De vijver ligt doodstil
over het water
trekt een laatste rimpeling
De bomen staan roerloos
door de toppen
gaat een zachte fluistering
Een bleke zon klimt traag
de nevel in
en wordt zo herinnering…
de tijd lijkt tot staan gekomen
ze houdt haar adem in
ver weg ligt het verleden
als een brok oud zeer
vastgezogen in haar gemoed
ze koestert de stilte
het nieuwe seizoen
laat stormen razen
en rivieren kolken
brokstukken schieten los
niet meer tegen te houden
de eindeloze stilte voorbij…
Bang voor mezelf
daarom schuil ik in een naam
bang voor de woorden
die onthullen wie ik ben
daarom schrijf ik ze
onbegrijpelijk mooi
achter glas
bang voor de ander
die me zal zien
in mijn ware gedaante
en uiteindelijk leest
onder mijn echte naam…
jouw ogen als sterren
in die helder koude dagen
toen de storm was geweken
restten slechts mijn vragen
jouw stem fluisterend
hoog in kale bomen
woorden zochten houvast
een antwoord wou niet komen
jouw handen bedekten
de sneeuw zacht en zoet
onder lage luchten
was ons afscheid toen voorgoed…
liefde is lente maar
het sneeuwt in mijn hoofd
het hagelt in mijn buik
felle buien de vorst
nog onder mijn huid
de kou wil er niet uit
dan kiert achter de wolken
schuchter en pril de zon
een eerste vluchtige zoen
naast mijn oor ik word
warmer en warmer ga door
ja ga door…
hier wil ik niet zijn
in deze tijd van ijs
waarin de dagen vriezen
tot een mistig grijs
hier wil ik niet zijn
nu de zee met messen snijdt
het strand ligt zwaar
en hard alleen
de meeuwen schreeuwen
bitter in de kou
hier wil ik niet zijn
zo mijlenver van jou…
licht
met de kleur van metaal
gevangen in jouw ogen
vonken spatten over
hoog
in de kale toppen
van de bomen
fluistert jouw stem
ik waai mee met de woorden
vurige handen ontdekken
verse sneeuw zacht en zoet
het proeft naar bijna
voorgoed…
vannacht zag ik je zwaaien
onder de kale bomen
bij het kruis
vannacht hoorde ik je roepen
tegen alle stormen in
ver van huis
vannacht proefde ik jouw angst
op de versgevallen sneeuw
zacht geruis
vannacht voelde ik mijn tranen
in donker land de pijn van
nooit meer thuis…
ik heb je naam geschreven
zilveren letters in zwart graniet
boven de dag die vroeg zomervol begon
met mensen naar hun werk
en jij op weg
een kalme strijd
gelukkig kort geleden
daarnaast die andere dag
later in de zomer
veel te kort geleden
er werd een andere strijd gestreden
daarom juist jouw naam
Jaweh is genadig
John
ik heb jouw naam…
1.529
Bezig met laden