Alle inzendingen van Harry Daudt

Wie...zou niet naar zo'n vrouw verlangen zo'n goddelijk wezen half vrouw, half vis Wat is met zo'n verlangen mis verenigt ze niet twee elementen water en lucht en omgekeerd Misschien voelt zij zich wel vereerd doel te zijn van dit verlangen Elke zeeman kent haar zangen haar goddelijke leest en... dito profiel In volle zee…

Hengel na hengel haalde hij op geen vis wilde bijten geen vis aan de haak Hij at met smaak zijn zelf-besmeerde en belegde boterhammen kaas dat was wel favoriet Rondom hem het zacht-wuivend riet en verscholen eend en meerkoet Het deed hem goed naar de rivier te staren hier te zitten en te peinzen het uur niet van belang Hij hoorde…

Langzaam vergeelt het landschap veld na veld: zonnebloemen Ze steken af tegen het blauw van Franse luchten Steken af tegen het geel van velden vol graan Steken af tegen het groen van weiland na weiland Straks glijdt de maan het dekor van deze boerenroman binnen Blijven de zonnebloemen worden handspiegels van maan.…

Hij kende de stroom de bovenstroom maar ook de onder Hij stond open voor het wonder van water, watersnelheid en verval Met de rivier viel niet te spotten beslist was dit geen niemendal Hij roeide,roeide wist van geen wijken zijn scheepje in tweestrijd tussen water en mens Hij kende zijn krachten had slechts een wens: met haar…

Hoeveel lentes...jij telt? ik weet het niet ben -eerlijk gezegd-de tel kwijt geraakt De veertig... heb je zeker volgemaakt kom je niet bij vijftig in de buurt? Ik weet je hebt tafels en stoelen servies en bestek voor een viering gehuurd Want vieren... wil je het compleet met polonaise en stoelendans Het geeft mij de kans alles te…

Hier had hij aangelegd aangelegd had hij hier Zijn scheepje had 'm hier met haar gebracht zeilklaar van de werf Stroomopwaarts was hij gegaan oploeven & afvallen minder Het bracht hen hier in de vestingstad Grave Hij mijmert al bijna veertig jaar aan de rivier Het scheepje... schip nu met vijfkoppige bemanning vraagt…

Hij blaast blaast zijn partijtje mee Hij staat nooit aan het slot te slapen Hij zoekt vriendschap zoekt zich harmonie Hij leest van blad leest zijn noten Hij is de contrabas onder de instrumenten Is meer van herfst dan van lente Zijn tonen aards en zelfs bronsgroen Het is hem om muziek te doen niet om noten van de grond…

Je er thuis te voelen stoel en leuning te kennen Haar zitting stof of leer het aantal poten het evenwicht Niet te hoeven wennen aan bed of bank kussen of deken Niet bang voor behang of schilderijen uit een donker verleden Je nauwelijks los kunnen weken uit je favoriete hoek waarin louter licht Geen hoofdpijn weltschmerz…

Mag mag ik mag ik je deze papaver schenken? Het rode hart koolzwarte vegen tere huid Vanuit verte is er onophoudelijk wenken Ik maak alleen als bij of hommel geen geluid Mag ik je deze tere bloem schenken? Beloof je honing... rijke buit.…

De zee geeft me woorden ontneemt me het woord Woorden als eb het zwijgen als vloed Wat er toe doet? het gesprokene? het verzwegene? de adem van de zee? Woorden als pijnpunten, als grimlachen,glimlachen, omarmingen, kussen en wat dies meer zij Wat is wrang? wat maakt blij? misschien beluister ik het aan de zee, in de zee…

Zee te zien als kind zee te zien Het schuim van branding van schelpen zilte smaak Eb en vloed vloed en eb dat zich als vastgrijpt Aan nat zand wij schepten wij schiepen Zandkastelen met onze handen, schep en emmer Wij zagen een zwemmer,dood drijven tegen het basalt De zee neemt en geeft het zout aan m'n bestaan.…

Hij kende haar haar eb en vloed Haar kende hij alles wat er toe doet Nu had branding hem op het droge geworpen Blijkbaar was haar springtij hem onbekend.…

Geen mes is er aan te pas gekomen Geen beitel guts,fijn of grof schuurpapier Zelfs natuur heeft zo zijn dromen Verwezenlijkt door regen, wind uit zee en zand De meester herkent erin zijn hand: kunstwerk.…

Lente kijkt zichzelve in de spiegel Winter lijkt me nu wel achterhaald Groen schijnt te aarzelen,wil herfstbruin met 'r kille adem verjagen Zonneschijn is wel op til maar zonder enige overtuiging Wolken hebben de overhand beteugelen het koude blauw van lente Akkers leeg weiland zonder enig kleur van vee slechts…

Opgegroeid... ben ik ermee: engelen aan mijn bed engelen op mijn schouder Engelen die redden engelen met geduld meer bij zon... dan maan Nu... zoveel jaren ouder komen ze weerom 'door het luchtruim zweven' En meer dan even... ben ik me zeer bewust van hun bestaan.…

Ze zei: 'het is een goed ding nu pas voel ik me vrij' En aan haar voeten stroomde het water Stroomde de rivier stroomde de Maas Nam haar gedachten mee naar zee,naar zee,zee Ik...zocht me houvast aan de reling.…

Hij weet van toeten en ook blazen Bespeelt zijn trompet van kindsbeen af Zijn instrument kreeg hij van 'Sinterklazen' Zijn partituren van korps,fanfare en harmonie Hij kende alle straten van z'n woonplaats Groeide op met marsen serenades en aubades Het zal u zeker niet verbazen: Geen noot te spelen... was de ergste straf…

In haar... een eb en vloed In haar... een springvloed soms In haar... de getijden de stroom van vreugde van lijden de tegenstroom In haar... een zandkasteel als droom Elke dag van los zand dat te maken.…

Schoon was ze schoon op zichzelf op haar vijf kinderen,haar huis Kuis zouden ze dit in Vlaanderen noemen In dit dicht wil ik haar roemen het spic en span omo,witte reus Ze had toentertijd geen keus moeder ontpopte zich tot huisvrouw Een beroep,een baan dagelijks bestaan met veger,bezem doekjes plenty om af te stoffen Voor…

Weer vliegen we langs een hemel Die bloost als is ons ontmoeten de eerste maal Voor enkele uren dragen wij vleugels als Icarus Weer laten we aarde voor aarde Zijn even letterlijk in de wolken Onder ons steeds vreemder volken Boven ons ...een vreemder God?…

Wacht u voor de wacht hij geeft acht want bevel is bevel Hij maakt van elke oorlog: hel weet niet meer van hemel en vrede zit achter gesloten deuren gaat niet te keer Zwijgt in godsnaam.…

Nog steeds wil jij bruggen bouwen Met eigen handen bruggen bouwen over water,aarde Oog en oor heb je voor de waarde van het 'samen' Je moet rouwen na afstand,na afscheid na het stil zwijgen Jij wil bruggen bouwen geen water te diep te breed.…

In november loopt het land leeg leeg loopt het land akkers en weiden De oogsten,zie ik rijden af en aan aan en af ze laten het land De diepe bandensporen waarin laatste blad valt bij een beetje wind en regen rivieren Maakt op kleinst formaat koebeesten worden dieren met de hun eigen kuddegeest verruilen wei voor stal Het landschap…

Met herfst beginnen ze te geuren de peppels,populieren Met herfst beginnen ze te zingen westenwind als goede vriend Met mij hebben ze wat te vieren: FEEST VAN HERFST.…

Het is tijd hoogste tijd een roos te schenken Jou, een roos te schenken voor 'het verstaan' Bij volle zon? of heldere maan? Aan deur of raam dorpel of drempel Onder ons zijn halve woorden genoeg Je hoeft slechts met een oog te wenken knipperen zou zelfs volstaan Het antwoord waarom ik nog niet vroeg Daarom... wil…

Er is al herfst in de lucht er is al herfst in de kruin van bomen Er is wind uit het westen er is regen als zijn compagnon Nog is er een nazomerboom,schuilplaats voor het grazend vee koe of paard Nog even...en ik zit bij de open haard hoor het knappen van haar takken.…

Tijd willen we overbruggen afstand tussen jou en mij Uren te lang een dagreis te veel rivieren te diep Om doorheen te waden en zee...? een lig-in-de-weg Altijd is er branding in minuut en uur golfslag van seconden Wij willen afstand overbruggen & tijd een dagelijkse strijd blijkbaar...tegen windmolens.…

Verlegen is hij de straat ziet hem noch staan noch zitten Naar hem trekken ze de gekste bekken Hij speelt bekende en onbekende wijsjes wind bladert door z'n bladmuziek Weg kijkt hij van de mooie meisjes die ronddansen in een driekwartsmaat Hij is verlegen raakt met geen mens ooit aan de praat Met zijn mondharmonica alleen…

Bekend is Holland om zijn molens Traag wieken ze bij weinig wind Ze staan aan waterloop of rivier Als aan een blauw lint Armen om beurten gestoken in 't blauw van lucht Mijn kleinkind volgt met oog en hand De bruinbezeilde wieken Het kijkt omhoog weet nu van wind Windkracht en windrichting en... het lacht Zoals…

Wij willen de hoogte in Torens bouwen en torenflats Van twintig hoog of hoger Willen we tasten naar een hemel? Of naar de pot met goud bij het eind van de regenboog? Wij hebben geen hoogtevrees Naar ik lees over de Toren van Babel.…