Alle inzendingen van Hans Uding

De echo van geschreven woorden zal altijd blijven naklinken hartstocht is een goed instrument maar liefde crëert de mooiste muziek…

Een troostende hand zegt vele malen meer dan ontelbare goedbedoelde woorden het gevoel heeft het gehoor overtroffen in het leven kan je toch nog boffen weggehaald voor de poorten van de hel dat beseft hij nu zeker wel dit was het verhoren van zijn gebed, maar die warme troostende hand heeft hem gered…

Jij bent de rivier waar ik in zwem samen stromen we in een niemandsland zien elkaar en het wisselend landschap niets verspert ons de weg, vrije loop vissen schitteren in het zonnelicht mugjes dansen boven het koele water vogels zijn bezig met hun dans de blauwe lucht volmaakt in harmonie onze ogen verlangen naar vergezichten blikverruimend…

In de trein reed ik vooruit jij zat tegenover mij ik zag alles eerder dan jij uit een geheel ander perspectief toch zagen we dezelfde dingen beleefden gelijke zaken en gebeurtenissen maar onze gedachten bepaalden het beeld de diversiteit was groot en ieders belevenis anders jaren zijn we nu bij elkaar en praten veel jij uit jouw optiek,…

Nooit ben je uit mijn gedachten sinds de dag, dat je mij beschermde in het onstuimige water was je heel dicht bij mij in mijn ijlkoorts sprong ik overboord een wisse verdrinkingsdood tegemoet lange tijd hield je mij boven water gaf de haaien geen enkele kans nu jaren na mijn redding gaf ik je een naam om je te gedenken "EENZAAMHEID" wat…

Waar de oorzaak het gevolg snijdt is de grens van kunnen gebaseerd op intens vertrouwen waar gevoel het verstand overtreft is het niet overdreven afstand te nemen de liefde overwint toch waar geloof, de kracht is, die door bidden is ontstaan zal het negatieve overslaan in positieve uitingen waar de straling, een gegeven goed is zal…

De rede en de intuitie zijn op oorlogspad stemmen weer niet overeen gevoel wordt ook gemist nadenken komt nu aan de orde een keuze doen is van belang omstandigheden tellen zwaar is er ook nog liefde in het spel dat overrompelend ideaal men lacht de zorg niet weg na jaren leven delen en doorstaan de afgelegde weg was echt niet saai waar…

De dag van morgen kan ik nog veranderen veel heen en weer gepraat maar heel weinig gezegd als een kosmische dans op de choreografie van de planeten, de stilte de boekenwurm vrat zich door het boek overpeinzingen de wereld verbeteren èèn ding tegelijk wat doe jij?…

Mijn handen liggen op een kristallen bol de tinteling verwart mij, beeldvormend komen herinneringen in mij op trillend, sidderend, ik transpireer zuig krachten op, zie een andere weg mijn geest verzwelgt de kristallen brandend van verlangen, nu splijt de bol zich duizenden glinsteringen stralen mij aan ik beleef de fusie van de krachten…

Het is me niet gelukt gewoon het lootje te leggen wilde dat ik nog bij de tijd was om het duidelijk te zeggen je hoort het ze fluisteren om je heen aan Alzheimer ontkomt er toch géén één zelf kan ik er niet zoveel van merken voel me nog steeds één van de sterken de dokter zie ik liever gaan dan komen kijk uit de gesloten afdeling op heel mooie…

Hij wilde ook postuum niet geliefd zijn daar verzette hij zich met hand en tand tegen als kind begon het al. altijd in de contramine nooit eens lief en aardig, een grote klier hij groeide tot overmaat van ramp werd ouder richting volwassen zijn niets deugde, leren wilde hij niet teerde op de zak van zijn ouders aan vrouwen had hij een bloed…

Naast de muur van de toren staat een oude appelboom knoestig, dicht met mos en klimop begroeid zijn takken zwaar door goudgele vruchten daarvoor lag een hoop stenen met een sokkel waarop vroeger een altaar of beeld had gestaan ik klom erop, stond met mijn rug naar de boom keek toe hoe de strijd verliep ik wenkte een verpleger op weg naar…

Ik ben nog nooit zo ver weggeweest hoe dichter ik bij je kom hoe verder de verwijdering eerst had ik nog hoop dat is ook al verleden tijd hoe gaat zich dit oplossen hoe breien wij er een eind aan loskomen zullen we nooit want de intimiteit was te intens ik heb me totaal overgegeven mijn gedachten zijn altijd bij jou ruimte voor iets…

Een engel hield mij staande zij legde haar hand op mijn schouder ik was verrast en geschokt een niet alledaags gebeuren probeerde het te begrijpen zonder een woord te zeggen nam ze me aan de hand in de volle drukke straat viel dit voorval niemand op waarheen gingen we en waarom we belanden in een groot park dat ik nog nooit had gezien…

Kerst is een keerpunt iedere keer weer ik denk het hele jaar wel na maar toch is het in de Kersttijd anders verwijten kan ik mij maken leemtes heb ik niet opgevuld stond weer niet klaar om te helpen was weer niet van de partij legde geen verband tussen oorzaak en gevolg was te laat, dus er weer niet bij was niet vlug genoeg om te handelen…

Bliksemsvlug jij wil vlijmscherp tussenweg omhoog heel ver melkweg ster zijn flonkeren stralen bliksems lang laat mij jouw geliefde zijn…

Alsof het de eerste keer is beleef ik de geboorte van een kind waarom is het zo byzonder? waarom is dit wereldwijd? niet alleen de geboorte maar de plaats en het tijdstip de vader en de moeder de stal, de ezel en de wijzen de ster, die de weg wees de herders, die hem volgden de oorlogen, die stopten de bezinning, de bezieling bij de mensen…

Het lijnenspel, de kleuren ingebracht waar door de warme tint gevoel wordt weergegeven dat ook door dit moment nooit werd geëvenaard emotie losgebarsten op papier met tranen aangelengde verf druipt in een vorm, die niet verkozen werd maar later bleek, dat toen juist onbewust de toekomst werd bepaald…

Schrijf mij vrij, schrijf mij blij ken en herken mijzelf een versleten ontevredenheid geketende geest in alledaags lichaam innerlijke eruptie´s leiden tot inzicht verkeerd begrepen overdracht het lijden door het leiden van onbegrip naar begrip het leren door belering met de handen om te straffen te zegenen en lief te hebben het opgeheven…

De knotten wol liggen verward alle kleuren door elkaar te wachten op ontrafeling geen mens ter wereld zal het doen dit onbegonnen werk het nut wordt niet meer ingezien en toch ..............…

De zorgvuldigheid ligt in de met zorgvervulde eeuwigheid waarin de onrust tot rust de zorg berusting zal worden in het waardevolle even, dat het leven vertegenwoordigt in de aanwezigheid van je naaste, die het begrip heeft, dat nodig is om het leven te voltooien zo huldig je met de bloemen van het veld zing de liederen van de hemel,…

Heel voorzichtig krijt wegvegen in de wervelende stofjesregen silhouetten, gedaanten uit vervlogen tijden herkenning, voorouders familieband geeft rust droombeeld en realiteit glijbaan van leven naar leven abrupt een halt een veel te nauwe kraag snoert mijn adamsappel af het musket is zwaar heel zwaar al schietend, de dood tikt op mijn…

De meeuwen zijn nu eindelijk vrij ze zweven in het rond gevangen vissen vliegen van bek naar bek het krijsen houdt niet op wat eens een geestrijk ideaal weergaf verging in scherven vensterglas die in de zee verdwenen maar door de blauwe golven heen bleef schittering bestaan de toverkracht van het zonnelicht brengt iedere dag een jubelend…

Met een ruk keer ik mij razendsnel om daardoor zie ik nog een glimp van jouw geheimen ik wens ze nog steeds te doorgronden nooit zal ik echter precies weten het beleven van een vrouw maar één ding weet ik heel zeker het was een innig samenzijn…

Zoals jullie weten, zat ik dood in mijn stoel ik heb er helemaal niets van gemerkt vanuit de hemel kan ik nu alles overzien op aarde voelde ik me vreselijk verlaten iedere gedachte aan mijn kinderen maakte me eenzamer ze reageerden nooit zoals ik verwachtte tijd konden ze nooit voor mij vrijmaken het was altijd druk druk en nog eens druk vanuit…

Venijn in het zijn wat voel ik mij klein de dageraad keert weer een dag verschijnt de duisternis verdwijnt de haat verscheurt intens het is de plaaggeest van de mens maar blijft een onuitwisbaar feit het leven staat bij ons in het krijt verdoemden doemen steeds weer op getallen groot met vele cijfers radicaal, funest in grote ijver plotseling…

Dit leven is een vorig zijn waarin gestalte krijgt herhaling van het reeds beleefde een uitgediepte vorm van zijn bezigheid met dieptepeiling bezinning, regelmaat in woorden uitgebalanceerd een antwoord geven ervaring van het eeuwig leven een aangeboren ideaal een onbegrepen deel zal blijven waarvan de schokken zwakker, lichter zullen…

Iedere keer zie ik de spiegel aan de wand, die iets tracht te zeggen jarenlang dezefde scheiding mijn gezicht, steeds ouder, grijzer zekere rust zeg het maar ik zie het al jeugd ouderdom een spiegelbeeld is maar heel even een juiste kijk op dit aardse leven…

Verzadigd van het leven opstaan van tafel en heengaan…

Met stralen warmte geven in bundels helder zijn schijnen volop duurzaam voor een gegeven leven je bent niet alleen begin nu met licht te geven verrijk je met het schijnen al is het maar met kaarslicht probeer de zon te evenaren terugblik van een mens een liefde waard…