Alle inzendingen van HANS UDING

De uitgestoken hand werd niet gezien liefderijke woorden werden niet gehoord kleine goede bedoelingen werden niet begrepen aanwijzingen in de goede richting niet opgevolgd je zou toch denken in nood worden ogen geopend oren gaan veel beter horen gevoelens worden steeds sensitiever overal wordt dieper over nagedacht nee, niets van dat alles…

Speel jij ook wel eens met gedachten vrij spel geef ik ze soms waar komen ze op uit dat is steeds de vraag soms ben ik vrolijk en blij zeker met jou aan mijn zij dan verheug ik me over alles ik voel me opgetild en vrij soms ben ik somber en droevig dan doet alles me pijn ik kan die spiraal niet verdagen ik ben van de kaart en voel me…

Het marmer is groen uitgeslagen aangetast door jaren gebrek aan onderhoud je liet je gevoelens los verzonk in zelfmedelijden kwam in een neergaande spiraal, die je rechtstreeks bracht daar waar geen toekomst is toch hield je van me ik weet het maar al te goed, waarom keerde het leven zich tegen je, terwijl mijn helpende hand er was…

In vroeger tijden was het precies hetzelfde liedje onbekend maakt onbemind bezint eer gij begint witte zwanen, zwarte zwanen wie heeft de sleutel van die oude grammofoon drie kleine kleutertjes hoort wie klopt daar kinderen stilte a.u.b. er gaat een dominee voorbij mijn wiegie was een stijfselkissie m'n vader is de allersterkste man…

Wij voelen ons dwergen kijkend naar de bergen heuvels van zorgen dalen vol ergernis onzekerheid op de achtergrond vergissingen in de morgenstond samen de afgrond inkijkend met een lus om onze nek angstig en bijna gek het springen is bijna aan de orde weg zijn uit en verlost zijn van alle ellende en onbegrip geen notering met stip…

Waar het lichaam heeft gelegen is het gras geplet takken zijn geknakt de plek wordt vergeten het gras zal herstellen de tragiek blijft…

Er zijn veel soorten mensen in het Latijn waren er de Homo sapiens en de Homo ludens in onze moderne tijd laten wij dit weg dus een gewone homo nu is er ook de homo seksueel ach, weet ik veel een mens is gewoon een mens dus homo is homo welke kleur je eraan geeft het blijft toch roze…

Nee, dat heb ik niet gezegd dat is niet waar dat bedoelde ik niet zo dat begrijp je verkeerd Oh, dan zal het wel zo zijn daar zeg je me wat hoe bedenk je het dat komt er van terzijde wordt er gefluisterd bepraat men het is het niet te geloven begrijpt men het niet en toch is het weer gebeurd was het heel dichtbij waren we allemaal…

Al jaren leef ik in een wereld vol fantasie een zelf geschapen werkelijkheid die aan al mijn eisen voldoet dus heb ik het toch maar goed voor elkaar men kan niet zeggen, dat ik een negatieveling ben ik ben gewoon altijd in een soort van droom verwikkeld sommigen ontwijken mij, krijgen geen contact anderen verdiepen zich in mij en reiken…

De lucht is lichtblauw met schaapjeswolken op mijn rug liggend val ik in diepe slaap de hemel opent zich een lange weg met helder licht lokt mij, de eerste stap zet ik trillend,nu zweef ik weg zie duizenden mensen ze zwaaien en roepen doorzichtige lichamen uiterlijk vol met aardse tekens ik kom nu in een bundel licht die mij doorgloeit…

Met het fijnste penseel de kleuren neergelegd ragdun, wazig de ogen toegeknepen sterk geconcentreerd afgevoerd de klanken de echo heinde ver weerkaatsend op de berg teruggekeerd om stil te staan…

In de voorraadschuur van het leven ligt de kennis uitgestald afdeling liefde is een grote trouw heeft steeds meer ruimte over vriendelijkheid beslaat slechts 2% irritatie zoekt naar schappen gevoel verhuurt zijn oppervlakte smaak doet marketing (houdt een enquête) pijn is dik tevreden toekomst smeekt om aanhang afgunst rukt nog verder…

Dit leven is de moeite waard weer overdoen is heel normaal de groei staat hier centraal soms langzaam maar met duurzaamheid ook het tegendeel komt voor op de eeuwigheid is het geen probleem geluk gaat bovenal gevoel voert steeds de boventoon de keuze is dus vrij verantwoordelijk tot aan de dood vanaf de moederschoot voor iedere daad…

Je bent er niet uit je komt er niet uit nooit zal je er uitkomen jouw leven is een opeenhoping van lief en leed van vertrouwen en inzicht verbijstering en wanhoop tederheid en vergiffenis ingeving en uiting uitstraling en ingetogenheid hartstocht en veiligheid denken en nadenken ontmoeting en nooit meer zien afstand en dichtbij…

We zijn er bijna klaar voor alle voorbereidingen getroffen de route uitgezet, alles goed berekend de kinderen mochten zelf pakken moeder doet het toch niet goed de caravan zwaar overladen vader na het werk, de grote organisator niets ziet hij over het hoofd DVD schermen beloofd is beloofd bijna is er niets meer te regelen Poekie naar…

Een weg is nooit een doel op zich een doolhof is een wangedrocht het leven is het èèn of het ander de wandeling is kort of lang maar doorgaan en het eindpunt zien is niet voor ieder weggelegd we willen wel, we doen ons best maar weten toch de route niet je kunt hier links of rechts, rechtdoor of terug de zekerheid is ongewis stel…

Door de draaideur van het leven wordt menig mensenkind gemangeld en verwrongen van jongs af aan zijn regels opgelegd hij moet, hij zal en wordt gedwongen op paden, die hij niet betreden wil aan vluchten valt niet vaak te denken de draaideur draait en mangelt voort na jaren is zijn strijd gestreden de spiegel van de dood verschijnt geschrokken…

Had ik mij maar meer in je verdiept! eerder met je bezig gehouden! direct voor je opengesteld! nu zie ik in, dat er grenzen zijn wat de bedoeling is wie kind van de rekening is maar ja, ik was met je begaan wel voor je bezig steeds op weg naar je had ik maar gedaan, wat noodzakelijk was gezegd wat ik op mijn lippen had gewoon de knoop…

Diep van binnen ligt de aanleg tot verantwoording van gedachten redeneren over brengt verlichting optreden in onstuimig voortgaan steeds weer hetzelfde vastgezet in zijn wezen brengt hij de dag naar de nacht er zal weer rust ontbreken denken over zijn leven intensief is wanordelijk terug naar het bewuste ik intreden in zijn…

Ik ontving een verjaardagskaart met hele lieve wensen van kinderen en kleinkinderen dat was het minste wat ze konden doen bezoekje brengen was te veel gevraagd nu ik zo eenzaam in mijn relaxstoel zit vliegen gedachten door mij heen dat krijg je zo, je bent alleen mijn lieve vrouw moet ik al missen twee van mijn kinderen gingen mij voor…

Zo intens eenzaam is iedereen om mij heen zo onbereikbaar leeg ik tracht te roepen mijn woorden smoren in mijn keel probeer te zien en echt te kijken een onuitsprekelijke woordenschat welt in mij op maar toch kan ik mij niet uiten besef, dat alles anders moet nu gloeit de liefde door mij heen ik zie opeens verandering nu zijn het…

Soepel glijdt zijn lichaam weg z`n handen zoeken houvast wat er deze keer niet is hij is op zichzelf aangewezen past zich onmiddellijk aan verandert van houding recht zijn rug trapt van zich af schept verandering in zijn positie de laatste strohalm werd redding in optima forma want toen werd besef geboren hij kreeg lef…

In een opwelling is het ontstaan niet gezocht in werkelijkheid was het er al maar nooit opgemerkt nu is iedereen ervan overtuigd dat reeds sinds jaren veranderingen moeten komen hier dus weer het oude refrein het is fijn dat er ouwe hoeren zijn…

Als ik me snel omkeer word ik duizelig als ik hardloop kortademig snel eet krijg ik een opgezet gevoel veel rook dan ga ik hijgen veel drink dan word ik zat veel eet dan word ik vet veel zon dan krijg ik zonnebrand veel verdien dan word ik rijk veel uitgeef, ja natuurlijk arm veel weggeef steeds gelukkiger veel krijg alsmaar inhaliger…

Frustrerend onvoorstelbaar in eenvoud zijn woorden van kinderen ook mijn gedichten zullen helpen problemen op te lossen die eigenlijk niet bestaan…

Geef mij heden nog te leven vele dagen mijn liefde te bewijzen samen kennis te vergaren om na al dit aardse te weten dat zeker niets is vergeten wat onze liefde nog beperken kan de toekomst tegemoet…

Uitgenodigd voor het feest ik was er nog nooit geweest mijn positie stond borg ach, het was mij een zorg tijdverdrijf sans rancune toneelspel als op de bühn volle receptie volle zaal weet u, dat ik er van baal…

Een boom geveld gedachteloos de takken zijn geknakt liggend, langer dan rechtop terneergeslagen in dat besef gebroken bukkend, tel ik ring na ring jaar na jaar staren mij nu aan geboorte, oorlog, dood te lezen in zijn ziel gegrift zijn lief en leed gekerfd, een hart, een pijl een schok gaat door mij heen daar staat mijn wieg…

Er is een lied ik ken de woorden niet maar het refrein zegt alles wat een lied moet zijn wat is nu dat refrein? ik zou er blij mee zijn die tekst me steeds ontschiet wist ik maar welk lied…

Het kijken vermengt zich met inzichten, straling zo intens dit uit zich in een niemandsland jouw verliefde ogen mijmeren in afwezigheid van gedachten terugkomend op jouw vraag geef ik het juiste antwoord een siddering gaat door mij heen ik was dus niet alleen met jou aan mijn zijde ging ik maar door beseffend en wetend jij bent mijn…