn van je groot domein. Dan komen vrede woorden weer tot leven…