Alle inzendingen van Harry

'Of wij oud zullen worden'? vroeg je me in de zondagsstilte 'Of wij samen.....' ja, dat bedoel ik antwoordde ze.... 'de wegen van God'... citeerde ik omdat dat in me opkwam Ik tuurde naar buiten 't zwijgen op de lippen elk antwoord...schuldig.…

Vorst.... heeft nog iets voor ons in petto Korst van sneeuw weer open gekrabd? Of misschien.... meer dan een nacht ijs met ijzige wind als een lint door een kil Hollands landschap de lange afstand-schaatsers tot gerief? Zal zijn regeerperiode kort of lang van duur zijn?…

In de lucht zit iets blauws dat weg heeft van 'n naderend voorjaar de winter met natte koude glad doet vergeten We weten dat zon ons meer en meer ....verwarmt Ik ben klaar met deze winter de dagen kort van hemels licht.…

Er groeien bollen vreemde bollen in m'n tuin Voorjaar beschijnt met 'r zon de wondere aarde Die baarde... -blijkbaar- deze reuzenbol omhuld door sneeuw Het is 'de ontdekking van de eeuw' en dat: in de tuin van 'n dichter.…

Er wordt ons zand in de ogen gestrooid geen schepje, een scheepje De brieven post van de overheid de non-antwoorden van Bestuurders Het zijn de kluitjes waarmee je in het riet belandt Je vindt het dagelijks in dagblad of weekkrant met schepen aangevoerd: .....gestrooid zand.…

Met zonneschijnsel lijkt lente -merkbaar- in de lucht Is het slechts van lente 'n fluisterend gerucht? De dag -zichtbaar- langer priemend groen .......in gras 'k verzucht hardop: Als het toch maar eens zover.... was.…

De wereld is zoveel anders als sneeuw haar bedekt De wereld is traag en stil na het sneeuwen De wereld stelt zich de vraag: waarom zo snel? Waarom..... deze dagelijkse overkill aan doen, werken ons kapot minder...het laten? Van...... eeuwen sneeuwen niets opgestoken? niets geleerd? We leggen ons te snel neer bij het…

Sneeuw wist het zwart van dagen,van daden die 't daglicht niet kunnen verdragen Sneeuw beantwoordt de talloze vragen die ik mezelf niet durf stellen Sneeuw houdt mezelf voor mijn zegeningen -dagelijks-te tellen Sneeuw doet me inkeren als dansers na hun danspassen.…

Ze liggen liggen er onbeweeglijk winter... niet hun seizoen Bevroren in hun taal taal van hun frele lijf Ze willen dansen in het licht van zon hun warmtebron Maar zon staat te ver weg -voor hun doen- ze wachten lente.…

Je weet niet of deuren... voor je open gaan er welkome gastheren achter die deuren staan Die de deur ontsluiten zal de kier.... groter zal maken Zal de deur dan piepen of kraken? of geluidloos uitzicht geven op gang of hal? Misschien..... is het er een Augiasstal of is de vloer geboend gestoft de lambrisering? Je weet een ding…

We zijn het pad gegaan het gladde pad de aarzeling in onze stappen We verwachten van mist het nat zon scheen schielijk vanachter strepen wolken Waren we niet goed ter been? ijzel deed zich plots gelden ...onverwacht uit onverdachte hoek het boek van winter -blijkbaar- nog niet uitgelezen.…

Mijn gebint... is ijzersterk zoekt zich telkenmale luchten Grijs? Lichtblauw? onbewolkt? wolken als snelle paarden ....logge olifanten? Maar ik hoor... m'n pijlers en schutten hardop zuchten kreunen van pijn De lijn.... met gele ballen door de schipper niet gezien door dichte mist misschien? het botsen en vallen ramptoeristen…

Nog even verborgen in de sluiers van de morgen De brug bij Grave over de Maas waarover nu grote zorgen Het water gaat er zijn eigen weg geen hinder van schutten De rivier heeft zo zijn eigen grollen,grillen Heeft een winterse honger te stillen Het zomerbed een winterbedding .........geworden. aan oever en wal veel…

De wereld... is vandaag als stilgevallen Geen grote aantallen auto's, geen motorlawaai alleen kinderstemmen die een glijbaan maken winters genoegen de zinnen verzet louter sneeuw dat wil kraken De wereld is vandaag bedekt met vrede Oorlog, strijd en ruzie een dag lang ver van m'n bed.…

Grave... beneden de sluis het bleek er plots beslist niet pluis.... Schippers, schepelingen weten er van varen van afmeren In dichte mist kan 't verkeren de sluis gemist op stuwen.... gestoten en gestuit staalhard op hard staal vaartuig, dat wil vallen vallen, ruwweg vallen drie meters diep -aan de lat- van niets...weten…

Een schaap heet een kuddedier heeft in de kudde het meest plezier Hij en zij grazen de ganse dag het gras weg voor onze voeten Waarover wij wollen sokken en wandelschoenen ...........dragen Daarmee... zijn wij wandelaars-zelf ook een kuddedier.…

In een brief bedankte je me voor de wandeling het middaglicht dat ons rijkelijk bescheen er geen genoeg van kon krijgen Of ik nog zing? vraag je me want je houdt van m'n stem Jij kan je woorden -met 't grootste gemak- tot zinnen aaneenrijgen Het is nu dat ik ween want ik ben je adres onderweg verloren.…

Ik gun u vogel te willen zijn het opvliegen en dalen Het blauw van luchten wolken-zonder zuchten- aan de hemelboog En beneden aan uw vogelpootjes het gekriebel van mensen... die zich een dag vogel wensen en daarmee de vrijheid in cirkels te vliegen te wentelwieken of in V-formatie Ja, de mens die zichtbaar... en hoorbaar…

Wie staat aan het roer? wie lust de touwen? wie doet het schip wenden? wie ziet de ellende van schutten met teveel? Wie wordt van wind en tocht snipverkouden? wie houdt de koers? wie dekt de lading? Wat is er van je gading zwervend over binnenwateren? Heel veel..... zal het antwoord zijn.…

Ben jij niet mijn steiger mijn aanlegplaats Ben jij niet mijn baken mijn bakenboom Ben jij niet mijn tros mijn bolder Ben jij niet mijn oever mijn wal Ben jij niet mijn rivier mijn stroom Ben jij niet mijn reis mijn vaarbewijs?…

Het heelt het spiegelbeeld van bomen populieren die het Brabants landschap sieren Nooit verveelt de zoom van de stroom oever en wal van rivieren Ze doorsnijden er Brabant met 'z'n hebben en houwen': de dijkjes en dijken schutten en sluizen ettelijke gemalen vertellen de verhalen van strijd en verweer tegen te hoog water.…

Groet me deze morgen want ik houd lente nog even verborgen Groet me deze middag want ik lach om winter... die uit zal blijven vorst.... die niet toekomt aan regeren.…

Vogelvrij zijn zij, de vogels ze vliegen, zweven cirkelen hun leven Vliegen op -bij onraad- en strijken neer als zweefvliegtuigen Ze zien alles van bovenaf en van een afstand meer van lucht dan van land Hun vlucht vaak op rij in de vorm van een V En nee, ik ben niet jaloers of afgunstig op hun vliegen Ik vrees de…

Hier huizen de goden in loden luchten Hier hullen de halfgoden zich in wolken van sinister zwijgen Hier hebben we heel wat te duchten: onheil en 'wee-je-gebeente' Het is hier dat de wraakgodinnen op zoete wraak zinnen Hier kun je of slaag of 'n pak rammel krijgen Het is hier dat 'een goed beginnen' uit den boze is…

Vaart zit er niet in geen rimpelingen geen kikker kwaakt Ik hoor geen merel, lijster zelfs geen rietzanger ...............zingen Het is winters stil en wij lopen een pad op ons gemakje pad, dat geen naam heeft Het is deze wandeling door slapende velden en geeuwende akkers die me raakt De zon ook doet die middag ......'n…

Zitplaats heeft ze zich gevonden een tuin, een hof, ........met reden? Waarin ze neder zit achter glas waar ik haar-versteend- zie zitten, broos, breekbaar Herfst heeft haar tot op 'r huid ontkleed 't herfstblad is rond 'r lijf gevallen Was zij -voor de kunstenaar- meer dan een model een vrouw van lijf en leden?…

De zon staat laag schaduw lang als een pierlala Het ijs is broos en breekbaar 't kind ziet geen enkel gevaar loopt roekeloos de dunne ijsvloer ...........op Wie geeft 'n teken roept ho of stop kijk uit niet verder? Breekbaar...'t kind.…

Soms valt het licht er zonder splinters gruzelementen Soms staat het licht weer op poetst zich schoon de aarde van de duivel of het stof van een demon Soms valt het licht samen met een gedicht dat zegt iets van de dichter.…

Het is de speling van het licht Door bomen en hun kruinen van naald of blad Het is het spel van zon die laag staat lijkt tot op de draad versleten maar wacht januari februari, maart zon niet langer vergeten Wie aanbad? het duister, de schaduw op z'n langst? We weten nu al van terugkeer van het daglicht Mede dankzij…

Herfst weerspiegelt zich in de koele waterloop Het zijn de verstarde bomen bomen zonder enig blad De bomen op rij -als tinnen soldaatjes- bekijken zich in het blauw van de stroom Het is echt een droom hierlangs te lopen m'n ogen als op steeltjes.…