Alle inzendingen van Hein Pierik

Zacht schuift de zon langs de einder heen zacht schaduwen warmtestrepen over de tijdslijn heen kind als zon en schaduw grenzeloze vreugde geen blok meer aan mijn been zo schuift de zon schaduwstrepen door de tijd zo brandt zij door de jaren heen denkend aan de tijd lichtend lief kind van de eeuwigheid.…

Lief verwijder mijn slagader zodat ik terug kan zwemmen naar mijn hart.…

Valse hoop gevraagd liefst op twee benen gestrekte handen vieren traag de leidsels van het leven meegegeven stilgelegd geslecht door gevierde handen zonder teugels zonder banden een wanklank van gehoorde oren met geziene ogen ademhalend door de neus als velen door de mond vergeet te spreken.…

Praat met mij getooide allesweter vibrator van mijn stem alligator stimulator van mijn bloedsomloop kameleon van de waarneming praat met mij strooi je luister over m'n naaktheid heen streel me loog de harde hand liefkoos met jouw machtige armen vertaal voor mij jouw eigen geluid.…

Draadloos stond je mij te woord heilloos heb ik je aangehoord gewetenloos trok ik conclusies uit mijn haar had ik het maar geweten doelloos kaalt mijn hoofd tropenhelm voor te veel licht feilloos doen wij onze plicht.…

Waar de zware stormen tijd en lente storen waar het ontwaken kwelt in mijn slapen waar de herinnering voelt oprukt en terugwijkt waar de koude ogen van de straat met de adverteerders doodslagen uitdelen onder de makken waar een televisie nog maar honderd euro kost grootbeeld met gratis iedere dag nog grotere schrikbeelden waar geen droom…

En ik draai en ik draai met de rolprent mee en ik draai vergeet mijn levensloop te kaften en ik draai vandaar aan al mijn ezelsoren.…

Spreek zacht tegen de nachtvogel plak een veer op het hoofd om lust te voelen van zeventien jaren in het oude lichaam transparante huizen hebben geen blinden meer tussen twee onzichtbare muren van de kosmos rust de wind in het aardse vuur wij blijven wakkeren.…

Jouw wereld mijn wereld waar in ieder ochtendglore rijkelijk doorbloed met levenslicht je eigen geluid en warme gloed je horen en zien vergaan.…

Tranen die je niet vergoot ongeslepen diamant fonkel tussen je regels smidse vuur waar jij je liefde smeedde vanzelfsprekend blies jij adem uit iedere porie van je huid.…

Je leest mijn voeten heet brand slaat uit je oren haren raken los vreugde wordt geboren redeloos wart je taal als armen om je heen schaamte kaft het koren.…

Liguster bloeit vrijgezellenhout blaast pijpen om te dansen.…

Ik lees doorgroei van je schaamte lees je billen bloot ik lees je borsten staande lees wijl jij de lichten dooft.…

Je eerste leesboekje van de stoffige zolder halen gretig op zoek naar primaire klanken wat....leest dat moeilijk.…

Om mijn hart heen ben ik gebouwd in wereldvreemde lagen op zoek wat dit doet gedragen zonder centrum ben ik niet zonder binnenkomen klopt het niet zonder verliest het snel kan ik zijn bij die zogenaamdheid of bedoel je spring ik uit het zaad dolgedraaid door het rad van avonturen in het onbekende van mijzelf maakt het van de ander los vreemdeling…

Het woord papagaait de taal een iluster teken keramiek de fluister van aangesproken stilte handen tasten in het duister evenredig links evenredig rechts de verteller kijkt loepzuiver door het oog van de naald.…

Alleen is waar waar alleen is daar daar waar het waar zich leent absoluut te zijn niets is minder waar daar waar het woord verwoord het vlees verbeend alleen is waar waar ziels alleen zich gelukkig waant.…

Als de liefde lacht keert het binnenbeeld naar buiten.…

Voel wanhopige twijfel als overdreven goedheid denk aan wilde gebaren van manuscriptachtig voelen wil o god bewaar me liefde ophangen aan het groot kapitaal en lach om de onmogelijkheid van mijn zijn.…

Liefde is licht lichtgevend lichtelijk geraakt lief lastig altijd van daar een nooit aflatende levensbron.…

In het einde schuilt tragedie begin is altijd daar waar geluid de waarheid overstemt stervend gebaar de late nacht ontkend licht de schijn van opnieuw beginnen samen gaan tot eeuwig minnen.…

Dezelfde leegte steeds als ik anders kijk rijzen en ondergaan als vader zon dezelfde deur zacht achter je dicht gedaan in afsluitbare ruimte heb de vriend in me zelf gevonden ben te laat als metgezel.…

Er vallen berichten van gisteren uit mijn pen papier inktzwart door te zacht gesproken woorden terwijl gretig groen het wildgevogelte in zijn armen vangt tjilpend van onrust oude nesten inspecteert om zich voor uitsterven te behoeden bronsgewijs met bezwerende toespraken het langer licht zijn maakt tot een heel gewone dag.…

Licht kiert donkert het jaargetij strekt zich in verticale vormen laat in stilte weten hoe mijn thuiskomst is geregeld groeven vol oud zweet telt uren voor een nieuw begin.…

Monsterlijk eenvoudig praat het je leven kaal roept herinneringen op uit diepste zijn dult geen inspraak jong als een kat duik ik door de kier van een deur n'hand leid me naar het licht.…

In ogenblik van geboren zijn vangt zich de liefde het leven daarna een veelvoud daarvan.…

Zolang de vlag wappert is er wind.…

Ik heb mijn hele leven lang gezien geboren zijn met geitenwollen sokken nu weet ik dat ik er in zal sterven.…

Vandaag verdeelt de buit van gisteren vandaag vereelt de huid van jou vandaag beslaat de ruit al gauw met de adem van de angst.…

Ik bemin je bezwete wind van ginds wie draagt je snelle naam nog teder en voorzichtig voort zonder dat een mensenhand je ware naam vermoord vrede van je tongriem wordt gesneden.…