Alle inzendingen van Hylke Ma

Kalende takken verhullen meer dramatiek dan een volle boom.…

Daar stonden ze dan zijn arm rustte op haar kont zinkwit kwartsbeton.…

Door het levenslied kent gans de mensheid weltschmerz alledaags verdriet.…

Lief wentelteefje ik zag je vogelnestje tijdens het turnen.…

Bepruikte dieren galopperende bloemen pluizige paarden.…

De dompteur smaakte naar geurende zeepresten en zoete kleuren.…

Volgens kerkleiders tjilpte ze beledigend demoniserend.…

Op saaie dagen verglijdt de bruine wegslak in een zilverspoor…

Iet gedeprimeerd richting middenstip gedaald nog niets gevonden…

Men werpe het blik met een zachte metaalklank naar het verleden…

Bij uw heerlijkheid vergelijk ik mezelf zo enorm smakeloos.…

zie de aarde eens dag en nacht windt ze garen rond de evenaar…

zijn opgewektheid heerst in het huis van plezier na de opstanding…

Mijn onbevlekte vanwaar die zilveren straal aan uw naakte hand…

Liefste wereldbeeld zo noem ik het onverdeeld die kleine koker.…

de loop van bieren beneden de rivieren gaat van blaas naar zee…

Door het voorbije heeft men vrijwel zicht op tijd en kleffe zuurtjes…

Bij het doordraaien bleek het weerzien ongepland een binnenkomer…

er zat iets aan vast was het niet eeuwig samen met een ander gaan…

In Hondelulu worden viervoeters onthaald met bloemenslingers.…

Windbuilen gieren verzuurde landerijen met doorluchtigheid.…

Hij verhief zijn stem liet het water rijkelijk uit de kraan stromen…

De echo van je stem de blikken van je schaduw in tijd verwijderd er was niets anders dan vervagende luchten waar je in kon zijn als oude vogels die in pijnbomen zochten naar een medicijn maar water van goud zou best wel kunnen vloeien langs regenbogen niets komt weer terug behalve de seizoenen en een boog van goud.…

De kruk van de deur bepaalt mijn slechte humeur als onderdrukking…

moest ik doorstromen voelde me opgelaten zonder goed contact…

dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…

Spelonkologen vonden zeer onvertogen mijn onvermogen…

Het voorhoofd rimpelt rond zijn kokette mondje vormt zich verachting…

Toch nog onverwacht die bemoedigende steun voor de kabouter…

Scholletjes bakken was nog te pijnlijk voor haar.. kleine zeemeermin…