Alle inzendingen van HANS UDING

Tussen zon en maan ging de aarde staan de aarde vol leven de zon vol van geven de maan vol, maar héél even zoals nu de zon de aarde beschijnt lijkt de maan heel anders naar ´t schijnt hemellichamen zo tezamen zijn in het heelal niet te ramen dag en nacht zijn bepaald eerst de aarde bestraalt de zon gaat dan onder de maan, we kunnen niet…

Sluit je ogen en ontspan herhaal je naam wel 30 keer denk met gesloten ogen intens na je voeten plat op de grond gezet sluit alle gedachten uit, wees wijs dit is de aanvang van jouw reis gebonden aan een gouden draad zodat je in de juiste richting gaat vlieg jij naar de bron van energie je bent door heel veel licht omstraalt nu ben je in een…

Nu zal ik voor eeuwig bij je zijn jij bent mijn wel en wee jij bent de zorg met lief gezicht ik ben de man in jouw gedicht ik vrees de aanblik nu niet meer ik verdring mijn angst en pijn ik wil voor eeuwig bij je zijn dan voel ik mij pas fijn en zo ging het voort en door overal vond ik gehoor een wonderlijke nederigheid verhevenheid in…

Het doolhof met 12 omlopen in het hart kom ik met open ogen met mijn rode rozen in mijn hand door intense liefde overmand ik ben vergeten de terugweg te bepalen dat had gekund aan een snoer met kralen ik leefde jaren in een sluimerstaat waarin de ware liefde je ontgaat door de inspanning stel ik mij open er is een waarheid, die ik niet…

De zorgvuldigheid ligt in de met zorg vervulde eeuwigheid waarin de onrust tot rust de zorg berusting zal worden in het waardevolle even dat het leven vertegenwoordigt in de aanwezigheid van de naaste die het begrip heeft, dat nodig is om het leven te vervolmaken zo huldig met de bloemen des velds neurie de hemelliederen die door hun…

Opeens stond hij achter mij irriteerde mij direct ik voelde, dat er iets niet klopte toen vroeg hij ook nog om geld en smeekte: "help mij" ik hoorde mijn smoes en walgde van onvermogen waarom reageer ik nu zo! want het volgende "misschien" was al weer in me opgekomen met een euro had ik mijn rust gekocht toch heeft dit voorval mij…

Fijn, dat ik even bij u boven mag zijn neen, niet om nu al voorgoed te blijven ik wil graag weten wat u ziet als u naar de aarde kijkt ik kan me er geen enkele voorstelling van maken ik kon bedenken, dat alles heel erg klein zou zijn maar zo miniem heb ik zeker nooit gedacht hoe kan u in Godsnaam aan iedereen aandacht schenken het is een rollende…

De hemel kleurt zich grauw de vogelvlucht is nu in trek de wind blaast voort sneeuw, ijzel, koude front de zwanen aan het firmament spreken hun eigen taal de seinen vliegen heen en weer de sterksten zijn op kop de vissen en het waterdier de zuurstof door het wak de maanden duisternis de traagheid door de kou de mensen en de wintersport…

Naargeestigheid zegt naar van geest toch is geestig niet naar waarom zou een nare geest niet geestig kunnen zijn geheid!…

Door de golven heen zie ik witte kruizen glanzend weerspiegelen zij vertellen van ontelbaren die het leven lieten de geest gaven om te stijgen naar de lichten, die hen lokken ze zullen worden omsloten met de nooit aflaatbare warmte energie, die alle kwaad heeft afgelegd, waardoor de kracht en schoonheid boventoon gaan voeren de aangekomenen…

De weg, die we samen moeten gaan plekjes waar we stil blijven staan blijkt onze uitgestippelde levensweg géén routebeschrijving, géén overleg wij zijn het niet, die de reis bepaalden wel, dat we soms veel tol betaalden ontmoetingen waren er altijd veel ze hielden onze verwachtingen in het gareel met niet iedereen kan je lang blijven praten…

Jij bent de blikopener voor de ongeopende blik jij als eerste doorzag het zien twee strelende handen hebben er tien jouw voelsprieten aan je armen willen mij stevig omarmen ook met veel liefde verwarmen verkreukel mij niet heb erbarmen…

Je bent lichtjaren weg, uit het zicht jouw eeuwigheid is in het zonnelicht je vertelt mij fluisterend verhalen door jouw stem laat ik mij stralen je spreekt van een onbekende wereld zo mooi zo teer steeds herhaal je één woord, iedere keer weer je schildert in kleuren jouw wijsheid van het leven het is veel meer dan een aards mens mij kan geven…

Nu je eindelijk jezelf binnenstebuiten hebt gekeerd het harde levensleerproces heeft je dat geleerd is mijn liefde voor jou nog meer gegroeid jouw ontwikkeling heeft me mateloos geboeid ik zie voor ons een toekomst met elan zoals alleen mijn lief verzorgen kan…

Gelukkig zijn is een soort verslaving van het dal naar heel hoog altijd méér en méér in onze beschaving stilte is van belang, niet een gespannen boog talenten waarmaken op ieder gebied onze graaicultuur of soms niet uit de zakken van anderen ach, de moderne mens moet meanderen hechting wordt nu een probleem hun buitenkant toont dat extreem…

Wat is het werkwoord voor liefde? is het misschien houden van of is het gevoel voor iemand hebben of is het iemand heel erg waarderen is het een bepaald trillingsgetal een chemische reactie een zekere mate van begeren een aanvulling in het leven zou je kunnen leren lief te hebben waarom is het net die ene en niet die andere wat is het…

Mijn tranen zijn opgedroogd jaren heb ik om je gehuild de brieven schreef ik op dik papier dat moet je hebben gevoeld waarom kreeg ik géén antwoord vroeg ik teveel van je wilde je me voor goed vergeten waarom wilde je niets meer van me weten of kwamen mijn brieven niet bij je aan stuurde mijn verlangen ze naar het verkeerde adres of verdiende…

Een mens heeft negen poorten eindeloos veel ramen, vele soorten krijgt invloeden van buitenaf hij krijgt terug, wat hij eens gaf hoe mooier men van binnen is de reacties uit de wereld zijn niet mis het bewustzijn komt van binnen uit het leerproces is heel erg zwaar denk goed na, het keerpunt is reeds daar dat je niet weer op moeilijkheden…

Het zijn de gouden muren van jouw hart het zijn de spelonken in jouw denken, waaraan ik géén aandacht meer wil schenken de creatie van jouw eigen leven heeft je vrijheid en verwachting gegeven van jongs af aan wist je je eigen weg te gaan wij dachten en wisten laat haar maar begaan toch is er een keerpunt gekomen waarvan wij nooit konden…

Ik heb me opgesloten onder een glazen stolp alles kan ik zien, niets kan ik horen ineens hoor ik nergens meer bij men kan mij zien zo heel alleen toch ben ik niet eenzaam, ook niet verlaten volledig afgeschermd van het bewuste leven intimiderend klein is mijn wereld geworden ik mis geluiden, gesprekken, aanrakingen aan zuurstof geen gebrek…

Vreemd om daarover te dichten je zou denken, dat gebeurt iedere dag nou nee dus, dat is niet zo je moet je aandacht erop richten wat verwacht ik van mijn medemens wat is eigenlijk mijn diepste wens zou hij/zij in mijn omgeving leven moet ik hem/haar eerst aandacht geven of komt hij/zij vanzelf op mijn pad heb ik misschien al contact gehad…

Van prachtig kristal en goed zwaar, glashelder hij houdt de brieven vast samen geperst op elkaar de zinnen en woorden versmelten worden en zijn één geheel geschriften aan elkaar gekoppeld veel gevoelens vastgelegd lange tijd bijééngehouden inzichten kunnen zich toch wijzigen, zodat er toch geluk kan ontstaan het was een mooie warme zomeravond…

Ben al jaren op zoek naar zo´n plek ik zoek rust, mijn favoriete stek misschien tussen de sterren en de maan ik zou er direct heen willen gaan het aardse, dat te stevig aan mij hangt wat heb ik al vaak naar serene rust verlangd dit maakt de noodzaak super urgent ik voel, dit wordt het ultieme moment door jaren veranderen ideeën en gedachten…

Het was altijd barbertje moet hangen het is nu in het vervolg geworden Brammetje moet aan de hoogste galg, weet u, dat ik hiervan walg en dat natuurlijk levenslang deze attitude maakt me heel erg bang wat is er toch aan de hand in het métier? er doen zoveel confrères aan mee het is toch niet normaal om elkaar te bestrijden en geen enkele…

Moeder, ik hoop, dat je me hoort ik mis je nu al heel veel jaren en heb naar de blauwe lucht staan staren ergens daar, daar moet je zijn, heel ongestoord hoe kwam het toch dat ik jong niet nadacht dat jij je taak zo goed volbracht er altijd zijn en mee te leven het was voor jou, alleen maar geven ik heb je vaak niet goed begrepen of wilde…

Géén ruimte in mijn hoofd, ik oog toch normaal ik weet het begin niet te vinden, het is weg weet niet meer waar ik de dingen leg mijn verstand is zoek, is aan de haal mijn echte ik is verdwenen, waar zou het toch zijn ik wil het weer terug, het doet mij zo pijn, toen kreeg ik visite van een lieve vriendin kreeg hoop en zag in het leven weer…

Het zijn de emoties, die zwaar wegen strekken uiteindelijk de mens tot zegen zou lijden onvermijdelijk zijn? zou er niets nieuws ontstaan zonder pijn? dus kan je alleen maar winnen door met verliezen te beginnen als je pijn, boosheis, verlies doorstaat zal je zien, dat alles veel beter gaat dus niet ondanks de pijn, maar dankzij de pijn…

Lange tijd heeft ze er over gedaan zij kon er niet over praten vertellen kon ze het zeker niet eerst moest ze het zelf verwerken na haar eerste chemokuur was ze zo ziek, dat ze niet meer verder wilde zij wees zichzelf op haar verantwoordelijkheden haar kinderen, kleinkinderen en haar man zij hadden niets gemerkt, daardoor drukten de feiten…

Mijn taalgevoel sloeg even uit hoorde ik het goed of las ik het fout hoe kom je er bij, om dat te gaan doen uiting geven op deze manier dat zet je dus eigenlijk niet op papier maar om het wel ten gehore te brengen voor een groot publiek met veel geluid dat is iets dat heel gevoelig zal liggen door de één goed en de ander slecht ontvangen…

Je EGO laten sterven ophouden met een rol te spelen maskers laten vallen verbeelding laten varen de prietpraat uitbannen gewoon jezelf kunnen zijn je afvragen waar dat zou kunnen je plek nu helemaal niet meer kunnen vinden in niets je nog thuis en veilig voelen je terugtrekken naar je binnenste IK nu begrijpen, dat je er alléén voor staat…