Alle inzendingen van Hanny

grazend door het Friese groenland lonkt groots de scheve rafeltoren van het dode Oldehoofster kerkje vol platgetreden Romeinse sporen zij begroeven daar hun doden en geheimen in de gitzwarte grond een werelds erfgoed ons gegeven opdat nieuw zich met oud verbond het Oldehoofster kerkhof met kranige happen leeggeroofd tombes en schedels…

blanke wegpiraat in vliegende vaart geflitst staat er gekleurd op…

vandaag zingt de wind een hooglied en op de golven dansen woorden die hij voor ons achterliet I.M. Hugo Claus.…

wijken van achterstand door voetveegvolk bemand langs hun verveloze deuren ontsnappen vreemde geuren in land van hoop geboren vluchtend vogelvrij verloren zonder pardon gelegitimeerd statenloos uitgeprocedeerd…

waar bomen bossen, koud en naakt met gestorven voeten in geplooide aarde daar vraak ik, oh maanloos woud vertel mij van het pad naar vergetelheid voorbij de deemster wil ik drinken uit de woordenstroom waar flarden kleven aan verschoven rotsen in opengevouwen handen ontrolt zich een zee die mijn ogen niet kunnen dragen…

lust lievende lanterfanters lopen langzaam lippenlikkend lodderogend langs lichthoofdige liederlijk lonkende lichtekooitjes…

stap naast vertrapte paden met voeten in zompige aarde proef naakt het malse gras snuif de geur van ziltzoete liefde in een zwoel ontsluierde nacht raap kiezelstenen zuiver wit gepolijst door bruisend water laat ze glijden door je hand en voel de stroom van eigen zijn…

als de wind gaat liggen en de kou uit de lucht is dan breekt de hemel open door jouw stralende lach die het laatste ijs als sneeuw voor de zon doet smelten…

aardappelkuilen als voedselvoorraadheuvels voor eigenheimers…

de zilverwitte berk nog kaal wordt bezet door meesjes die kwetteren van plezier de morgenhemel blauwt en draagt een gouden kroon zachte stralen smeden kleur heide in paarsrode tinten een camelia vol in de knop grauwe lijsters schrapen mos kijkend naar dit luisterrijk geheel laat ik even mijn hoofd verdwalen in het bontgekleurde ochtendtafereel…

tegen de felgekleurde horizon dansen schaduwzwarte manen zuiver gezang klinkt golvenhoog zilte wind fluit spelend mee ritmisch klinkt de passage van lichtvoetige lange benen volbloedig gestrekte spieren glanzende schoonheid in cadans natuurgeluiden volgevangen laat hen dansen op het strand majestueus figuren draaiend zwarte paarden op…

schone zwanenzang dicht het boek zo diep bedrukt de pennen breken…

op golven te leven dichter bij het licht dwalen langs de melkweg ademen zonder lucht reizen met hoge snelheid dwars door alle tijden zou het zó zijn wanneer mijn geest het koude huis verlaat?…

parels op jouw huid dansend in het schemerlicht ogen begeerlijk…

de dagen wachten niet op jou steeds sneller glijden ze voorbij waar schaduw aan je huid kleeft wil jij de nachten rekken want ochtendlicht brengt geen bloemen zelfs geen kleur op vliesbehang en ik, ik vang jouw rafelwoorden behoedzaam in mijn hand…

zelfs in de winter geeft een vorstelijke nacht zomerse warmte…

een land waar paarden bloemen kussen terwijl de pad de stoel versiert om te zien hoe elfen bankjes schilderen Imagine een land waar de blinde muggen ziet terwijl de schol eksters vangt en ma de liefjes vertroetelt Imagine een land waar de nacht vlinders baart terwijl de aal bessen draagt en de week dieren telt Imagine een land waar…

zilverwitte berk diepgeworteld zijn krachten magische mythe…

weet je nog hielen draaien in het zand de aarde vlakken met je hand een kuiltje vol geluksmomenten geschat op waarde zonder centen weet je nog alle namen van oliemooi tot piraat regenboogjes rollend over straat voelend bijna wie verliezen zou want meestal was de pot voor jou ik weet het nog rabarbertjesogen twinkelend licht je zanderige…

oeroude mossen gehecht aan zwarte aarde eeuwig groen erfgoed…

ongrijpbaar soms het woord als tekens aan de wand of in bloemrijke taal over liefde en het oud verhaal het oeverloze lettermengsel als leeftocht voor de ziel danst als buigende zwanen op krakend witgewolkt papier geurend gekleurd beschrijft het wonderschone schrift in talloze minnewoorden het mooiste liefdesdicht somtijds achteloos…

vrijelijk bloeiend zijn zoete passiebloemen een lust voor het oog…

het regent letters in zijn hoofd die hij uitbraakt niemand wil ze horen water vliegt ramen huilen poëzie drijft op straat…

zittend op het zandtapijt gestreeld door de branding snuif ik adembenemend diep machtig zuiverend zout de ruimende wind blaast stormen uit mijn hoofd polijst mijn gekerfde ziel met zilte hand eeuwig dansende zee voert mij in zoete bekoring mee op het zangerig ritme van haar zwalpend geruis op aarde in deze hemel ligt mijn dierbaar…

bomen bossen eensgezind takken wuiven westenwind regens ranselen akkerland hoofden hoeden waterstand vlak ziltzompig lageland verzuipt langzamerhand…

Nog groene tomaat zag de komkommer groeien en kleurde spontaan…

zij schilt woorden kerft de bast stilte valt in zwart verwrongen klanken drijven kleurloos af onbeschrijflijk is de leegte van het wit dat overblijft…

vers gebakken lucht gevuld met loze zinnen hoe verkoop ik dat…

paardenbloemenzaad gedragen door zwoele wind schildert zomers goud…

klaar sprankelend licht omsluiert het hemels Kind engelen zingen…