Alle inzendingen van Hans

Het getik van de breipennen maakt me onrustig toch wil ik het leren maar ik ben een jongen Oma leert het me maar ik houd er snel mee op past niet bij me nu denk ik terug aan twee recht een averecht en wil het eigenlijk weer doen om er van te leren als ik een steek liet vallen moest ik direct herstellen trachtte mijn Oma mij uit te…

Eens vond ik dit gegeven mooi nu zie ik er doorheen want onder iedere boom hoe dik hoe dun hoe klein of groot is de aarde, dus de moederschoot dit fundament is vaak verscheurd, verdord vertrapt met bloed gekleurd men heeft hiermee verkeerd geleefd de boom is ziek vecht voor bestaan soms eenzaam op een hoge berg verlaten in de zandwoestijn…

In de stromende regen stond ik verstomd van de indrukken die ineens opkwamen gedachtegangen vloeiden ineen mijn kijk op alles paste zich aan de omstandigheden kronkelden door elkaar ik ben het weer eens met de geboden mogelijkheid aan ingeving ontbrak het niet zou het dan toch, ja toch waar zijn hier keek vertrouwen om de hoek…

Een vraagteken geplaatst om het leven te begrijpen een uitroepteken neergezet om erover na te denken aanhalingstekens ter stipulatie komma's om er mee verder te gaan plus er komt nog meer soms is een uitroepteken op zijn plaats achter dubbele punt zet ik waarheden puntkomma geeft voldoening < is het of > ongeveer hetzelfde of verband…

Sluit je ogen en sterf dan begint jouw reis naar de grote vrijheid de gewichtloosheid, het zweven je komt samen in het licht wordt overdonderd door aanwezigheid in alle rust ontstaat beheersing aanvaarding en indringendheid langzaam ontstaat er balans herkenning van het doorstane samensmelting met de geliefden zij blijken echt in en met…

Het wijd habijt verbergt de stanken van bekrompenheid zijn oordeel is geducht menigeen, die hierdoor zucht kortzichtig buiten het leven staan nooit met de mens begaan zo werd hij priester kardinaal en paus reist vaak de wereld rond kust waar hij komt de grond vergeet de mens, die er op loopt vliegt weg, al weer een land gesloopt…

Vandaag de jeugd bekeken trillend is het lawaai als toeschouwer besef ik het geheel en al er buiten staan in decibellen is het niet te meten gierend gaat een auto dor de bocht het eentonig geluid van een sirene kan de onrustroes niet verbreken toekomstloos, gewetenplagend afgrijzen maakt zich meester van ieder weldenkend mens als iepen…

Nu even niet ik ben in gedachten nu even niet ik ben bezig kan niet ophouden nu even niet ik probeer te slapen om kracht op te doen nu even niet ik houd van je gun me mijn rust nu even niet kleinkind, je bent zo lief straks heb ik tijd nu even niet twijfel je aan mij leef gerust, je kan zeker zijn nu even niet straks laat…

Wonderen gebeuren iedere dag hebben wij er nog oog voor wat is een wonder? wij kunnen er lang over praten boeken over schrijven ervan genieten of over discusssiëren maar laat de wonderen nu gebeuren open je ogen en je intuïtie leg ze vast voor altijd kan ik ze afdwingen? kan ik ze regelen? werk aan jezelf vervolmaak je gedachten…

Kinderachtig lijkt de tekening een poppetje hangt of zwemt een rots vliegt vogels lijken kapotte kranten de zee is landschap en altijd weer die stralende zon verhoudingen raken kant noch wal maar achter alles wat je ziet staat een gelukkig kind, die verder denkt en eerder is waar jij zou willen zijn…

Spelend in de open vlakte vlaagjes wind het zand verstuift staat zij met gesloten ogen peinzend eenzaam heel ver weg denkend aan die mooie dagen het kinderspel die vreugd van toen levend verder onbegrijpend in de ruimte van het verstand zal zij stilstaan in niet kunnen smekend vragen ach, waarom…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

Iedere dag kijk ik weer naar je herken en beken, dat ik mij spiegel aan jouw uitstraling in dit leven jij hebt dat verlangen in je dat jouw aantrekkelijkheid onderstreept de weg door jou uitgestippeld gaat door de poort van de helder blauwe hemel ook al stijgt deze, vermoeiend is het niet hand in hand overtuigen wij ons van de voortgang,…

Mijn gedachten gaan op reis meanderen mee met de rivieren vliegen in vogelvlucht duiken naar de diepste riffen ervaren kleuren, intenties en geluiden alles beleven in een ogenblik geen droom maar werkelijkheid alles vloeit weg en keert weer in korte tijd zijn de eeuwen gepasseerd de werelden bekend terrein geworden we zijn zo immens mooi…

Het pad voert urenlang omhoog bijen zoemen, vlinders vliegen af en aan de wilde bloemen geuren pronken in het zonnelicht weldadig is de eenzaamheid hier vind ik mijn eigen ik zo onvolmaakt, zo verwrongen gehavend door de jaren heen mijn lichaam piept en knarst de stilte vermenigvuldigt zich doet pijn aan opgelopen wonden die ik al te…

Kwijt raak ik het niet vrij kom ik er niet van soms verscheurt het me onttrekken kan ik me niet plaatsen kan ik het evenmin het achtervolgt me dagelijks riep ik het over me af verdiende ik dit gedrag fouten zou ik erkennen nalatigheden worden aangedikt verwijten kan ik niet vermoeden wil ik mij wel verdiepen de waarheid te achterhalen…

Lang heb ik op die kracht gewacht de inhoud van een woord geeft denken diepe zin aanvaard niet altijd de eerste mogelijkheid graaf dieper en besef dat juist de moeite en het zweet een woord die kracht die spanning geeft dat in gedachten verder leeft als nooit gedacht en nooit gehoord DE OPLOSSING was juist dat WOORD…

Vaak over nagedacht vaak over gepraat vaak over gecompareerd vaak mee bezig geweest maar ik leef erin ben een deel er van mag er bijhoren deel van uitmaken besef ik het wel goed? ben ik het waard? val ik wel op? hoe groot is mijn nietigheid? ben ik een stofje met gevoel? een ongelezen bundel word ik wel samengevat? ben ik onbestuurbaar…

Ik schep mijn eigen woorden zoals God de wereld schiep ik ben de schepper van mijn daden altijd was er een vertekend beeld jij paste daarin, intense nachten het was steeds die kleur geluiden waren in overeenstemming de atmosfeer was hemels mijn neus snoof de heerlijkste geuren je lichaam voelde aan als zijde mijn handen lazen de boekdelen…

Ik keek over mijn schouder en zag de weg, die ik afgelegd had met weemoed dacht ik terug aan die lange tijd, waarin ik leefde mijn voetstappen wilde ik tellen de contacten nogmaals in mij opnemen aanrakingen werden weer herinneringen het lachen en glimlachen klonk weer uitgesproken woorden kwamen naar boven mijmeringen deden warm aan ook…

Ze zijn er naar ontstaan door partijen gewetenswroeging om en om soldaat met macht machinegeweer knalt raketten ketsen in straten zelfmoordterreur in tempo agressie over en weer vader en kind liefde om te behouden wanhoop om te vernietigen eigen hand in de klem dicht bij elkaar zonder vijand te zien eindigend in afrekening door…

Links bij mijn oor is het warm en nat mijn oog dwaalt af valt bij mij weg het asfalt glimt mij tegen storm en regen zijn tot zegen ik ben op weg rondkijkend zie ik boeken kaften op een rij gelezen en vergeten was het heg noch steg luisterend eerst links dan rechts hoorde ik weer stemmen doof zijn, niet begrepen weer iets weg…

Omgekeerd in mijn lijf loop ik over mijn schaduw naar de zon benut nu mijn herinnering die mij in bescherming neemt tegen nalatigheid breng de waterval terug naar de bron was het stof weg gedachten zijn ingesluimerd om te ontkomen aan woekering verre vriendschappen geven de liefde die ik steeds koesterde…

Steeds is daar weer die eerste keer voor duizend jaren of nog meer een vissersboot, een dorp de haven met de vissengeur steeds meeuwen om me heen we varen uit zes in getal de wind heeft kracht we vliegen voort de storm neemt toe reuze gekraak de mast knapt af valt over boord het roer onbruikbaar nog eenmaal overstag de boot…

Alleen ben ik niet een libelle vliegt naast mij musjes vragen mijn aandacht mijn oude hond wil spelen ik ben blij en glimlach zink zo niet weg de zon straalt wanneer komt de omslag wil ik het wel of kan ik niet anders verweven in mijmeringen dwaal ik verder niets verandert om mij heen en toch wil ik meer weten het hoe of wat is…

Ogen stijf gesloten brengt inkeer in denken afleiding is er niet mijn handen tasten het duister verwart als ik voel met mijn vingers komen berichten door jouw stemming slaat om een moment van overgave jouw reinheid is puur zonder geluid richt je je op staart in het niets onbekommerd voor wat komt zonder belemmering gestart wat een…

In mijn hoofd is iets gebeurd ik voelde het wel maar kon het niet vertellen alle contact ben ik aan het verliezen waar ben ik nu, waar loop ik heen? wat doe ik of wat deed ik net? herkennen, doe ik je nog als ik bij je ben praat je over me alsof ik al niet meer besta soms tref ik mezelf ergens aan mijn geest begint eindeloos te zwerven…

Het was maar een blik het was maar een knik heel, heel miniem geen ander heeft het gezien het was het begin het was de start voor het fijne leven voor twee wie doen er nog mee het was maar een blik het was maar een knik ik heb het begrepen…

Graaf niet dieper ploeg geen voren trek die strepen niet laat het rollen denk aan gisteren een dag van je leven uitgetild boven het alledaagse jij bent weer aanwezig opgesloten in mijn zijn waarom betrek je mij erbij ben ik de uitverkorene jij weet het nu goed de weg ligt voor ons we gaan samen op pad de steilte is onmetelijk…

Soms kom je op een kerkhof langs een prachtgraf, waarbij je denkt, zo, hier hebben ze hun hele leven naartoe gewerkt.…