Alle inzendingen van Francien

Met lichte tred – loop ik door gesproken zinnen een nevel van zacht gesluierde woorden daalt - als een voile over mijn gedachten waar beelden vervagen voel ik een streling aangenaam - zijdezacht vleugels van liefde door de wind gedragen beroeren mijn hart…

Met gesloten ogen – kijk ik naar de kilte van de grond zo herkenbaar voelt de aarde ik besef nu dat ik al bestond…

Een gebroken man zit op de harde kerkbank dit keer helemaal vooraan zijn kinderen zitten onwennig en beduusd trillend tegen hem aan zoute tranen stromen verdriet en onbegrip …. waarom… zo jong nog …verdomme het doet pijn voorbij dit jonge leven alleen nog haar liefde zal altijd in hun gedachten zijn ik zie de blik in hun ogen…

morgenstond ....ochtendzon een bootje dwalend op de golven en de wind... steeds zoekend.. naar jou.. naar jou mijn kind.…

In de kikkerpoel wordt de liefde bedreven op een groen blaadje…

Mijn plekje aan de Dommel bankje tussen wuivend riet heerlijk om bij weg te dromen terwijl ik van de natuur geniet waar ik alles op een rijtje zet om de juiste balans te creëren voor als het leven weer druk is kan ik hier de rust combineren iedere week is alles anders voorjaar schildert alle kleuren de natuur maakt kinderlijk blij ik…

Jouw laatste woorden ademen nog rustig door in een lucht van taal…

de zonnestralen hebben me teder geraakt ik kleurde ervan…

de witte sneeuwbal met haar blozende wangen laat een hart smelten…

fietsend over de dijken mijn dag kan niet meer stuk met een blik over de polders voor mij het ultieme geluk sloten glinsteren in de zon zwanen zitten op hun nest een reiger staat op de loer windmolens doen hun best prachtige oude polderhuisjes met hortensia’s naast de deur de boomgaard met laagstam verspreidt een heerlijke geur een…

rode klaprozen een bloeiende explosie vurig verlangen…

schuimende golven windstoten beuken de zee onder de gordel…

zing maar nachtegaal laat het bos meegenieten van je repertoire…

de petunia’s genieten in hun mandje van de voorjaarszon…

een lenig meesje hangt snoepend aan een vetbol ondersteboven…

tere krokusjes aan de voet van de plataan kleurig gezelschap…

over de velden liggen grijs grauwe sluiers luchtig gedrapeerd…

de naakte bomen staan te wachten in de kou op nieuwe kleren…

Gedragen door de wind mijn lief door de wind gedragen Oneindig ver nooit verdwaald in herinneringen rustend rustend Gedragen door de wind mijn lief door de wind gedragen Onder de maan over golven van de zee voorbij de goudkleurige zon zwevend zwevend Gedragen door de wind te licht om te blijven met een glimlach fluister ik…

prachtige druifjes liggen blauw in een mandje dronken van geluk…

treurende wilgen dragen een hoedje van sneeuw bovenop hun knot…

in een winterjas liggen katjes te slapen bovenop een tak…

sporen in de sneeuw verborgen aanwezigheid afdruk van leven…

waterval van woorden overstromen gedachten als ik met je praat in eenzame nachten zoveel te vertellen struikelend over zinnen omarming van de nacht waar ik wil beminnen intense herinneringen zo waardevol en warm beroer de lege plek heel even met mijn arm…

Gewichtloos zweef ik Alweer een jaartje ouder Op vleugels van tijd…

kurken die knallen gillende keukenmeiden dronkaards die lallen helaas niet te vermijden gelukkig is het zo voorbij niet geheel zonder spijt maar voor de kat van mij is dit een vreselijke tijd normaal toch geen mietje de stoerste van de straat maar hij beeft als een rietje als er weer een knal afgaat…

Dwarrelende sneeuw Bedekt de koude aarde In maagdelijk wit…

De aanloop naar Kerstmis zal nooit meer het zelfde zijn Destijds een sprong in het duister met onderzoeken en veel pijn Overgeleverd en reddeloos vechtend boven willen komen In een onbewaakt moment een abrupt einde aan onze dromen Kerstmis in een kille witte ruimte daar raakte we elkaar reeds kwijt de dood werd zacht aangekondigd slechts…

Ik loop zonder vooruit te komen Ik roei zonder water Ik fiets kilometers naar nergens Ik step mijn longen uit het lijf Ik zweet en puf me suf Ik vraag me af “ misschien een pondje” Ik zie de wijzer van de waarheid Ik denk volgende week blijf ik thuis…

Dan breekt de hemel open Door alle donkere lagen Het zonlicht werpt zijn stralen Op deze grijze sombere dagen.…