Alle inzendingen van Francien Ossel-Buiter

Flauw Septemberlicht Schijnt op vermoeide bomen Treft het bronzend blad…

Web in ochtenddauw Schitterende juwelen Geweven schoonheid…

Liggend in het hoge gras Mijn blik naar de wolken Zie ik op het laatst pas Wat het gaat vertolken Figuren drijven voorbij In een sereen gebeuren Ik voel de rust in mij En snuif de buitengeuren En hier waar ik alleen ben Heb ik een gesprek met jou Hoe ik door deze wereld ren En hoeveel ik nog van je hou…

Bordurende over het leven zal ik in gouden draden van een schitterend verleden voor de doffe glans van heden uit het weefgetouw diep in mij een kleed van verzoening weven…

Gedachten op papier geschreven woorden vluchtend in een gedicht gearmd met de weemoed genietend van de letters die in stilte verwoorden wat de ziel blootlegt…

Mijn gedachten leg ik aan banden stilzwijgend wil ik mezelf zijn Schepen achter mij verbranden God wat doet dit………..pijn…

De gure herfstwind kleurt wangen als sterappels rood en verfrissend…

Vulkaan uitbarsting lavastroom ontvlucht de schoot van moeder natuur…

Bladeren vallen van de bomen door de wind beroerd ze vormen een zacht tapijt als ze uiteindelijk zijn gevloerd…

Een leven met jou als een veldboeket bloemen gebonden maar vrij…

Treurende druppels tegen het slaapkamerraam de natuur weent zacht…

De bleke nevels omhullen de waterlijn grijsgrauw ademend…

Schoonheid zit van binnen niet aan de mooie buitenkant zuiverheid kunnen beminnen wat is wel of niet relevant Schoonheid zit van binnen je moet leren hoe dat voelt eerst openstaan om te beginnen niet twijfelen met wat je bedoelt Schoonheid zit van binnen houd dit niet langer gevangen in zelfvertrouwen winnen en toegeven aan verlangen…

Leer je psalmen en gezangen werd als kind tegen me gezegd want alleen de liefde voor God is eerlijk rein zuiver en oprecht Leer van zowel het oude als het nieuwe testament zodat dit een houvast geeft als je wel eens eenzaam bent Veel heb ik moeten leren als kind met wijsheid overspoeld nog vaker heb ik getwijfeld wat God en de kerk…

Leven als een nachtvlinder In de morgen pas naar bed Voor de afspraak weer te laat Had de wekker niet gezet Leven als een nachtvlinder De avond gevuld met rust Genietend van de stilte Drukte van overdag gesust Leven als een nachtvlinder Het dichten gaat zo fijn Woorden dansen voorbij Ik zet ze op een rechte lijn…

Zijn hoofdkussen was het laatste dat zo heerlijk naar hem rook Ik hield het stevig vast als ik 's avonds mijn bed in dook…

Een hardloper uit het mooie Assen liet iedereen met zijn snelle tijd verrassen na de finish liep hij door in draf dat vonden de mensen toch wel maf maar hij moest dan ook zó nodig plassen…

Een avondwandeling door het bos vogelgeluiden verbreken de stilte voetstappen gedempt door het mos trillend van emoties en kilte…

Jouw naam in mijn adem op het kille vensterglas jouw naam leeft voort niet meer uit te wissen…

Hoe betrekkelijk is ons leven We krijgen het even te leen Toch blijven we maar streven En haasten ons overal heen We zullen pas echt afremmen Aan het eind van ons bestaan Ons leven daarop afstemmen Zodat we zo door kunnen gaan En als een leven dan gestopt is Niet langer meer in bruikleen Voelen we langzaam het gemis En streven we nergens…

Woorden spelend laten rijmen Rijmen op het ritme van een dans Dansend naar de volgende regel Regels op weg naar een balans Balancerend steeds afgewogen Gewogen op een wijds bereik Bereiken de juiste mensen Mensen, door woorden rijk…

Samen met mijn zus en de vriendinnen woensdagsmiddags lekker naar onze plek we verzonnen gekke en leuke dingen het was onze eigen en vertrouwde stek We maakten kroontjes van klaverbloemen om beurten waren we de koningin het koren werd plat door onze schoenen er kwamen spannende gangetjes in. Knolletjes werden uit het veld getrokken aan…

Slechts de wind ruist zacht ik omarm je in stilte……… zo’n heerlijke nacht In gedachten zonder pijn grenzeloos genieten……… van verliefd samenzijn Mijn herinnering,onze tijd blijven van mij……………. die raak ik nooit kwijt…

Ik huil jou tranen voel je diepe pijn kan jou niet helpen om gelukkig te zijn Deze onmacht,is me volkomen vreemd hoop dat je me dit niet kwalijk neemt Kon ik je helpen had ik het gedaan neem even afstand een laatste traan…

In een verlangen naar geborgenheid gevangen in het net van onzekerheid In een omarming van genegenheid benauwde het gevoel van eenzaamheid…

Wij zussen hebben altijd een workshop zo noemen we het voorlopig maar Pasen Pinksteren Kerst noem maar op we zijn dan weer gezellig bij elkaar We maken dan vier mooie bloemstukken voor vijf innig geliefde mensen hiermee willen we de pijn onderdrukken ik kan geen liever zussen wensen Al zijn we samen door een hel gegaan zoveel verloren in…

Ik zag een prachtige blauwe vlinder hij kwam net van het bloemenfeest fladderde warrig van hier naar ginder zou hij wellicht dronken zijn geweest…

Mam, de laatste dagen Heb ik veel aan je gedacht Je had het niet gemakkelijk Van het leven meer verwacht Ondanks ons groot gezin Was je wereld erg klein Vooral over je gevoelens Kon je terughoudend zijn We hadden zo graag Een goed gesprek gehad Of had eens geprobeerd Te zeggen,ik hou van je schat Zeven kinderen altijd druk Met wat…

Door de mens gekapt miljoenen bomen vermoord bloedend Regenwoud…

Liefde is het vuur van ons leven Het geeft warmte en genegenheid In vertrouwen aan elkaar overgeven Genietend van elkaars aanwezigheid Liefde is het vuur van ons leven Zomaar in een lach van een kind Een gedicht aan je geliefde geven Of als je elkaar heel innig bemint Liefde is het vuur van ons leven Voorkom dat het wordt gedoofd…